
Eind van de dag komt er iemand kijken, klinkt wel als een potentieel fijn plekje, aan huis met andere mini en aandacht van kinderen ook, dat vindt ze heerlijk

Ik ben verdrietig maar ook opgelucht, zie er al jaren tegenop dat dat afscheid er aan zat te komen en was erg bang om haar op een dag op een hele vervelende manier te vinden. En dat ze dan niet meer lopend naar een laatste plekje langs de weg kon maar ze in stal zou liggen / we haar naar de weg zouden moeten slepen ofzo, brrrr.
Ik ben blij dat ze nu nog tot het laatst okee is geweest. De laatste week begon ze ineens af te vallen maar deed wel nog gewoon tevreden haar ding verder. Stond gisterochtend gewon vrolijk met de oortjes erop in de deuropening toen ik buiten kwam om te kijken of ze de nacht een beetje goed doorgekomen was. Met haar soort van hyperventilerende rare hinnik-murmel-prutteltje zoals altijd

Het was wel tijd maar niet schrijnend. Ik heb heel sterk het gevoel dat het geen dag meer had moeten duren omdat het anders snel achteruit zou zijn gegaan. DA vond het ook wel haar tijd, snapte het heel goed dat we toch op zondag gebeld hadden en erge spoed voor wilden zijn.
Ik hoop nu vooral dat ze snel gehaald wordt.... ligt nu al een dag onder een zeiltje waar gisteren de hele dag de zon op gestaan wordt, dat word ik niet echt enthousiast van....