Ik begin bij het begin. 15 jaar lang heb ik een eigen haflinger gehad met veel plezier. Lichamelijk gezien een heel sterk dier en door de jaren heen echt mn maatje geworden. Wel een keer ernstige luchtwegproblemen gehad, maar dit hebben we weer onder controle gekregen. Geheel onverwachts heb ik hem in december 2018 moeten laten gaan door een darmafknelling. Nog naar de Lingehoeve gereden voor een operatie maar we waren te laat..

Ik vond al snel een leuk paard bij een handelsstal, een 8 jarig paard, zonder papieren, beetje trekpaard type, 1.50 groot. Heel naïf het paard na klinische keuring direct gekocht na 1x proberen.
Ik heb hem 4 mnd gehad. Hij bleek spierproblemen te hebben en viel af en toe gewoon om. Hij is weer teruggegaan naar de handelsstal. Weliswaar voor een hele andere prijs.
Weer veel verdriet van gehad, normaal gesproken doe ik mijn beesten niet zomaar weg. Besloten even rust te nemen om het verdriet van mijn haflinger echt te verwerken. Na een half jaar het rijden weer op gepakt dmv een bijrijdpaard. Ik kreeg er weer zoveel lol in dat ik na 3 mnd toch wel weer dacht aan een eigen paard.
Ik ben een recreatieruiter, maar recreatief western is altijd al een droom geweest. Dus dit keer heel specifiek op zoek gegaan naar een Quarter / Paint. Na dat 1 Quarter klinisch werd afgekeurd vond ik een leuke solid bred Paint. 1.58 en 12 jaar. Hele vertrouwde verkoper, het voelde direct goed. Mensen in mijn paardenkring kennen haar ook. Opslag verliefd op de Paint. Paard werd klinisch zonder enkele bemerking goedgekeurd en ik heb totaal niks geks aan het paard kunnen zien. Verkoper had het dier nog maar 3 mnd. Ze verhandelde af en toe Paints /Quarters als hobby. Geschiedenis was niet veel over bekend. Wel volledig papier.
Sinds februari is de Paint in mijn bezit. Mijn geluk en die van mijn dochter konden niet op. Na het aanmeten van een zadel en hoofdstel zijn we begonnen met rijden. Echt een geweldig lief en braaf dier. Ook mijn dochter van 8 kon er direct op, hij is gek met kinderen. Wel vond ik hem veel struikelen, daar begonnen mijn twijfels.
Ook vond ik hem steeds wat stijf uit de stal komen en dat terwijl hij de hele dag op het land stond, genoeg beweging. We reden zo'n 3x per week, maar niet heel intensief.
Tijdens een bosritje merkte ik dat hij niet rad liep, direct richting huis gegaan. De dagen erna begon hij te kreupelen, dus al vrij snel de DA erbij voor een kreupelheidsonderzoek en foto's. Ik had er gewoon geen goed gevoel bij.

De DA raadde aan om met de verkoper om tafel te gaan omdat ik hem nog maar 3,5 maand had. Dus of terug naar de verkoper en ik mijn geld terug of laten inslapen. Ze zagen het somber in.
Inmiddels was ik enorm gehecht aan het paard en toch besloten om te revalideren en te gaan voor een wandelpaard. Stapritjes in het bos met mij en me dochter. Dat zou wellicht nog haalbaar zijn volgens DA.
Hij heeft 10 wk op kliniek gestaan met fissuurbeen in het gips. Na 10 wk was de fissuur genezen en mocht hij mee naar huis. Thuis mocht hij weer op een klein paddockje. Ook is hij na 12 wk op speciaal afrollend beslag gegaan en supplementen als duivelsklauw, msm, glucosamine, alles voor de HKO.
Veel ups en downs.
Doordat de paarden op mijn pensionstal in de winter op paddock staan ben ik verhuisd naar een ander plekje met veel weidegang. Ik merkte dat veel beweging hem soepel houdt. Hier reageerde hij heel goed op. Ik zag hem weer soepel door de wei draven. In overleg met mijn hoefsmid hebben we hem afrollend beslag gegeven met een zooltje en siliconenkit ertussen. We dachten hem hier nog verder mee te helpen. Direct verslechtering helaas. Mijn hoefsmid adviseerde het even aan te kijken, maar hij loopt er echt slecht /kreupel op. Maandag gaat het eronder uit en krijgt hij zijn oude beslag weer.
Ik ben stapelgek met dit paard en mijn dochter ook, maar inmiddels is alle lol eraf. Het kost me heel veel energie en geld en ik maak me constant zorgen. Zelfs de stapritjes blijken teveel te zijn. Ik vind het zo dubbel, ik wil het dier graag bij me houden, maar niet ten kosten van. Sinds eind februari is hij in mijn bezit en ik heb nog amper met hem kunnen rijden. Dingen die nu door mijn hoofd gaan zijn: heeft hij pijn, hou ik hem als grasmaaier of niet?
Hij staat in pension en ik hem financieel gezien geen ruimte om 2 paarden te houden.
Het gaat zo wisselend. Het ene moment galopeert hij vrolijk het weiland door en het andere momemt mankt hij. Vooral zijn fissuurbeen blijft gevoelig.
Graag hoor ik bevindingen / adviezen. Wat zou je doen als je in mijn schoenen stond?
Het is een heel lang verhaal geworden..Ik zit er momenteel aardig doorheen. Ik kan me geen leven zonder paarden voorstellen, maar zit momenteel echt te denken om een andere hobby te zoeken..Ik moet wel toegeven dat een deel bij mezelf te zoeken is. Te naïf, geen ront. keuringen etc. Maargoed, daar heb ik nu achteraf niks meer aan. Al zal ik nooit meer een paard kopen zonder ront. keuring nu.