Geplaatst 
)We kwamen aan op OdK rond 8:15. Omdat m'n vader weer verder moest met de auto, eerst maar even paard uitgeladen (die het reuze interessant vond allemaal) en aan gaan melden. Toen paardlief naar de stal gebracht en alle spullen in de trailer geladen zodat de auto wegkon.
Tegen die tijd kwam ik ook Fasel, EJ, Karin en co tegen, die de vrachtwagen een paar plaatsen verderop hadden staan.
Tussen de bedrijven door geprobeerd nog een emmer water bij Rowan naar binnen te krijgen. Moeilijk moeilijk. Hij maakte er een geweldig zooitje van (leuk, stukjes appel in het water!) en kreeg toch een liter of 4 binnen. De appelmoes-drab zat wel tot achter z'n oren. Smerig paard...
Voorkeuring: hartslag 48 (thuis is het altijd 32...) maar hij zag ook zoveel om zich heen. Gepruts aan z'n ogen vond hij ook niet leuk. We moesten twee keer voordraven omdat de Vet Rowan wat voorzichtig weg vond komen in draf. Ik gok dat het aan de nieuwe widea-punten in het beslag ligt, het was in de stalgang echt spiegelglad met die dingen. Zou ik ook voorzichtig van worden. Uiteindelijk wel goedgekeurd.
Hanifa en EJ zien starten, en ik zag al gelijk dat m'n beslissing om niet met starttijden te schuiven een goede was. Hun tempo lag hoger dan ik zou mogen rijden, en Rowan had bij hen willen blijven terwijl het tempo ook eigenlijk boven zijn macht lag. Uiteindelijk om 11:49 van start gegaan, wat een minuut te laat bij de start - opzadelen en klaarmaken gaat toch langzamer in m'n eentje als ik gedacht had.
Ik wilde rustig starten, maar het werd toch een beetje knetterig. Rowan zag in de verte wat andere paarden lopen en hij wist wel wat hij wilde - erachteraan! (follow that horse!). De eerste galopsprongen gingen zelfs gepaard met een paar heuse bokjes (heel wat voor mijn koele kikker) en een gilletje. Heb er erg om moeten lachen.
Toen kwamen we op de heide, en met de anderen paarden uit het zicht settelde hij al gauw in een lekkere kilometervreterdraf. Ik had eigenlijk besloten om te galopperen daar waar de paden zich ervoor leenden, dit om mijn knieen te ontzien, maar daar kwam het eerste deel niet veel van. Wel een mooie route, maar nogal onregelmatige slingerpaden. Toch gingen we als een trein, en toen ik me eenmaal herinnerde dat ik een mp3 speler meehad, onder begeleiding van heerlijke foute 80's muziek
Totaan vlak voor de zandvlakte helemaal niet gestapt, toen kwam ik erachter dat ik wel heel erg vlot gereden had. Omdat ik niet zeker wist of er bij de P/A ook naar de tijd (en dus rijtempo) gekeken werd, ben ik toen gaan stappen. Had ik doorgeden, dan had ik het eerste stuk met 16km/u gereden. Bij nader inzien was dat niet erg geweest, maar dat wist ik toen niet. 12km/u is een stuk minder hard dan in van te voren in gedachten had.
Bij de P/A tijdverlies. Hartslag was goed (52, vond ik nog vrij hoog) maar moest opnieuw voordraven. Vet vond hem 'wat zwakjes achter' en gaf een B, en wilde toen nog even uitgebreid mijn zadel bekijken. Eerst omdat ze wilde weten hoe het paste, toen omdat ze het wel een mooi zadel vond.
15 (!) minuten later er weer op, om er toen achter te komen dat de koptelefoon van m'n mp3speler ergens in het proces onthoofd was. Geen muziek meer dus. Daar had ik wel even de balen van, maar omdat Rowan er nog prima zin in had toch met goede moed verder gereden.
Het was leuk om stukjes te herkennen die ik een paar weken geleden met de Veluwe Trail heb gereden, toen in een heel wat rustiger tempo! Groot gedeelte van het tweede deel in galop afgelegd, m'n knieen hadden het echt gehad op dat punt. Maar in galop wil het dan nog wel lukken, in een soort halve verlichte zit. Echt uit het zadel komen wil niet lukken in een zadel zonder kniewrongen, maar iets omhoog en naar voren zit ik mooi licht, en Rowan liep weer heerlijk. Oren erop, moe was 'ie nog niet. Juist toen het voor mij echt zwaar begon te worden (ook zonder muziek, gek hoezeer dat helpt) kwamen mij achterop een zeer aardige nummer 60 en 70 (geloof ik) waar ik aan mocht blijven plakken, en die me er (waarschijnlijk zonder dat ze het wisten) een beetje doorheen wisten te praten. Hun hoge draftempo was wel ploeteren voor Rowan, maar hij wilde er graag bijblijven, dus dat deden we tot op de 30 kilometer. Daar zag ik dat het nog een kilometer of 3 tot de groompost was, en die wilde ik nog even tempo rijden, dus me losgemaakt van het gezelschap en nog een heel stukje lekker gegaloppeerd.
Op de groompost stond Kiwi-Karin, die ons met opwekkend commentaar, enkele liters water en een drankje dat volgens mij op de dopinglijst hoort (het gaf mij in ieder geval een rotschop energie!) klaarmaakte voor de finish. Vanaf daar hebben we ook gestapt - waarom zou ik ook eigenlijk op tempo rijden als ik niet eens in het klassement kom? - en dat ging dan ook lekker met m'n voeten uit de beugels en Rowan z'n neus omlaag. Ik kon de hartslag bijna horen kelderen.
Helaas werden we vlak voor de klasse II/III finish nog even ingehaalt door twee klasse III (denk ik) ruiters die ons in galop voorbij kwamen blazen. Ja, toen stond Rowan weer te stuiteren, en het duurde weer ruim 10 minuten voor hij kalmeerde. Bij de finish (15:14) liet ik me nogal moeizaam uit het zadel zakken en viel vervolgens bijna om (gelukkig dat er een handig paard stond om even op te leunen), wat me het vrolijke commentaar 'masochist!' opleverde van m'n vader. Rowans' hartslag was laag maar onregelmatig, wat ik nogal alarmered vond, maar volgens de tweede vet die luisterde wel te verklaren was door opwinding. Hij was toen ook weer regelmatig, en de eindwaarde was 42.
Afgezadeld, en hij zag er eigenlijk prima uit, voelde zich ook lekker. De drukking - waar ik me zorgen om had gemaakt, maar die gisteren-ochtend praktisch weg was - leek helemaal weg. Heb er voor de zekerheid even een ijs-pak tegenaan gehouden, maar er was niets te zien en niets te voelen.
Nakeuring: De Vet zag in ieder geval geen aanwijzingen dat hij uitgedroogd was (ik vertelde dat hij moeilijk dronk). De hartslag kwam op 40, de rest weet ik niet meer. Voordraven deed Karin voor me (opnieuw mijn eeuwige dank, ik kon op dat moment echt niet meer rennen) en dat werd nu goed bevonden door dezelfde Vet die bij de voorkeuring twijfelde. Wel met de opmerking "ik vind hem nu goed - voor een paard dat net 35 kilometer heeft gelopen". Of dat nou zo positief is weet ik eigenlijk niet.
Paard nog even in z'n stal geparkeerd om groomspullen op te halen van de P/A (ze waren al meegenomen), me laten verleiden door een Podium Champion zadel (grootste voordeel voor mij is dat het echt geen scheet weegt.. ik overweeg zoiets voor als mijn huidige zadel inderdaad niet meer past) en nog even met Saskia (Mazzeltje) gepraat. Ook nog naar het secretariaat geweest, waar ik een prachtige groene 'je hebt meegedaan' rozet kreeg. Zo lijkt het nog heel wat
Thuisgekomen mocht Rowan na een korte douche gelijk het weiland in, en voor het geval ik dacht dat hij toch wel wat moe was, ging hij even flink voor de merries lopen showen om het tegendeel te bewijzen. Die laatste vet had hem moeten zien lopen!
Ikzelf heb me de rest van de dag heerlijk voldaan/moe gevoeld. Alleen al voor dat gevoel zou ik vaker endurance willen rijden. M'n knieen zijn er niet zo erg aan toe als ik vreesde, het trappenlopen gaat nogal zwaar maar het is allemaal te doen.
Conclusie: voor herhaling vatbaar, al word het waarschijnlijk pas volgende zomer weer. En ik ben er niet zeker van of Rowan het goede paard is hiervoor. Ik vind 'm weliswaar heerlijk lopen, ook op de afstand (heb er niet voor niets ruim 500km mee gereden de afgelopen 3 maanden) maar als elke vet er 10 minuten bij staat de twijfelen, voel ik me er toch niet zo lekker bij. Ik heb denk ik ook liever een 'hard oordeel' (goed en rijden, of slecht en afzadelen) als half/half "ik twijfel maar ga maar rijden, we zien op de P/A wel" soort oordelen. Dan ga ik me maar schuldig voelen dat ik er mee ga rijden, terwijl dat qua algemene indruk (oortjes altijd naar voren, looplust in overvloed) helemaal niet nodig is.
Mijn zeer grote dank trouwens voor al de lieve grooms die mij hier en daar wat water toestopten. Mede door jullie heb ik het vol kunnen houden toen het zwaar werd, wat was het heerlijk om een beetje steun in het veld te hebben. Rowan mag dan wel geen 'vreemd' water drinken (mutsig paard) maar jullie hulp werd in ieder geval door mij zeer gewaardeerd.
Nou ja, aldus mijn verslag. Heb het hele gebeuren in ieder geval erg leuk gevonden, en zal ook zeker op wat meer wedstrijden te vinden zijn. Rijd ik niet, dan als groom..
Cheers,
Arwen
[edit: even een beter leesbare formattering...]
. Volgens mij wel dopingvrij hoor .
, volgend jaar kunnen we wel samen klasse I gaan rijden 
Salty was inderdaad wat frisjes voor de start 
