Geplaatst De DA vermoede dat het bovenin het been zat bij de heup en verwees ons door naar een andere kliniek om foto’s te maken. Na een helse reis met de trailer kwamen we bij de kliniek aan. Na lang wachten waren we eindelijk aan de beurt. Er werden foto’s gemaakt en een echo van de knie. Waarbij al snel de conclusie getrokken werd dat de buitenste knieband volledig afgescheurd was. Advies; 3 maanden boxrust+ metacam en dan verder kijken.
Thuis aangekomen ben ik gaan informeren bij verschillende klinieken in Nederland en Belgie naar de mogelijkheden voor dit probleem. Uiteindelijk bleek de Lingenhoeve de beste oplossing te zijn gezien de afstand en de mogelijkheden. We hebben daar een afspraak gemaakt voor een CT-scan om de volledige schade goed in beeld te brengen en te kijken voor een experimentele operatie waarbij een kunstknieband geplaatst zou worden.
Daar aangekomen werden er al snel vraagtekens gezet bij de gestelde diagnose. Gelijk werd er een echo van de heup gemaakt, waaruit bleek dat deze uit de kom was!!! Hoe hebben ze zo iets groots eerder over het hoofd kunnen zien?!? De moed zakte me in de schoenen.
Maar de DA wou haar verder onderzoeken, wat mij een heel klein beetje hoop gaf. Ik zag namelijk al voor me dat in binnen een maand 2 van mn dierbaarste pony’s in moest laten slapen. Kort ervoor hebben we haar moeder (mijn oogappeltje) ook al moeten laten gaan. En Sem is haar laatste dochter...
Er werden röntgenfoto’s gemaakt en overleg gepleegd. De kop in de kom terug plaatsten was geen optie, maar er bleek nog een mogelijkheid te zijn waarbij ze operatief de kop verwijderden. Als alles goed verliep zou ze nog een goed leven als weidepaardje kunnen hebben.
De klap was groot dat ik niet meer kon wat ik met haar wou. Ze zou de toekomstige spanmaat van haar 4 jarige halfbroer worden en samen met mn 2 oudere ruinen in het 4-span kunnen. Alles leek zo perfect, ze had alles mee. Ons kleine beweginskanon met hackneybloed. Het idee dat we haar nooit meer zo door de wei zullen zien gaan… Maar ze heeft nog een kwaliteit en dat is doorzettingsvermogen!!! Het was bewonderingswaardig hoe ze redde met haar heup uit de kom. Ze was vrolijk en actief en ging zelfs zonder veel problemen liggen en staan.
Dit gaf de doorslag om toch voor de operatie te gaan. Ze zou dan altijd een beetje gehandicapt blijven mede omdat dat been korter en minder krachtig zou worden, maar ze zou als alles goed gaat, in ieder geval nog bij ons kunnen blijven.
Vorige week dinsdag is ze geopereerd en alles is buitengewoon goed verlopen. De dierenartsen zijn erg positief. Ze belast haar been af en toe zelfs al weer voorzichtig, maar ze heeft nog een hele lange weg te gaan.
Zijn er toevallig mensen die hier ervaring mee hebben of tips hebben om haar leven zo dragelijk mogelijk te maken??
