Nou we zijn thuis hoor.
Allereerst: Nuala is er nog!!!
Ten tweede: Lieve, lieve, lieve mensen bedankt voor alle bemoedigende woorden, berichtjes, smsjes en PM's.
Het is zó fijn als je weet dat er mensen zijn die echt weten wat je meemaakt en aan je denken.
Nu dan de update:
Ik ben samen met mijn vriend richting Roosendaal gereden. Ik kon me gelukkig goed houden en wilde graag zelf rijden zodat ik mijn aandacht ergens bij moest houden. Toen we aankwamen zat mijn hart ondertussen in mijn keel en zat ik ook al te janken.
We liepen richting de stal en Nuala zag ons meteen al aankomen. Oortjes erop en alert.
Ben de stal binnen gegaan en al meteen verbaasde ik me over mijn eerste indruk: ze is een heel stuk beter dan vorige week!
Ze was alert en geïnteresseerd. Ze had het erg warm dus even snel een hengstenvlecht in elkaar geknutseld en gaan knuffelen.
Toen ik het bovenluikje van de stal opendeed werd ze erg enthousiast en wilde ze meteen naar buiten kijken. Daar liepen een aantal paarden die ze goed in de gaten wilde houden en ze stond zelfs te snurken. Maar het werd nog gekker; op een gegeven moment ramde ze met haar voorbeen tegen de staldeur "Ik wil eruit!"
Ik was even compleet verbaasd... vorige week stond er een hoopje zielig paard wat compleet niet registreerde wat er om haar heen gebeurde.. en nu dit opeens.
Om haar rechter achterhoef zat verband, die hadden ze vanochtend open gefreesd. Ze stond vrij goed op haar achterbenen, veel rustiger dan vorige week. Al met al zou ik van deze indrukken zeggen dat ze vooruit is gegaan.
Ondertussen kwam Dianne (Teuntje_11) ook aan, die wilde Nuala iig nog een keer een knuffel geven en is helemaal vanuit Amsterdam ook gekomen. Echt superlief.
Samen hebben we ons een beetje staan verbazen over Nuala's gedrag en ik riep eigenlijk al meteen dat ik een paard met dit gedrag niet laat inslapen. In ieder geval niet vandaag. Maar goed, ze heeft ook veel pijnstilling dus mogelijk komt het daardoor.
Na een uurtje kwam de arts en die was een beetje verbaasd dat ik het juist goed vond gaan. Hij gaf aan dat het klinisch juist slechter gaat en dat ze ondertussen op 2mg Buut per dag staat. Dus daar voel je je wel beter door.
We zijn binnen de foto's gaan kijken en daar werd snel duidelijk hoe het eraan toe was. Haar hoefbeen is begonnen met kantelen.
Ik heb zelf ergere foto's gezien maar de veearts was duidelijk erg negatief. Er is altijd hoop zei hij, maar hij acht de kans enorm klein dat ze hier doorheen komt. Hij verwacht zelf dat de kanteling door zal zetten.
Ook de hoefsmeden van Nassau hadden aangegeven niet te verwachten dat dit paard het ging redden. Ze hebben wel de rechterachterhoef iets kunnen ontlasten door te fresen. Mogelijk wordt dit ook linksachter nog gedaan, maar daar is de kanteling veel minder of zelfs nauwelijks.
We hebben lang gepraat over alle mogelijkheden en hij liet ook nog foto's zien van een paard dat er veel slechter aan toe was en die het wel had gered. Maar dat was echt een krent in de pap gaf hij aan.
Er is een minieme kans dat de zaak stabiliseert, maar die is echt klein.
Ik heb gevraagd of er mogelijkheid was om Nuala te verplaatsen naar huis.
Misschien klink ik nu gek maar ik ken dit paard en zij wil het liefste thuis zijn. Daar kan ze ook de wei op en dus zoveel liggen als ze wilt. Omdat er in Roosendaal zoveel horzels zijn kan ze overdag nu maar eventjes naar buiten. De medicatie is in poedervorm en de wond is dicht... dus het zou kunnen.
De arts is bang dat het verplaatsen de hoefkanteling zal verergeren. We kunnen uiteraard haar hoeven verdoven alleen de lange rit gecombineerd met de druk die dan op de achterhoeven wordt geplaatst baren hem zorgen. Maar het kan ook goed gaan.
Er zijn gewoon geen garanties.
De arts van De Lingehoeve had trouwens na overleg gezegd dit paard maar te laten inslapen. Bij Visdonk willen ze echter nog een stapje verder gaan om er zeker van te zijn dat alles is gedaan.
We hebben de afspraak gemaakt dat ze donderdag weer op de foto gaat.
Als de kanteling is doorgezet dan is het einde verhaal.
Als de kanteling is gestabiliseerd dan moet ik een keuze maken tussen laten staan en naar huis halen.
Na ons gesprek mocht Nuala nog even op de wei.
Als je haar ziet lopen.......
Zo kreupel heb ik een paard nog nooit zien lopen.
Maar ondanks dat liep ze wel met de oortjes vooruit richting de wei.
Op de wei ging ze meteen grazen en bleef staan. Was erg alert op haar omgeving en ik herkende haar weer... dit is mijn trotse tinkerbitch!!
Als ik vandaag een zielig hoopje paard had aangetroffen dan had ik meteen de knoop doorgehakt.
Maar wonder boven wonder was Nuala weer terug... ik had er geen woorden voor.
Ook al verlies ik haar alsnog dan was vandaag heel waardevol. Toch nog even samenzijn met mijn schatje zoals ik haar ken.
Haar vechtkracht heeft mijn vechtkracht vergroot.
Mijn hoofd is weer op de HOOP stand gezet, ook al weet ik dat ik nu wacht op een wonder...