Geplaatst Het gaat om mijn 8 jarige shetlandmerrie Keet. Ik heb haar nu 5 jaar in mijn bezit.
Keet staat sinds haar 4de voor de wagen en heeft nooit een poot verkeerd gezet.
Tot vorig jaar 22 mei.... de koetsentocht bij een vereniging.
Een ruime week voor de tocht heb ik haar laten beslaan. Rondom op ijzers omdat ik toch wel 3/4 keer per week een tocht van 20/25 km maakte. Ze was in top conditie. In april zonder problemen nog een marathon uitgelopen.
We reden in een koetsentocht mee en uit het niets begon ze te huppen,te stressen en te bokken. Dit was pas na 22 km!
Bij de tweede keer dit gedrag kwam ze vast te zitten met haar achterbenen en is ze om gegaan. De wagen stond nog recht.
We hebben haar direct uitgespannen. Ze stond nog erg na te trillen/shaken en was ook wat schichtig.
Ze liep goed en heeft ook nooit een pas onregelmatig gelopen.
De wagen is achterop een aanhanger gegaan en ik ben bij een andere wagen achterop gegaan met Keet aan een touwtje.
Ze liep keurig mee.
Een maand later heb ik haar in het tweespan gezet, samen met mijn andere merrie Dora (inmiddels verkocht).
Het ging eigenlijk super, dus besloten om het rondje iets langer te maken.
Net na een groot kruispunt kwam er een aanspanning achter mij rijden, die tijdens de koetsentoch ook achter mij reed (een Hackney)
Ik zag de spanning in het lijf van mijn merrie opbouwen, ze gaf een bok en begon te galoperen. Goed bestuurbaar, maar ja geen ideale situatie.
Na een meter of 500 was de rust terug en ging het weer super.
Helaas was dit voor niet al te lange duur. Ik had inmiddels wel besloten om terug te keren naar stal, dus was op de terugweg.
Waar, op een plek waar we al vaak zat waren geweest, de spanning terugkwam en ze weer begon te bokken. Grote paniek, stress en shaken.
Niet rustig te krijgen.
Uiteindelijk uitgespannen en naar huis gelopen.
Na deze actie heb ik een osteopate laten komen, eind juni. Beide ponys laten behandelen.
Bij Keet kwam er niets bijzonders uit. Wel wat plekjes los gemaakt, maar geen verklaring voor haar gedrag.
Heb haar nog 3 keer voor de wagen gehad sindsdien:
1 -> 500 meter, niets aan de hand
2 -> 40 min, weinig tot niets aan de hand
3 -> alles was eng. Jongens met een skateboard, tieners op de fiets en als laatste met een wiel door een plas op het stalerf. Enorme paniek. Shaken, snuiven, dribbelen, kont eronder en omhoog willen komen.
Maar haar hele gedrag is veranderd. Alles is eng. ALLES! Echt bizar.
Ze heeft nooit dingen eng gevonden. Scheren was prima, tandarts was ook geen probleem. Wedstrijden, mensenmassas, treinen/vrachtwagens/shovels/politieautos alles was goed.
Omdat het zo warm was, heb ik haar geschoren. Maar ze begon te steigeren, te slaan, te draaien en gericht te trappen.
Nog nooit meegemaakt bij deze merrie. Zo ken ik haar echt niet!
Zo goed als het kon toch maar het scheren redelijk af gemaakt (ziet er niet uit
)Half december heb ik een holistisch therapeute bij Keet gehad. Hier kwamen leverproblemen en een maagzuurprobleem uit.
Sindsdien krijgt ze dus ook maagcompositum en druppels voor haar lever.
Daarna heb ik nogmaals de osteopate erbij gehad. Die haalde ook de lever er wel uit en een paar kleine vastzittende plekken.
Niets bijzonders.
Eind december ook een tandarts laten komen. Deze kon amper in de buurt komen en mocht niet aan haar zitten.
Steigeren en slaan met de voorbenen en haar hoofd wegtrekkend dook ze in een hoekje.
Hij heeft het vrij vlot opgegeven, zo kon hij haar niet behandelen.
Toen haar maar even met rust gelaten. Helemaal niets.
Maar ja, het gedrag werd erger en erger. Nog meer dingen werden eng, elke beweging van mensen om haar heen is eng.
Die tanden moesten nog steeds gedaan worden, dus een VA gebeld die haar opleiding in USA heeft gevolgd voor paardentandarts.
Keet is 15 feb onder verdoving geholpen. Was hard nodig, kon precies zien tot waar de andere tandartsen waren gekomen
halverwege dus Ook gelijk bloed laten trekken, kijken of daar iets bijzonders uit kwam.
De afwijkende waarden: tussen haakjes de ideaal waarden
Potassium 6.4 (2.8-4.5)
Total Bilirubin 7.4 (8.6-59.9)
Glucose 5.4 (2.8-5.2)
CPK 710 (<260)
LDH 501 (<400)
Magnesium 0.6 (0.7-0.9)
Triglycerides 0.6 (<0.6)
Erythrocytes 5.88 (6.0-12.0)
HbE 19 (13-19)
MCHC 36 (31-36)
Lymphocytes 48 (20-45)
Conclusie van de VA:
Ernstige spierafbraak en een te kort aan magnesium (even kort door de bocht)
Acties:
Vit E en magnesium bij gaan voeren en 2 weken absolute boxrust.
De pony krijgt dus sinds de uitslag vit E en magnesium bijgevoerd en komt niet verder als de poetsplaats naast haar stal.
Qua voeding krijgt ze:
een handje dieetmix
een eetlepel magnesium (15gr)
een half schepje vit E plus selenium
een maatschepje maagcomp
en een pompje lijnzonolie
onbeperkt ruwvoer + stro.
Maar inmiddels is aaien ook al eng, ook al komt ze zelf naar je toe. Als ik de andere pony aai en ik beweeg mijn arm even, dan duikt Keet zowat onder het stro, helemaal in paniek.
Zit met mijn handen in het haar...... weet echt niet meer wat ik hier mee moet.
Over 5 weken komt de VA nog een keer bloed nemen om te kijken of de waarden verbeterd zijn.
Compleet met rust laten is al geprobeerd.
Compleet uit handen geven is ook al geprobeerd.
Hard aan het werk zetten is geprobeerd.
Hier nog iemand opties?
Ik wil dit weer tugeg!
Eindeloze lol met mijn pooownie! De wereld met haar verkennen! Leuke dingen doen zonder stress!
(oortjes wijzen naar achter omdat ik tegen haar aan het kletsen was)
ik zal dat balletje opgooien. 