Geplaatst: 11-05-22 08:37 vur schreef:In eerste instantie dacht ik ook wat een rare reacties van die kliniek, maar toen bedacht ik me dat ons paard ook een x een tia heeft gehad. Hij was toen 16. Hij werd toen meteen door onze da op de juiste manier behandeld en dat is een geluk bij een ongeluk want veel dierenartsen herkennen het niet omdat het heel weinig voorkomt. Er is toen een professor uit Utrecht geweest die er in gespecialiseerd is omdat ie graag de symptomen wilde zien juist omdat hij niet zo vaak die kans kreeg. Hij zei toen dat ie na een week moest opknappen, anders was er geen kans op herstel. Het zag er niet best uit maar op dag 7 zagen we hem verbeteren en uiteindelijk is ie helemaal opgeknapt en is ie 24 jr oud geworden. Ik wil je dit meegeven, omdat er misschien voor jou paard toch hoop is en je hem een weekje zou kunnen geven om te kijken of ie toch wil opknappen
Ik begrijp wat je wilt zeggen, maar bij TS is het niet bekend wat er aan de hand is en zijn er geen vooruitzichten. Bij jou was er een week uitgeteld waarin jouw paard zou moeten verbeteren, bij TS is dat niet het geval. Tenminste, dat is wat ik uit alle berichten heb begrepen.
De vraag die TS aan zichzelf moet stellen is of ze haar lieve paard langer daar houdt en de medische molen in wilt gaan met eventueel een lijdensweg als einde. Of haar hart te laten rusten bij het idee dat ie 22 mooie jaren heeft gehad en de lijdensweg niet aan hoeft te gaan voor ts haar eigen gevoel
Geen enkele keuze is makkelijk in dit geval, want wat als het wel…. Maar wat als het niet lukt, wil je dat je paard aan doen?
