een instructeur (Coby van Baalen) zei ooit tegen een kennis van mij die bij haar leste: zenuwen is een kwestie van zelfbeheersing. Als je dus nu al tegen jezelf gaat zeggen dat je zo zenuwachtig bent wordt het er zeker niet beter op. Je kunt een paar dingen doen:
- iedere keer als je dat denkt jezelf bestraffend toespreken en zeggen dat het best meevalt
- bedenken wat er mis zou kunnen gaan en hoe je dat kunt oplossen of voorkomen (dus die scenario's die je noemt, met bijbehorende aanpak)
wegspringen in de hoek = voor die tijd schoudervoor rijden (of gewoon overdreven stelling) en extra binnenbeen gebruiken
paard niet te houden = op de volte zetten en extra laten werken
- bedenken dat er de doodstraf niet op staat als het niet goed gaat
- bedenken dat je paard ook zenuwachtig is en dus op jou moet kunnen rekenen want jij moet hem dus vertrouwen geven (=> heel belangrijk dus!)
- een keer op vreemd terrein gaan oefenen, bv zomaar naar een wedstrijd rijden en op het losrijterrein wat rondhobbelen
- en jezelf voorhouden dat het gewoon allemaal goed komt, misschien niet de eerste keer maar wel met wat ervaring
Je begint er zelf al vanuit te gaan dat het niets wordt (dat wordt natuurlijk 1 groot drama) , en dat is geen goed startpunt. Als je nu begint met het volgende:
- hij is zenuwachtig
- ik moet hem dus gerust stellen
- we gaan dus op ons gemak wennen aan de nieuwe omgeving
daar trek je ruim de tijd voor uit en daarna ga je pas heel simpel losrijden
en je hoeft toch geen 180 punten te halen? Tevreden zijn met een braaf paard voor de eerste keer, de rest komt wel.
