Maar wat me opvalt. En dat is niet negatief bedoeld. (zegt waarschijnlijk eerder iets over mij)
Iedereen hier praat zo "luchtig" over wedstrijden. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is. En ik? Ik zit hier thuis, met het aanvraagformulier voor de startkaart en zie al allemaal doemscenarios voor me. Als ik aan de eventuele toekomstige wedstrijden denk, dan gaat er een adrenaline stoot door mijn lijf. (Jasjes/rijbroeken die ineens kapot gaan, singels die je vergeten bent, vlechtjes die ineens helemaal loshangen, kabouters die zich verstoppen achter witte hekjes enz enz enz)
Dus wat ik me nou eigenlijk echt afvraag.
-Wanneer ben je, volgens jullie, echt klaar om wedstrijden te gaan rijden?
Ga je als je denkt dat je een nette proef kunt rijden en vooraan kunt eindigen of ga je in eerste instantie met het idee om ervaring op te doen en je ziet wel waar het schip strandt?
Het is niet zo dat ik niet durf. Ik vind het zelfs geweldig. Verheug me er enorm op. Ik ga nu gewoon mijn best doen om een combinatie te vormen met het paard Ga me flink uitsloven als groom, om de "sfeer" te proeven enz enz enz. Ben gewoon benieuwd naar jullie mening hierover en praktijkvoorbeelden van eerste wedstrijden zijn ook altijd leuk om te horen
