Geplaatst 
Jaja we hebben een tof jaar bij stal Kee;s Sage
Dit is onze 15 jarige Amerikaanse mini merrie JTR Spotted Horses Painted Desert. Oftewel Desert voor ingewijden
Sorry wordt vast lang verhaal
,maar ik wil een zo helder mogelijke uitleg geven.Voor de doorzetters onder jullie denk ik wel heel leerzaam uiteindelijk....dus even doorbijten met lezen
Voorgeschiedenis en karakteruitleg Desert
Desert is in 2006 naar Nederland geïmporteerd van uit Amerika, door een bezoek aan een fokster in onze buurt in 2007 heeft zij mij uitgezocht en ik werd op slag verliefd op dit bijzondere meisje. Wij hebben haar drachtig gekocht en nog geen 1 moment spijt gehad van deze beslissing. Ze is de leidster van onze kudde en doet dit heel eerlijk, zonder super dominant te zijn.
Desert heeft een karakter om rekening mee te houden, ze is heel gevoelig,zachtaardig,vrij verlegen,schuw naar vreemden toe en angstig voor harde stemmen en onverwachte bewegingen,wij kunnen alles met haar,zolang we alles rustig aan doen, ze moet in haar waarde gelaten worden en dat respect krijgt ze van ons.
Ze heeft een uitmuntende mensenkennis, die we blindelings kunnen vertrouwen.
Desert waar ik tot nu allemaal ben achtergekomen heeft een naar verleden vanuit Amerika en ze had zelfs al op ruim 2 jarige leeftijd *(bewust) haar eerste veulen. Ik ben nog steeds dankbaar dat wij een kans krijgen dingen goed te maken bij en voor haar,wat andere mensen verkloot hebben. Dat verdient ze ook echt.
Hier begint de uitleg van symtomen:
Vorig jaar wilden wij haar leeg laten om haar lichaam eens rust te geven, ze heeft in tussenposes ons prachtige mooie merrieveulens gegeven. Desert geniet van het drachtig zijn en is werkelijk altijd een supermoeder. In 2011 zei mijn gevoel dat een jaar rust haar goed zou doen,maar Desert besliste anders, ze heeft het hek geopend en bood zich aan aan onze hengst Wynn,dit uitstapje van 2 minuten
zorgde voor een hengstveulen dit jaar SKS Wynns Legacy Keyemsi...Tijdens deze dracht zag ik al veranderingen aan haar,met iedere dracht had ik al contact met het veulen in haar buik en genoot ze van alle aandacht en stond gelukzalig hinnikgeluidjes te maken,maar tijdens deze dracht minder.
Alle voorgaande veulens waren merries,dus wij grapten vaak oh dit wordt een hengstje,daar is ze vast niet blij mee.
En idd na een snelle,voorspoedige bevalling werd hij geboren, maar na zijn geboorte werd ze al anders,normaal waakt ze als een moederkloek,nu vond ze het wel best allemaal, ja je kan niet alles op een hengstje gooien natuurlijk, na 2 dagen bleef ze s’avonds liggen op stal, wij kunnen al onze paardjes via de camera bekijken,dus ik ben gelijk alert op ander gedrag, zelfs met drinken bleef ze liggen, dus ik da gebeld die dienst had en die is geweest en behandeld voor koliek en eventuele naweeen.Daar knapte ze wel van op, maar ik bleef wat aan haar zien,slecht eten,veel meer liggen dan anders en voor een goede kuddeleidster zoals zij is dat uniek.
Erna nog een paar keer da bij geweest, ze is behandeld voor haar maag, maar ik zag geen verbetering. Op pijnstilling leek ze wel te verbeteren.Voor een leek was er niets te zien aan haar,maar ik ken haar door en door. Ze was gewoon niet goed. Ik kreeg bijna het idee dat men om mij heen mij een overbezorgde muts vonden,toen mijn eigen da terug was van vakantie en ze weer een nacht lag te dweilen heb ik de volgende dag bloed laten trekken en ja mijn gevoel was goed, erge bloedarmoede en diverse waardes niet goed,waaronder haar nierwaardes. Diverse keren verschillende bloedonderzoeken gedaan,urine testen en diverse andere testen laten uitvoeren,maar er bleef onduidelijkheid en tegenstrijdigheid. Mijn da is gelukkig net een pittbull en beet zich er ook in vast en heeft overlegd met arts in Utrecht en die verdacht haar van nierfalen,wat best zeldzaam is. Om daar zeker van te zijn konden we met haar in Utrecht komen voor een nierecho.
Gezien Desert haar verleden en dat ze niet tegen drukte en onverwachte gebaren kan moest ik daar goed over na denken,maar we mochten erbij blijven en ik had al gezegd dat ze niet zou blijven daar:o . Dus ja om duidelijkheid te krijgen hebben wij daar voor gekozen, de volgende dag konden we al terecht en zo’n super ontvangst daar,die arts en heel de groep mensen erbij waren zo lief en geduldig met haar en Keyemsi die uiteraard ook met zijn mama mee was.
De echo liet geen schrikbarende afwijkingen zien,haar bloed werd gelijk weer getest en de nierwaardes waren aan nu het herstellen.
Verder gelijk een echo laten maken op haar organen en buik etc, in haar dunne darm was meer vocht dan normaal en de wanden meer verdikt dan normaal,wat vaak duidt op tumoren/kanker, wat ook weer te verklaren zou zijn met sommige verhoogde bloedwaardes.
Nu ja met flink veel overleg en aan de hand hoe Desert zich toch op haar gemak voelde daar in kliniek ,het leek wel of ze wist dat ze daar was om geholpen te worden,heel bizar,hebben we besloten te kiezen voor diverse onderzoeken, eigenlijk hakte mijn man de knoop door om door te zetten en daar ben ik hem nog dankbaar voor,....
Maar omdat ik heel eigenwijs het gevoel had dat er meerdere dingen spelen in haar lichaam ipv 1 specifieke aanleiding,mede door haar slechte verzorging in het verleden.Kozen wij niet voor de richting die de arts eigenlijk wilde maar voor diverse onderzoeken waaronder:een maagscopie, dunnedarm onderzoek en extra uitgebreid bloedonderzoek wat niet standaard is.
Met lood in mijn schoenen hebben wij haar en Keyemsi daar een nacht achtergelaten.
uitslagen
Maagscopie bracht aan het licht,dat ze vroeger idd diverse maagzweren heeft gehad,maar allemaal goed herstelde.
Dunnedarmonderzoek: geen kanker/tumoren gelukkig
maar wel ontsteking.Bloedonderzoek,waaronder coombstest kwam uit dat Desert een auto-imuunziekte heeft AIHA, ze is het eerste paard dat dubbel positief scoorde op deze test.
Daar kreeg ze prednilison voor,waar ze heel goed op reageert,ze komt weer aan, eet niet maar VREET etc,maar wat voor mij belangrijker was,het lusteloze was weg uit haar ogen, ze genoot weer van haar kind en was weer aanwezig op haar bijzondere manier.
Deze vorm van AIHA is heel bijzonder bij paarden en buiten alle uitslagen al heel erg,gelukkig niet erfelijk,maar vaak ligt er nog wel een tumor,leukemie als achterliggende oorzaak en daar was de arts in Utrecht ook bang voor.
Korte uitleg AIHA:Auto-immuun hemolytische anemie A.I.H.A.
Auto-immuun: het afweersysteem keert zich tegen het eigen lichaam. Hemolyse betekent
bloedafbraak, anemie is bloedarmoede, een te laag hemoglobinegehalte (Hb). Hemoglobine
is een zuurstofbindend eiwit in het bloed. Het vervoert de zuurstof. Het geeft het bloed de
rode kleur.,
A.I.H.A. is een zeldzame aandoening!!!Bij paarden helemaal.
Bij A.I.H.A. vernietigen de antistoffen het lichaam zelf, met name de
erytrocyten, er is dus een defect in het afweersysteem. Erytrocyten zijn de rode
bloedlichaampjes in het bloed.
Het Hb (hemoglobine gehalte) kan dalen tot een levensbedreigende situatie. Fataal verloop komt nog steeds voor.
Heel lang verhaal nu kort te maken, hoe goed ze klinisch lijkt, we hebben 2 weken geleden weer bloed af laten nemen en haar bloedarmoede is niets verbeterd,de nierwaardes en andere wel,sommige waardes weer stuk verslechterd.
En tot ieder zijn verbazing is coombtest nu negatief,dus haar lichaam is zichzelf aan het herstellen.
Wij snappen het niet meer en nog erger,alle artsen staan voor een raadsel wat ze nu allemaal mankeert.
We hebben Keyemsi afgespeend inmiddels en Desert even zonder prednison laten gaan,maar daar verslechterd ze zo op, dat we het weer hervat hebben.
En nu na overleg da en arts Utrecht,verschillende opties: nierbioptie,beenmergbioptie,allemaal pijnlijk en niet zonder risico of CT-scan van haar lichaam. Utrecht heeft deze scan ons gratis aangeboden tegen narcosekosten in belang van onderzoek.( en in de toekomst zo dus ook andere paarden te kunnen helpen/behandelen)
Maar goed wij hebben in eerste instantie bedankt, wij zagen er de meerwaarde niet meer van in,als ze kanker heeft is daar in de regel niets aan te doen,ja verlengen voor ons zelf,niet in belang van Desert. Dan wachten we af en zolang het leefbaar is voor haar mag ze bij ons genieten en anders grijpen wij humaan in en laten wij haar inslapen. Iedereen respecteerde onze beslissing.
Maar ja toen ging ik weer twijfelen, ik houd gewoon van duidelijkheid,nu is het om de 4 weken bloedprikken (dus ook maandelijks een hoop kosten,hoofdbrekens) en niets zeker weten. En omdat alles zo tegenspreekt bij haar, kan ik mezelf wel voor mijn kop slaan als er een andere reden zou zijn en waar ze dus wel geholpen had mee kunnen worden, of niet dat ze veel erger er aan toe is dan ze laat zien als alfa leidster..
.
Kortom we hebben de knoop doorgehakt,..we gaan voor de CT-scan en in goed overleg en om haar daar in Utrecht zo kort mogelijk te laten verblijven gaat Desert dus as woensdagavond naar Utrecht,donderdagochtend gelijk om 9 uur krijgt ze scan, dan moet ze onder narcose….maar ik probeer mij voor te houden dat als het zo moet zijn dat ze daar in zou blijven, het zo moet zijn en dat haar een lijdensweg bespaard gebleven is.Slikslik
Als ze goed bij is uit de narcose ,daar gaan we als positieve insteek vanuit en mogen wij haar eind van de dag ophalen,…
Die arts blijft bij haar tijdens narcose en scan en belt mij gelijk op als ze bij is en met de 1e uitslagen.
Maar wat zit ik met zenuwen en een baksteen op mijn maag. Mijn gevoel zegt dat we dit moeten doen,dan weten wij iig wat de achterliggende reden is van haar ziekte. En ik vind ook eens dat er iemand zich eens flink moet inzetten voor haar na haar nare verleden om haar zelf zo goed mogelijk te kunnen helpen.
En nogmaals,ik houd zoveel van haar en wil nog lang niet zonder haar, maar als dit betekent een lijdens weg…
Nee dan grijp ik in juist uit liefde voor ons bijzondere meisje,maar wat een verdriet en zorg kan je hebben om je dieren…
(en een arme bankrekening
)Bedankt voor het lezen en ik hoop dat de sommige negatieve bokt reacties die wij hier al vaak kennen weg blijven, ik heb het al moeilijk genoeg om daar ook eens onnodige energie in te steken
r
ik leef met jullie mee en zal donderdag duimen. Het is goed dat je je gevoel volgt. 
