
Bijna 3 jaar geleden kocht ik mijn nu bijna 5-jarige NRPS-ruin, fokproduct uit een KWPN-merrie en een Duitse rijpony-vader. Dressuurgefokt, hoewel ik totaal geen ambities in die richting heb (ben meer een serieuze recreatieruiter, die echt wel wil trainen en af en toe in die tak van sport die het paard leuk vindt wedstrijdjes wil rijden, maar verder vooral het bos onveilig maakt

Deze man eerst ruim de tijd gegeven om groter te groeien en dingen te leren. Aan de hand maakten we flinke wandelingen en verkenden de wereld, inclusief allerlei anti-schriktraining in de bak en spelletjes als op een blok leren staan en wat clicker-training. Alles simpel en spelend.
Januari 2022 heel (heel!) langzaam begonnen met zadelmak maken en rijden. Niks ingewikkelds, hooguit 1 keer per week erop, echt spielerei. Ging allemaal probleemloos, paardje heeft grote will to please en doet braaf mee. Alleen vond ik hem in draf altijd wat onwillig, hooguit 1 rondje door de baan, dan viel hij er altijd uit. Het leek me een balansprobleem en niet zo alarmerend voor de fase van "training" waar we op dat moment zaten. In de zomer 2 maanden vrij gegeven.
Eind augustus een keer mee naar het bos genomen onder het zadel. Wat een heerlijkheid en wat deed hij het braaf! En op zo'n mooi lang recht bospad wilde hij ook gewoon fijn draven, wat mijn vermoeden van een balansprobleem bevestigde. Op de rechte lijn hield hij het immers gewoon vol. Wat kreeg ik een zin in de toekomst met dit paardje!


Vanaf september het plan om het allemaal wat serieuzer aan te pakken. Meneer was inmiddels ruim 4, tijd om aan het werk te gaan. Eerst fijn zadel en hoofdstel aan laten meten onder begeleiding (een Ghost Veneto en een F.R.A.-sidepull) en een fijne instructrice gevonden om onder haar begeleiding de training vorm te gaan geven. Omdat op het zadel een aardige levertijd zat, eerst de training aan de longeerlijn/ aan de hand goed opgepakt. Na een paar weken merkte instructrice op dat ze hem af en toe niet volledig zuiver vond lopen. Kon de vinger er niet helemaal achter krijgen. Beeld was ook wisselend en wellicht vooral stijfheid. Dus eerste gedachte dat met meer training het zou kunnen verbeteren. Maar ook op zoek gegaan naar een goede manueel therapeut om hem een keer een "onderhoudsbeurt" te geven.
Inmiddels was wel het zadel er en heb ik en eerste les onder het zadel gehad. Allemaal weer heel simpel gehouden: vooral schouder goed plaatsen en met iets stelling de bocht door. De eerste keer daarna dat ik er alleen op stapte bleek het toch iets minder eenvoudig. Blijkbaar vroeg ik toch iets wat hem echt zeer leek te doen en mijn brave paard veranderde in een bokkende furie waar ik helaas vanaf stuiterde met een fiks gekneusde rib tot gevolg. Nog wel opgestapt om hem te vertellen dat dit niet echt de manier was, maar niets meer gevraagd en training afgerond.
De afspraak met de manueel therapeut stond toen al, logischerwijs niet meer gereden tot zij hem kon behandelen. Er bleek best een boel vast te zitten! Zij heeft hem helemaal losgewerkt en is een week of 4 later nog eens op herhaling gekomen. Toen leek de behandeling meer een welness-momentje

Helaas was het in januari niet zulk heel fijn weer en ben ik op dit moment nog aangewezen op een niet heel beste trainingsfaciliteiten. Dus van rijden kwam niet veel, tot eind januari (wel aan de longe/ aan de hand doorgetraind). De eerste keer in het zadel weer onder leiding van juffie met opnieuw een eenvoudige aanpak. Omdat de trainingsmethode iets anders is dan ik gewend ben, zowel voor mij als mijn paardje een hoop "hoofdwerk". Een paar dagen later wilde ik opnieuw rijden om het geoefende te kunnen herhalen. Paardje was volstrekt niet voorwaarts die dag. Ik wilde alleen oefenen in stap, maar om hem even "wakker" te maken dacht ik even aan te draven. Daar dacht paard helaas anders over, opnieuw een bokpartij en ditmaal belandde ik op de grond met een enkelbreuk. Van opstappen was echt geen sprake meer en inmiddels ben ik al ruim 3 maanden aan het revalideren van een gecompliceerde breuk. Beetje jammer....
Omdat ik zeker weet dat zijn gedrag niet uit gemenigheid is ontstaan, hooguit ietwat "prins-op-de-erwt", omdat het zo van nul naar 100 in 2 seconden is (ik vraag echt vriendelijk en weet over het algemeen ook wel wanneer ik moet stoppen omdat een paard het gevraagde niet kan uitvoeren, maar hij geeft gewoon weinig aan. Hij werkt mee en zonder dat ik daar een echte aanwijzing voor zie, werkt hij ineens níet meer mee. Wat niet wegneemt dat een sensibeler ruiter de aanwijzing misschien wel zou opmerken!), ben ik inmiddels ook de medische molen met hem ingestapt, nu ik zelf daarvoor weer voldoende mobiel ben.
Een paar algemeenheden die goed/interessant zijn om vooraf te weten:
* Aan de longeerlijn lijkt hij geheel ontspannen te lopen, graag met neus volledig aan de grond als ik hem zijn eigen gang laat gaan, maar ook wel netjes met neus op boeghoogte als ik dat van hem vraag.
* De onzuiverheid zie ik zelf niet of nauwelijks, maar ik ben er nooit goed in geweest om dat te beoordelen moet ik toegeven.
* Het zadeltje waarmee ik hem ingereden heb is een heel oude Barefoot, nog zonder VPS-systeem. Wat ik daar bijzonder vond, is dat hij zichzelf na een kwartiertje rijden vaak wilde gaan afzadelen: als ik halt hield, hapte hij naar de singelstoten. Met het nieuwe zadel heeft hij dat gedrag niet laten zien.
* Aan de hand oefenen we schoudervoor, travers en een "donut" om mij heen, wat allemaal lukt, met clickeren gaat hij gerust 10 passen achterwaarts als ik naar zijn boeg wijs, hij staat heel graag op een flink blok/ podeste en buigt soepel met zijn hals naar alle kanten als daar een ergens een snoepje op een moeilijke plek aan hem aangeboden wordt.
* In ontspannen stap met nieuw zadel en hoofdstel wil hij mijn hand met enige regelmaat opzoeken.
* Stelling aannemen, vooral naar rechts, vindt hij op zijn zachtst gezegd ongemakkelijk onder het zadel.
* Na mijn val is hij nogmaals behandeld door manueel therapeut, die wel wat moeilijkheden vond, maar niet extreem.
Afgelopen woensdag heb ik mijn paard op de trailer gezet voor een onderzoek in Emmeloord. De bevindingen tot nu toe:
* Zou klinisch afgekeurd worden op locomotie, onzuiverheid zit op de diagonaal rechtsvoor/linksachter, maar beide voorbenen lijken gevoelig.
* Verdoven achterzijde rechtervoorvoet geeft wat verbetering rechts, verslechtering links, verdoven hele voorvoet en verdoven vlak boven knie zelfde: steeds iets verbetering rechts, verslechtering links.
* Manueel onderzoek bovenlijn gaf attentiepunten op hals en lende-gebied.
* Nu geen foto's voeten/benen gemaakt.
* Foto's rug/hals zijn beeldschoon, niets op aan te merken.
* Echo rug/heup zelfde verhaal.
* Echo SI-gewricht lijkt aanknopingspunt te geven: dit is niet symmetrisch en lijkt aan 1 zijde "rommelig" van vorm. Het kan goed zijn dat hij hier pijn heeft en dat het ontlasten van deze pijn elders in zijn lichaam pijn geeft.
* Te zijner tijd gaan we nog verder kijken naar hals en benen, omdat het ook kan zijn dat hij juist daar iets heeft wat hij achter probeert te compenseren, wat met zijn niet optimale SI-gewricht niet lukt. Maar daar is nu nog niet zoveel zinnigs over te zeggen.
Voorlopig behandeladvies is om hem met ontstekingsremmers op lange rechte lijnen te laten stappen en draven om eerst te kijken of we die voorbenen een beetje vrolijker krijgen. Ik verhuis heel binnenkort naar een plek waar ik hier betere mogelijkheden voor heb, dus dat is positief. Zodra hij meer trainbaar wordt, is inspuiting van het SI-gewricht met corticosteroïden een optie om vervolgens onder invloed daarvan te gaan trainen in de hoop dat uiteindelijk zijn spieren sterk genoeg worden om zijn chronische SI-probleem voldoende op te vangen.
Betekent wel dat mijn wens om een ongecompliceerd boscross-paard te hebben met dit paard niet echt beantwoordt lijkt te kunnen worden

Waar ben ik met behulp van dit topic naar op zoek? Ervaringen, meningen, hulp denk ik... Wat zijn de vooruitzichten voor een paard als dit? Kan ik hem wellicht beter verkopen aan iemand die er redelijk fanatiek mee wil gaan trainen? In de hoop dat dat zijn oplossing is? Of aan iemand aanbieden als "projectpaard"? Of zijn er mensen die wellicht een totaal ander idee hebben over hoe dit paard te behandelen? Goede ervaringen met bijvoorbeeld fysio/ osteophatie? Alles is welkom!