Mijn merrie is sinds vier jaar terug suffer en suffer aan het worden. Eerst viel het op in karakter, en dan, twee jaar geleden ongeveer, vielen haar flanken in. Ze begon plots te krampen, alsof ze 24/7 koliek had. Omdat haar buik dus traag omhoog gaat, er een beetje een schok door haar lijf gaat en ze het dan terug laat vallen, dachten de meesten dat er iets met haar longen was.
Dat is dus uitvoerig (En ik bedoel... in detail) getest geweest. Endoscopie, longspoeling, echo, röntgen van de longen. Niets op te zien, geen problemen. Toen werd haar voortplantingsstelsel nagekeken. Alles in orde - zelfs geen cystes, niks, nada noppes. Ze werd opgevoeld, er volgde een gastroscopie, enzovoort enzoverder. Op de gastroscopie vonden ze glandulaire zweren, waarvoor toen sucrabest werd aangeraden voor twee maanden, en dan afbouwen.
Dit heb ik religieus gedaan. Twee maanden. Driemaal dagelijks.
Niets veranderde, haar krampen minderden niet.
Toen hebben we in overleg met de dierenarts beslist het eens te proberen met omeprazole + sucrabest. Dat dus ook maanden getest. Niets.
Toen kwam ik op het idiote idee om enkel omeprazole te proberen. De dierenarts zei dat dat zeker de moeite waard was - maar nee. Opeens werd haar gekramp zo erg, zo snel, dat ze haast 24/7 stond te hyperventileren in rust, met een ademhaling van rond de 26 per minuut. Haar gewoonlijke is rond de 10 (ook met het krampen). Nu dat het echt uit haar systeem is (pakweg een kleine week verder) ademt ze terug al krampend, maar niet meer hyperventilerend. Het tempo is terug laag, ze beweegt zich terug iets vlotter.
Er zijn inmiddels zo'n 5 bloedonderzoeken geweest, maar nu, in het najaar, zijn plots haar GGT en AST leverwaarden drastisch gestegen. Dit is nog nooit gebeurd, haar klinische symptomen zijn ook niet veranderd (behalve in de zomer net iets erger te worden, waardoor ik ben gestopt met rijden).
Ik hoorde rond de tijd dat ik het nieuws van dit bloedonderzoek kreeg dat de merrie van een vriendin (waar die van mij bij heeft gestaan) exact dezelfde symptomen had, en zij had dus ook verhoogde leverwaarden. Deze paarden zijn inmiddels 6 maanden op andere plekken geweid. Ook zij pompt op die eigenaardige manier dat mijn merrie ook doet. Ook zij heeft amper bespiering.
De catch? De andere merrie is een in het bloed gefokte warmbloed. Ik heb een haflingerxtrekpaardkruising. Het kán bijna niet verschillender zijn.
Hier nog het bloedonderzoek met de afwijkende waardes - de rest staat echt perfect.

Iemand nog ideeën? Of een soortgelijke situatie gehad?
Ze leeft enorm op van leversupplementen, dus het suffe van karakter is er helemaal af. Ze speelt terug wat meer, is weer enorm vocaal. Echter zie je dat ze het soms moeilijk heeft en krampt ze nog steeds gewoon consequent. Ze staat overigens niet op hooi, maar op gras (geen laminitis). Haar shetlander is het moeilijk van te zeggen. Soms denk ik dat hij heel raar ademhaalt, maar dan denk ik bij mezelf, nee, je ziet dingen, dit is belachelijk. Het is ook echt niet te zien bij hem als je niet goed kijkt. Zij, daarentegen, daar heb je gewoon ogen voor in je kop nodig.
