Ik ben bewust dat ze hier prima mee kunnen leven en zich hier goed aan kunnen aanpassen. Maar ik zit nu in het beginstadium van een nieuwe leven...
Gister kreeg ik telefoon dat mijn paard op de weide een ongeluk gehad heeft. Hij had een flinke oogverwonding waar direct een dierenarts bij moest. Ik moest er rekening mee houden dat het écht mis was. Dus gelijk dierenarts gebeld en naar stal vertrokken. Daar stond mijn knul met een kapot linkeroog beduusd in zijn box. Geschrokken, maar wel braaf en rustig. Ik zag gelijk al dat het inderdaad goed mis was. We mochten met icepacks koelen als hij dit toeliet. En dat liet hij gelukkig boven zijn oogkas ook braaf toe. Het bloed bleef maar uit zijn oog druppelen en daarna via de traanbuis uit zijn neus. Na 1,5 uur kwam de dierenarts en bevestigde dat zijn oog kapot was. Gelijk mee naar de kliniek. Daar hebben ze foto's gemaakt om breuken uit te sluiten. Gelukkig geen breuken gezien. Hij kon dankzij het koelen waardoor nauwelijks meer zwelling was, gelijk die avond geopereerd worden. Nadat ik mijn ventje op de tafel gehesen heb zien worden, zijn we met een "gerust" hart naar huis gegaan. Die nacht kreeg ik telefoon dat alles goed gegaan was en hij alweer stond en het goed maakte.
Vanmorgen heb opgezocht en gelukkig maakt hij het echt super goed. Fijn alert en monter. Gewoon mijn lieve knappe mannetje.. Hij heeft een gouden karakter en ook de dierenartsen zijn onder de indruk hoe braaf hij mee werkt met alles en hoe hij ermee omgaat. Hij is toch ineens zijn zicht volledig kwijt links.. Maar hij accepteerd het tot nu toe gewoon volledig.
Ik ben ervan overtuigd dat straks ook weer alles goed komt met geduld en vertrouwen. Maar toch is het fijn om ook anderen te horen..
Dus laat gerust jullie ervaringen weten!
(Toevallig net de week ervoor een fotoshoot gehad met hem en mijn zwangere buik..)


