Bokt.nl

Citaat:

Het avontuur is Dinsdag gebeurt. We hadden een leuke, redelijk droge voormiddag gehad. Met wat avontuur, dat zeker wel.. We waren langs prachtige watervallen gereden door ongerepte bos, riviertjes/waterstroompjes overgestoken, over steenachtige paden, ... Maar alles wel heel goed doenbaar. Een groot stuk van onze rit die dag reden we langs de rivier, de Maas. Heerlijk was dat. Tot we door verscheiden weilanden van koeien moesten. Er was een padje voor voetgangers, maar de paarden konden daar niet door. Dus draadjes losgemaakt en altijd netjes vastgemaakt. Aan het laatste weiland, begon het echt te stortregenen. Iedereen was echt zeiknat! Maar gewoon lekker doorgereden. Het was nu een smal pad, dus we lieten de paarden zelf de weg wat zoeken, maar het pad was zeker niet gevaarlijk. Verder kwamen we dan vast te zitten; de weg die we moesten nemen was ZO smal, langs/rondom een rots en water. Daar konden de paarden echt niet langs Dus omkeren maar.. We hadden wel niet zo veel zin om heel die weg terug te doen, en er was een pad dat rechts omhoog ging. We waren er echter niet zeker over of we dat met de paarden konden doen, maar na eens vragen aan een wandelaar - die ervan overtuigd was dat het doenbaar was - toch maar gedaan. Het begin ging goed, we probeerden onze paarden wat te begeleiden (We liepen er allen naast) Tot dat Boris was begon te drummen. Wat er precies gebeurt is, weet ik niet, maar wat ik zag was echt een verschrikkelijke filmscène... Boris ging naar achteren, zen achterhoeven gleden over de rand. Hij verloor zijn evenwicht, zijn voorbenen gingen omhoog alsof hij ging steigeren. Hij klapte naar achteren, op zijn rug, dan opzij. Vloog tegen een boom en rolde naar beneden over stenen, takken, ... Ik was geschokt. Had Tinky in men handen helemaal boven, dus kon gewoon niets doen. Iedereen keek er naar. Het was verschrikkelijk. Tinky zag dat hij weg was, begon op hem panisch te hinnikken. Boris antwoordde gelukkig, probeerde direct op te staan. Maar dat kon hij niet door de schock. Dus zat hij te kruipen op zijn knieën en is hij al kruipend terug achteraan de groep aangesloten. Zijn knieën helemaal onder de modder, zijn zadel is helemaal beschadigd door takken en stenen, maar ben er zeker van dat dat zadel hem gered heeft van ernstige verwondingen.. Goed, allemaal in schock maar Boris leek oké.. Tot dat een ander paard ook wegschoof (ook een Tinker) en ook naar beneden viel. De eigenaaresse begon haar naam luidkeels te schreeuwen en ik zag het paard beneden strompelen. Uiteindelijk hebben ze haar toen wel veilig beneden gekregen. Dus er waren nog 4 paarden boven - Tinky, Boris en nog een Tinker en een ander paard. En toen verloor ik het.. Ik begon te panikeren en Tinky al huilend te smeken om vooruit te gaan. Want naar boven leek onze enige optie. Naar beneden was spekglad.. Maar al snel was al duidelijk dat boven onmogelijk was. Het ging steil omhoog en over rotsen. Dus hebben we de hulpdiensten gebeld. Iedereen was namelijk wat in paniek en één onder ons was onderkoeld. Na anderhalf uur boven wachten in de gietende regen, paarden konden niet bewegen, en het was ook nog eens aan het onweren, kwam de brandweer dan aan. Eerst met 3, dan kwamen er nog 7 anderen af. Ze hadden eerst geprobeerd de paarden boven te krijgen, want ze dachten dat we van boven naar beneden waren gegaan. Dus hebben ze Tinky nog geforceerd om op die rotsen te klimmen. Arm paard laat haar gewoon doen natuurlijk, maar toen ze haar omdraaiden zag ik haar achterbenen ook al bijna wegschuiven, brrr Dus per koppeltjes hebben we de paarden naar beneden begeleid. Stapje per stapje, want het was erg gevaarlijk. Wij als mens gleden ook alle kanten uit. (Ik ben keihard op men kont gegleden ) Maar we zijn allen veilig beneden geraakt. En Boris leek alleen een schrammetje te hebben op zijn been.

Ondertussen was het al laat in de avond en was het pikdonker. We moesten dus nog naar huis. Dit deden we te voet uit angst dat er misschien toch wat mis kon zijn inwendig. Tinky moest ik vooruit sleuren. Het beest was helemaal op. Ze had ook stress gehad, heb de schrik en onrust in haar ogen gezien.. Dus stapvoets richting het eerste dorp, met nog bliksem en donder in de verte, en regen dat naar beneden viel. Aangebeld aan de huizen om iemand te vinden die 2 van ons kon terugbrengen naar de camping om de trailers te halen. Dan paarden geladen (moesten 2x terugrijden) en verzorgd. Om middernacht hebben we ons nog gedoucht, om 1u 's nachts nog warm gegeten en om 2u gaan slapen We zijn die dag 12u onderweg geweest en hadden al zeker een uur of 10 allen niets meer gegeten. Ik was stikkapot.