
Afgelopen maandag startte ik haar weer voor het eerst bij ons op de Nieuwe Heuvel. Nimondro eerst, die liep super! Had donderdags les gehad van janna die er even opgezeten had en ik wist nu een beetje hoe eraan te sleutelen. Resultaat, 163 en 164 punten en tweemaal eerste prijs. Supertrots dus.

Toen Jurga. Die was met losrijden al errug heet

Man van onze ruitervereniging later: "Goh, je hebt nu echt een goed en een slecht paard.." waarop ik antwoordde: "Geen slecht paard, maar eentje met karakter en een kop erop!" Kom nou, Jurga is geen slecht paard...


Donderdag naar de hei geweest, drie uur lang. Dacht ik Jurga even te laten uitrazen, verkeerd gedacht.

Vandaag dus weer beide paarden gestart bij de Lunaruiters. Eerst weer Nimondro. Losrijden ging wel goed, maar in de bak was íe erg kijkerig *verwachtte ik al*. Dus geen winstpunten en 152 en 146 punten. Niet dat ik vond dat de proeven veel verschil maakten, maar goed, ik had er zelf ook meer aan kunnen rijden, ik reed te afwachtend.

Toen Jurga. Met losrijden weer onwijs heet en drammerig. Ik kreeg haar buiten toch iets ontspannen en toen de bak in. Crisis wat een drama! >;) Er was wederom niets mee te beginnen. Ze was niet alleen wat jolig zoals maandag *toen kon ik erom lachen, die gekke merrie van me*, nee ze was echt verkeerd. Ik maar weer een poging gedaan haar bij me te houden en de fdiguren eruit te rijden, maar dat mislukte jammerlijk. Halsstrekken wil niet vanuit spanning, middendraf ook niet met een kop huizenhoog, galop in tempo vijf, vergeet de middengalop dan ook maar, halthouden met verzet, overgangen te vroeg of te laat, nergens op reageren. En natuuuuuurlijk: ik kreeg een huizenhoge bok onder me door en lag er bijna af!


Tweede proef was iets minder erg, had haar buiten even flink rondgereden. Maar nog geen land mee te bezeilen. Ik kon helemaal niets meer met haar. Uiteindelijk had ik dus iets van 138 en 135 punten. En een vreselijk rotgevoel.
Heb je een heerlijk lopend L-paard dat alles voor je doet, je krijgt te kampen met een blessure, na een paar maanden loopt ze beter dan ooit, dus je hervat de training. Dat gaat goed, maar ze is natuurlijk niet direct op oud niveau terug *begrijpelijk*. In de lessen pakt ze redelijk goed aan, ze heeft er weer zin in en loopt lekker ruim voor haar doen. Je start een wedstrijd mee om het weer op te pakken, muts heeft er zin in en is iets te fel, je vergeeft het haar. Volgende wedstrijd kom je erachter dat het gedrag niet weg is, maar erger is dan ooit...
Ik snap er helemaal niets van waar dit gedrag vandaan komt. Jurga is altijd super-de-super braaf geweest, ook op vreemd terrein. Op wedstrijden was ze er altijd gewoon. Ze kon niet oplopen tegen dressuurpaarden, maar ze deed gewoon haar best voor me. Ineens heb je een monster onder je kont.

Je zet haar boos op stal en een paar uur later zie je haar weer staan. Die vreselijke rotkop van haar met die oogjes die je smeken haar even wat aandacht te geven... *zucht* Ik kan niet boos wezen op dat kreng, maar owww wat kan ik haar op sommige moment met alle liefde een oor afdraaien...
Als mensen wat ideeen of tips voor me hebben... Ik ben echt behoorlijk ten einde raad... zo ken ik SuperJurga niet.
