Dit plaatste ik gisteren (nu even als begeleidend stukje);
Shanna schreef:Ik ben nu net in gesprek met mijn dierenarts over de bevindingen van de smid van de kliniek, en ze zegt net van een hele andere weg in slaan, niet perse het in zijn voorbeen (of benen) zoeken maar meer algemeen. Want hij heeft best wel veel kenmerken van een ziekte, alleen is die ziekte tot nu toe nog niet bij shetlanders voorgekomen maar vooral bij quarterhorses e.d.. Toch gaat ze wat meer informatie vergaren hoe we de ziekte kunnen bevestigen of juist uitsluiten. Onderzoek op bloed, ruggenmerg vloeistof en röntgenonderzoek levert vaak niets op. De diagnose kan pas worden bevestigd tijdens een sectie..
-knip-
Ik had een kreupelheids-onderzoek helaas al on-hold staan i.v.m. mn budget wat er nu in het rontgen-bezoek en 2 keer smid is gaan zitten. In gesprek met mijn DA noemde ze dat ze ook wel dacht aan EDM of iets wat daarop lijkt zoals EMND of EPM (kan ik niets specifiek over vinden). Hierbij denkt ze het meest aan EDM omdat Sedje verder niet wiebelig ofzo is. Maar, tot op heden zijn er nog geen gevallen bij shetlanders bekend, en eigenlijk vooral bij quarter horses.
Zijn sympthomen komen inderdaad wel erg veel overeen met EDM. Het begon vorig jaar zomer met dat hij vooral van achteren erg slecht liep. Heel veel lag, moeilijk in de benen kon komen. Echt op gang moest komen. Hierbij kregen we al de diagnose chronisch hoefbevangen, en aan de hand hiervan bloed laten trekken en op cushing laten testen. Test bleek positief dus dat leek de oorzaak en oplossing van de problemen te zijn. Helaas bleek de gewenste opknap-beurt uit en pas sinds dit jaar loopt hij ook van voren slecht eigenlijk. Nogmaals een aantal keer de DA erbij gehad, maar ik was goed bezig kon hem niet nog meer beperken in zn eten/ manier van houden, en hij was gewoon chronisch hoefbevangen. Foto's zouden geen nut hebben alleen om te bevestigen en te laten zien hoe erg de schade was.
Toch foto's laten maken, want ik wilde wel weten hoe erg de schade was, of dat we toch ernaast zaten. Bleek dus dat er geen schade was, maar hij kon best op dat moment licht bevangen zijn dat kon de DA niet helemaal uitsluiten. Hij had wel een erg dikke zool, dus het beste kon ik terug naar de smid en die de gezondheid van de hoeven laten beoordelen. Anders restte ons alleen nog een kreupelheidsonderzoek. Nu afgelopen week dus bij de smid geweest, en zijn hoeven zijn helemaal gezond. Niks geen tekenen van hoefbevangenheid, ook geen verdikte witte lijn o.i.d., dus dat is nu echt helemaal uitgesloten. De volgende stap zou dus een kreupelheid-onderzoek zijn om dan doormiddel van uitverdoven er achter te komen waarom hij nou zo slecht loopt.
Dit dus doorverteld aan mijn DA, die (gelukkig) erg betrokken is bij het raadsel (zij en 2 andere DA's van 2 verschillende praktijken waren er echt van overtuigd dat hij chronisch HB aan alle 4 de voeten was, en dat juist die HB aan de achtervoeten ook er voor zorgde dat Sed dus nooit typisch HB heeft gestaan (voorvoeten ontlasten zou juist achtervoeten extra belasten en daar zou het ook in hebben gezeten). Nu dat uitgesloten is twijfelt ze dus of we de oorzaak nu wel in het voorbeen moeten zoeken waar hij het slechtst mee loopt, juist omdat het niet in dit been is begonnen.. Dus kwam ze op EDM terecht, waar dus erg weinig over bekend is..
Nu heb ik natuurlijk al het een en ander aan haar gevraagd, o.a. hoe kunnen we het bevestigen/ uitsluiten? Wat is de beste behandeling? Hoe erg is het dat we er nu, ruim een jaar later, pas aan denken?
Dus dacht ik misschien zijn hier mensen die hier iets meer over weten?
Alle meningen, vragen en antwoorden zijn welkom!