Jullie laten me heel erg twijfelen
Helaas is twee weken geleden mijn pony overleden. Deze hebben we op 19 jarige leeftijd in moeten laten slapen vanwege hoefbevangenheid. Veel te jong natuurlijk zo’n pony hoort gewoon op die leeftijd nog tien jaar mee te gaan. Buiten dat ik hem al 16 jaar had, kwam het nog harder binnen doordat we het paard van mijn moeder 4 weken ervoor hadden moeten laten gaan vanwege ouderdom (26).
Mijn eerste reactie was een verklaarbare “Er komt echt geen pony meer!” Ondanks dat ik altijd heb gezegd na deze weer een Welsh te willen, omdat ik gek ben op dat ras. We willen geen twee lege stallen hebben, ik kan er ook gewoon niet tegen. Eén lege stal à la, die gebruiken we nu ook als opslag, maar twee van de vier leeg kan niet.
Het idee kwam al snel om volgend jaar opzoek te gaan naar een merrieveulen, warmbloedig rijpaard. Mijn huidige 4-jarige doet het super en we gaan volgend jaar beginnen met de wedstrijden. Als ik haar zo kan inschatten, zal ze redelijk snel door het B en L schieten. Eer dat het veulen van volgend jaar dan klaar is om echt aan het werk te kunnen, zou zij hopelijk in het M of Z wandelen als alles heel mag blijven.
Afijn, goeie opvolger om klaar te hebben staan, dacht ik zo. Waar schuurt het dan? Ik ben maar 1,55 m. En heel eerlijk; ik vind die grote paarden toch wel enigszins eng. Dus waarom doe ik zo lomp en ga ik niet gewoon voor een leuk D-pony veulen? En dan zie ik jullie zo veel plezier hebben, en dan kijk ik naar mijn kleine neefje die toch ook wel naar de paarden trekt. En dan ga je toch heel erg aan jezelf twijfelen. Langs de ene kant “hoort” het niet, en bij ons in de kring zijn ze daar behoorlijk hard in (de juryleden overigens niet naar mijn weet). Aan de andere kant durf ik zowel op de grond als onder het zadel veel meer met een pony. Dan komt daarnaast nog de zorgen rondom mijn gewicht icm het rijden op een pony kijken (ik weeg “maar” 60 kg), en ook de angst voor gevoeligheid van veel ponyrassen voor hb…
Ik weet het niet. Ik vind die pony’s zo leuk, maar ik kan slecht tegen die veroordeling van mensen in directe kringen (van vreemden laat het me koud). Ik heb gelukkig nog wel even de tijd om erover na te denken. En ik blijf dit topic lekker volgen, want ik wordt er toch wel blij van.
Edit: zo, sorry heel verhaal getypt
