_Sammie_ schreef:Als je als mens een huisdier koopt, zeg je op dat moment dat je de verantwoordelijkheid neemt voor dat dier. Als mens zijnde beslis je, wat in jouw ogen wel en niet goed is voor het huisdier in kwestie. Een mens heeft verantwoordelijkheid voor zichzelf. Wij als mens mogen niet oordelen over het leven (of dood) van andere mensen, maar dieren kunnen dat niet. Zij zijn overgeleverd aan de kennis en kunde van de mens. De vergelijking met je oma gaat dus absoluut niet op.
En jij vindt niet, dat als je wel in de positie ben (als huisdiereneigenaar dus), je dan niet mag beslissen over leven en dood? Omdat dat er zogenaamd bij zo horen... Kom op zeg. Lekker stevig in je schoenen sta je, als je zegt: 'mijn pony is 36, maar die ouderdomskwalen horen erbij, dus we merken het wel als het echt ernstig wordt'. Dan durf je dus niet zelf de beslissing te nemen, er een GOED einde aan te maken voor het beest.
Ik ben het eigenlijk wel met je eens dat je als eigenaar van een dier mag beslissen over leven en dood. (Daar hoor je mij ook niet over.) De menselijke voorbeelden zijn inderdaad een beetje naast de kwestie. Daarbij heb je natuurlijk zelfbeschikking.
Een dier is nu eenmaal geen mens en de zorg die je ervoor over hebt reikt ook maar tot bepaalde grenzen. Geen probleem mee als je daar ook eerlijk voor uit komt.
En dan maak je de beslissing wanneer deze zich aandient en hier ging het om euthanasie als preventiemiddel meende ik begrepen te hebben? Waar ik zo over val in dit topic is dan ook die hypocrisie. Maar dat schreef ik hierboven al.