En vanmiddag was ze daar weer.....bijna de oude Es, ok nog steeds niet kunnen of willen lopen maar wel weer rustig en zonder te zweten. Minder aan het wiebelen op haar benen.....ik snap er onderhand geen bal meer van.
Ze heeft wel weer pijnstillers gehad, maar heeft laatst ook een hele dag zo goed gestaan zonder pijnstillers. En waar een terugval nu van komt is mij totaal onduidelijk geworden. Zal haar lijf bij het zonnetje van het weekeind gedacht hebben dat het zomer was en weer raar zijn gaan produceren ofzo???
Nou ja morgen wordt bloed getapt (ik wilde de fijne, rustige, aardige DA
) en daarna weet ik misschien meer.
Ik heb wel een besluit genomen en dat geeft ergens wel een beetje rust....want verder ben ik ingestort. Ik kan niks meer en ga morgen zelf ook langs de huisarts
Maar ik heb me wel bedacht dat Es behoefte heeft aan daadkracht.......
Dus mocht cushing blijken uit het bloed ga ik wel behandelen, maar met helaas voor Es een tijdslimiet.
Ze moet dan verbetering gaan laten zien binnen een paar weken, weet iemand hier hoe lang daar reeel voor is....ik dacht zelf een week of 6
.
Ze hoeft niet helemaal goed te zijn, maar verbetering laten zien (minder liggen, minder wiebelen, minder zweten dat soort dingen) en een stijgende lijn blijven laten zien en anders moet ik een knoop doorhakken.
Ook gesteld dat ze gewoon moet kunnen wat ze voorheen kon, dus gewoon in de wei staan......nachten in de paddock zijn nog overheen te komen (ook goed voor Timber want die wordt toch snel te dik) maar overdag moet ze gewoon bij de rest kunnen staan in de wei en paddock, kan dat niet is het ook beter om haar te laten gaan. Anders worden het winters alleen staan omdat zij hooi moet en de rest krijgt voordroog. Es is vrij dominant en gaat echt niet netjes hooitjes eten. Deze winter hooi is ok nu blijft ze toch eerst een paar weken meer binnen enzo...maar in de toekomst zeg maar. En als ze in de zomers ook alleen moet staan zijn zonder vrijheid van zoveel hectare weiland, zonder haar geliefde grasjes, zonder haar dochter en maatjes....dat kan en mag ik haar niet aandoen .
Het banketstaaf is alleen dat we daar alleen achter kunnen komen door het te doen, als ze opknapt van de Pergolide (of hoe dat ook heet
)........
En dit is zeg maar haar laatste kans. Krijgt ze weer wat ernstigs dan wordt het echt tijd om over afscheid na te denken want hoe egoistisch het ook moge klinken meer dan dit kan ik niet aan. Het is de laatste 4 jaar al elke keer als Es wat heeft met angst en beven hopen dat ze zich hersteld.
Wat iedereen ook zegt dit is iets waar ik op dit moment achter sta.......dat geeft toch een soort van rust, hoewel ik vannacht weer meerdere keren wakker ben geschrokken of dit wel de juiste beslissing zou zijn. Maar goed ik moet ergens een grens stellen.....dat van Timber van het weekeind heeft me wel duidelijk gemaakt dat ik het anders niet meer aankan en voor Es wordt het leven ook niet leuker met een baas dat een emotioneel wrak is (en dat ben ik op dit moment al...kan me niet meer inspannen zonder duizelig te worden, ga om het minste geringste janken en dat soort dingen, morgen ga ik zelf ook naar de huisarts omdat ik het allemaal niet meer aankan).
Deze deal heb ik vanmiddag tegen Es uitgesproken....hard om te zeggen tegen je paard dat dit haar laatste kans is maar het is volgens mij wel een faire deal. Meer dan dit kan ik niet en dan is het beter om afscheid te nemen......
Maar goed we hebben hier met Es te maken, een heel bijzonder paard dat mensen (inclusief mijzelf) al eerder verbaasd heeft, Es het paard met de 9 levens....maar ze heeft er al 10 verbruikt zeg maar, dat paard.
Nu het bloedonderzoek nog afwachten.......