Ik heb vorige keer na een fijne proef nog even met de jury staan praten. Heb met het paard net een periode van scheefheid achter de rug maar de buiging naar rechts wil nog niet helemaal zo als daarvoor. Dat werd ook opgemerkt door de jury, maar hij vond het netjes van mij dat ik dat in mijn proef 'voor lief' nam (dus dat ik d'r niet om m'n rechterbeen geprikt had omdat je tijdens je proef toch echt die buiging wil hebben) en gewoon reed zoals het op dat moment ging. Ook met de spanning die ze opbouwt (witte hekje, reclameborden, juryhokjes, lang leve het binnenseizoen ) was ik goed omgegaan.

Hij was van mening dat je een paard dat zich aansteld of een loopje met je neemt gerust even aan mag/moet pakken, maar een bang/onzeker paard of een paard dat de oefeningen net niet helemaal snapt moet in zijn waarde gelaten worden. Ik kon in de proef wel proberen om toch die buiging erdoor te forceren, maar dat had hij niet op prijs gesteld. Daar heb je je trainingen voor, daar kun je morgen weer verder aan werken. Jury was trouwens ook meer gericht op hoe het paard voor werd gesteld en of er eerlijk gereden werd dan dat alles keurig op de letter werd gereden met een in elkaar gereden paard.

Er zit een groot verschil tussen consequent en ten onrechte aanpakken, maar waar precies de lijn zit is denk ik grijs gebied.