Hoi,
Ik heb twee pony`s gehad met de ziekte van Cushing het is een zeldzame ziekte en toch trof het mij dus twee keer.
De medicijnen waar jij het overhebt (ik weet de naam niet meer maar ze worden idd aan mensen voor geschreven,) heb ik mijn pony`s destijds ook gegeven mijn huisarts was zo geweldig dat hij ze mij wel wou voorschrijven.
Ik moet zeggen dat ze een tijdje hebben geholpen het leek iets beter te gaan ......maar niet lang daarna ging het toch weer bergafwaarts:-(
Bij mijn eerste pony leek het medicijn aan te slagen en hij knapte idd op, rijden deden we natuurlijk niet meer op hem .
Hij liep heerlijk in een groot weiland en zag er beter uit dan voorheen dus we hadden het idee dat hij het zo nog wel een hele tijd zou kunnen volhouden.
Toen ik hem op een avond uit de wei wilde halen stond hij er erg lusteloos bij, hij reageerde niet eens meer op mij ik heb de DA de volgende ochtend dan ook direct laten komen en hij vertelde me dat de pony op was en dat het het beste zou zijn dat ik hem zou laten inslapen, ik was het volledig met hem eens want ik wou hem absoluut niet langer laten lijden.
Die zelfde ochtend hebben we hem dan ook laten inslapen.
De DA vroeg of ze een autopsie op zijn lichaam mochten verrichten omdat er over Cushing nog niet zoveel bekent is en er nog geen goed medicijn voor is. Ik stemde daarin toe omdat het een vreselijke ziekte is en ik hoopte dat ze zo nog meer over de ziekte te weten zouden komen.
Enkele weken later belde de DA mij op en vertelde mij wat ze hadden aangetroffen dat was werkelijk afschuwelijk de pony was van binnen , vlees en de organen bijna zwart van kleur..
Ondanks dat hij er aan de buiten kant best goed uitzag was hij van binnen helemaal aangetast.
Ik heb me zo vreselijk schuldig gevoeld dat ik hem niet eerder heb laten in slapen dat wil je niet weten!
Bij mijn tweede pony was het bijna het zelfde verhaal de zelfde medicatie enz het leek goed met hem te gaan tot dat hij een goedaardige tumor aan zijn peniskoker kreeg, gelukkig was deze door de DA gemakkelijk te verwijderen.
Toch wilde ik niet weer de zelfde fout maken en besloot om hem toch maar te laten inslapen en wat bleek ook nu was ik hier niks tevroeg mee want toen de DA het infuus inbracht om hem te laten sterven liep het bloed uit zijn peniskoker (naar later bleek was deze van binnen ook helemaal aangetast) Dat was de tweede klap! Ik wil absoluut niet zeggen dat je je paardje moet laten inslapen maar houdt hem/haar heel scherp in de gaten,want zoals ik al vertelde het lijkt goed met ze te gaan ze eten goed drinken goed zien er best goed uit maar ondertussen worden ze van binnen heel langzaam vergiftigd.
Dat zijn mijn ervaringen met Cushing ik heb er werkelijk alles aan gedaan en achteraf denk ik...heb ik daar wel goed aangedaan??
Sorry dat ik zo`n negatief verhaal aan je vertel maar ik hoop hier mee alleen dat jou en je paard onnodig lijden wordt bespaart.
Ik wens je heel veel sterkte met je paardje.
p.s
Er zitten waarschijnlijk veel schrijf fouten enz in dit verhaal want ik het dyslexie maar dit terzijde ik denk dat je het allemaal wel begrijpt.