Ik heb een haflinger van 11 jaar. Ik heb hem al vanaf hij net 6 jaar was. De afgelopen 3 jaar ben ik meerdere keren geopereerd, in deze tijd heeft iemand mijn paard verzorgd. Ze mocht niet rijden, helaas heeft het halve dorp op hem gereden. Na mijn revalidatie ben ik langzaam weer begonnen met rijden. Mijn paard heeft door een peesblessure ook een hele tijd stil gestaan. Nu merk ik dat hij erg is veranderd.

- Tijdens het longeren houdt hij zijn hoofd heel laag tijdens de galop
- Na een hindernis gaat hij vol op de rem en bokt hij (hoog)
- Aandraven gaat bijna nooit lekker, hij blijft tegen de hand en wilt niet gelijk wegdraven
- Wanneer je überhaupt been geeft gaat hij bokken tot je er naast ligt
- Dit is minder op lange stukken, maar vooral op een volte
- Aanspringen in galop is ook bokken
- Of tegen de hand en niet door willen draven of onder je vandaan rennen
Dit zijn geen gewone bokken van ‘’leuk jeej’’… Er zit hem iets niet lekker, hij doet het tijdens het longeren en tijdens het rijden. Hij vind het werken niet leuk, is chagrijnig, bokt alleen maar, doorrijden kan je ook niet doen. Wanneer je been geeft en hij door ‘’het tegen de hand periode heen is’’ rent hij onder je vandaan. Hij kan dan alleen maar heel hard draven. Het is geen bok die je uit moet zitten en dan weer door moet gaan, hij blijft bokken tot je er naast ligt.

Ik zit te denken aan een osteopaat of fysio etc. Wat lijkt jullie het verstandigste?
Paard is op stal super lief en altijd oortjes naar voren maar zodra hij moet werken heeft hij een heel ander humeur. Vroeger reden we heel fijn, galop heeft hij altijd moeite mee gehad maar deed hij toch goed. Ook springen was het leukste wat er bestond en hierbij nooit een bok gegeven.

Alvast bedankt!
