Al een poosje zijn we aan het sukkelen met de gezondheid van mijn paard. het begon allemaal toen ze zandkoliek kreeg afgelopen zomer. Gelukkig was dit snel opgelost, meteen Da er bij paar injecties gegeven en na 10 minuten stond ze al weer vrolijk te grazen in we wei en keek ze weer goed uit haar ogen. Hiervoor had ik nog nooit eerder "gezondheidsproblemen" met haar gehad, maar nu ik terug kijk is dit toch wel echt de start van alles..
Het gaat over mijn paard VJ.. Ik heb haar sinds 25 oktober 2015. Voor ze bij mij kwam was ze verwaarloost en mishandeld, ze was en is enorm bang van mensen en uit zelfverdediging kan ze aanvallen. Toen ik haar vond klikte het wonderlijk wel meteen, ik wist dat dit HET paard was. Zo doende door mijn persoonlijke omstandigheden in die tijd, mijn ouders zover weten te krijgen dat ik haar mee mocht nemen. Hoe gevaarlijk en onbetrouwbaar ze haar ook vonden. Het was nodig anders hadden we nu beide niet meer geleefd ben ik bang
VJ was in die tijd onbeleerd, doodsbang voor mensen, veel te dik maar al wel 13 jaar oud.. Dit zou een grote moeilijke klus worden. iedereen zei dat ik aan een hopeloos en onmogelijk project begon.. maar het is ons samen gelukt! ze ging me vertrouwen ik kon haar logeren en na een half jaar ben ik zelfs voorzichtig op haar rug gekropen en ze vond het allemaal best! de training verliep vanaf toen vrijwel vlekkeloos. ze is slim en leert erg snel. maar toen kreeg ze koliek...
Ik heb een paar dagen niet gereden en toen ik er zeker van was dat ze echt niks meer mankeerde, ben ik toch weer gaan rijden. Vanaf toen begon ze flink moeilijk te doen. Ze had geen last van iets maar was me gewoon aan het testen dacht ik op een gegeven moment (ook mijn instructrice dacht er zo over). Dus aanpakken en doorrijden. (Ze is een echte merrie met echt merriegedrag en een sterk karakter).
Toen verliep alles weer een tijdje prima. Heerlijk samen buitenritten gemaakt en samen begonnen met springen, wat we allebei echt prachtig vonden.
Maar toen begon ze op een dag te staken en dit hielt aan. Ik zag aan haar ogen dat er iets serieus mis was dus fysio erbij gehaald. en ja hoor paard zat helemaal vast in de spieren... Hoe het kan is nog steeds de vraag, ik rijd haar altijd laag over de rug los en ga daarna langzaam hoger op rijden en wisselen voor spier ontwikkeling. Daar lag het ook niet aan. Toen hebben we de oorzaak bij het springen gelegd, wat ik niet wist is dat ze in het verleden aan een kant haar rug spier heeft gescheurd en hier nog steeds gevoelig op is. Waarschijnlijk heeft ze deze met het springen willen ontzien en zo haar rug fout gebruikt. Dus we zijn gestopt met springen. Lekker twee maandjes grondwerk gedaan en gelongeerd, toen weer de fysio erbij en ja hoor ze was weer helemaal beter en ik mocht weer langzaam aan gaan rijden.
Eerst hebben we veel rechte stukken gestapt langs de weg (op aan rade fysio) om haar rugspier, die we is de tussentijd flink hebben getraind en sterker hebben gemaakt, in alle rust weer aan deze andere druk te laten wennen. dit ging erg goed en ze genoot net als altijd van de heerlijke tijd die we buiten reden. maar eenmaal weer klaar om in de bak te gaan werken ging het weer fout...
Ik ben teneinde raad.. het begon van niet actief willen worden (wat niks voor haar is). toen naar bokken bij het geven van een tikje met de zweep (doet ze ook aan de longe wanneer in met de zweep 'knal'). En nu bokt ze het eerste kwartier aan een stuk door en daarna is ze super braaf... Kan het zijn dat ze nog pijn heeft? Of is ze bang weer pijn te krijgen? Of test ze me gewoon uit in de hoop niet te hoeven werken? Toen ik merkte dat ze last had van haar spieren ben ik een keer afgestapt en gestopt met rijden (daarna dus fysio erbij) toen ze flink aan het bokken was en ze is wel zo slim dat te onthouden.
Nu durf ik er niet meer op omdat ik bang ben haar pijn te doen, ze is mijn beste maatje en ik zou het mezelf nooit vergeven als ik haar pijn zou doen.. Ik zou haar het liefst naar een kliniek sturen en foto s laten maken en een compleet onderzoek laten doen, maar dat willen mijn ouders absoluut niet ook al wil ik het zelf betalen. En ja ik weet wat het kost maar ik heb zat gespaart dus dat zou me lukken.. Mijn ouders willen dat ik haar weg doe, ze zijn bang van haar en vinden dat ze door haar gedrag niet zo veel geld verdient aan therapieën. Maar dat arme beestje kan er ook niks aan doen dat ze zo'n slecht verleden heeft gehad en we werken heel hard aan haar gedrag maar de trauma's gaan natuurlijk niet zomaar weg en ik weet niet of het ooit gaat lukken ze weg te krijgen maar we doen ons best..
nog wat losse info: het paard staat zo'n 12 uur per dag buiten, in de zomer 24/7. heeft alle ruimte om te rennen dit doet ze alleen niet zo veel. Helaas staat ze alleen want ze heeft al sinds haar tweede niet meer samen gestaan met andere paarden en ik heb nog geen goede combinatie gevonden waar tussen het klikt. wel staat ze langs andere in de wei maar dat is toch anders... ik zal hier vast wel commentaar op krijgen en dat is ook echt niet erg want dat is gewoon terecht, een paard hoort niet alleen te staan.. Ze krijgt niet te veel voer dus daar kan het niet aan liggen...
Nog wat foto's van mijn grote meid..








Nu blijft het gokken wat het is en dat snap ik, maar wat vinden/ denken jullie hiervan?
Ik heb mijn ouder zo ver dat ik pijnstillers mag gaan proberen zo kan ik zien of haar gedrag veranderd of dat ze zich 'aanstelt' daarnaast mag ik de osteopaat laten komen, maar ook die kan niet IN het paard kijken.
Heel erg bedankt voor het lezen, sorry dat het zo n lang verhaal is geworden maar ik moest het even kwijt. En hoop natuurlijk ook jullie mening te horen. Ik sta voor alles open: commentaar, advies, alles.
Groetjes,
Yvet
verder niks bijzonders ze knarst geen tanden, is niet boos met aansingelen en trekt haar buik niet op. Met rijden was ze vroeger meestal erg actief en werkte hard, de laatste keren dat ik haar reed was ze in het begin niet vooruit te krijgen en daarna net zo als vroeger heerlijk actief en braaf. Al mijn instructrices zeggen dat ze me uitprobeert (deed ze in het verleden ook vaak, maar dan was dat een dag en dan niet meer, maar nu houd het langer aan) en dat ik te soft ben maar ze is zo anders dat ik dat niet kan geloven..