_San87_ schreef:Wat doet Bokt vanavond eigenlijk? Ik weet dat FOK! en Tweakers om acht uur op zwart gaan voor twee minuten, bijvoorbeeld. Gaat Bokt ook?
Ik heb geen idee, maar ik zit dan toch niet op de pc. Dus dat zou voor mij niet veel uitmaken.
Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
bigone schreef:Yvank_ schreef:Dames houden we er wel rekening mee dat dit topic nog steeds op [WD-V] staat dus dat er dan gewoon antwoord moeten worden gegeven op de vraag van de TS met betrekking tot wedstrijden?
En niet op dodenherdenking wel of geen onzin is en verhalen over waarom je wel of niet zou moeten herdenken. Dat is geen discussie die op dit subforum gevoerd mag worden.
Dus er MOET antwoord gegeven worden op de vraag en deze discussie MAG hier niet gevoerd worden, leef je in en verplaats het topic dan naar een plek waar het wel mag, ik vind de wending die dit topic heeft genomen nu net even interessanter en belangrijker dan het feit of het hier nu wel of niet goed staat en op de opmerkingen van mensen wel voldoen aan de Boktregeltjes.
Anoeska27 schreef:_San87_ schreef:Wat doet Bokt vanavond eigenlijk? Ik weet dat FOK! en Tweakers om acht uur op zwart gaan voor twee minuten, bijvoorbeeld. Gaat Bokt ook?
Ik heb geen idee, maar ik zit dan toch niet op de pc. Dus dat zou voor mij niet veel uitmaken.
kesha1 schreef:Ik wel xd dus aub als youtube zwart gaat zeg het even!!
kesha1 schreef:Anoeska27 schreef:Maar goed dat je mijn kind niet bent, maar dat geldt voor meerderen in dit topic.
Sorry maar ik denk gewoon op mijn tijd er wel vakeraan dan 1x in het jaar
daffodil schreef:De vereniging waar ik het in eerste instantie over had, heeft de startlijst aangepast waarmee er nu geen pauze gehouden meer wordt, maar strak om acht uur de ZZL rubriek begint. Ik blijf het bijzonder vinden maar goed ik heb inmiddels wel begrepen dat dit behoorlijk wat discussie los kan maken.
Ik zet nu de computer uit en ga zo naar het verslag, de kranslegging en de toespraken kijken. Ik hoop toch echt dat ook de mensen die er "weinig mee hebben" het respect op kunnen brengen om die twee minuten stil te zijn. Is het niet voor henzelf dan wel voor iemand in hun omgeving die er meer gevoel bij heeft......
daffodil schreef:Nee, ik zag zo al vier startlijsten waar dit gebeurde......ik geloof simpelweg niet in dat dit onnadenkend gebeurt. Ik vind ook niet dat ik daar wat van moet zeggen, dat hoort in mijn ogen vanuit jezelf te gebeuren of vanuit iemand in je directe omgeving.
bigone schreef:Saamhorigheid
In de Tweede Wereldoorlog vocht mijn vader aan de oevers van de Waal.
In die oorlog, waar mensen mensen doodden, zag mijn vader het duister.
Mensen werden opgepakt. Vervolgd. Omdat ze geen ‘wij’ waren, maar ‘zij’.
Mensen werden vermoord. Uitgeroeid. Louter om wie ze waren.
Mensen kwamen in verzet, bestreden de onmenselijkheid.
Zij moesten hun moed met de dood bekopen.
Wij gedenken hen allen met het diepste respect.
Al jong kende ik hun geschiedenis.
Door de verhalen van mijn vader.
Door de verhalen van de geallieerden die vochten voor ons, een ander volk, in een ander land.
Het maakte diepe indruk.
Op 16-jarige leeftijd keek ik om mij heen.
De Tweede Wereldoorlog was over.
Maar voor veel overlevenden ging de oorlog door.
Velen voelen nog iedere dag het duister.
Ik besefte: de strijd voor rechtvaardigheid is nooit over.
De strijd voor vrijheid begint elke dag opnieuw.
In jezelf.
En in de samenleving.
Ik vroeg mijzelf: ‘‘Peter, miljoenen mensen is ’n keuze ontnomen.
Jij hebt wel een keuze.
Wat ga jij doen met je leven?
Wat ga jij doen om de wereld beter te maken?’’
Ik besloot te dienen.
Omdat ik geloof dat in dienen de sleutel ligt.
Wie dient, denkt niet alleen in ‘ik’.
Wie dient, denkt niet alleen in ‘zij’. Wie dient, denkt ook in ‘wij’.
Daar begint de overwinning op het onrecht. Want vrijheid, gelijkheid en rechtvaardigheid, een betere wereld, die maak je samen.
Ook mijn zoon besloot te dienen.
Wat was ik trots.
Hij sneuvelde.
Voor een ander volk.
In een ander land.
Vijf jaar en zestien dagen geleden.
Het waren duistere dagen.
Wat heb je aan idealen, wat heb je aan die betere wereld morgen, als je er vandaag je zoon aan verliest?
Dat zijn de vragen die ook ik mijzelf stelde.
Twee weken na zijn dood stond ik hier op De Dam. Het was 4 mei 2008. Een moeilijk, confronterend moment.
Maar ook een bewuste keuze.
Dit monument, gewijd aan de nagedachtenis van alle Nederlandse oorlogsslachtoffers, maar ook de saamhorigheid hier op De Dam en in het land, het hielp mij.
4 Mei hielp mij koers te houden in die duistere dagen waarin dienen zo’n pijn deed.
Ik hoop dat 4 mei ons allen helpt koers te houden. Niet alleen vandaag. Maar ook de driehonderd-vier-en-zestig dagen erna.
Ik hoop dat de nagedachtenis en saamhorigheid van 4 mei ons helpt om in tijden van ‘ik’, het ‘wij’ terug te vinden. Want niet vanuit het ‘ik’ en het ‘zij’, maar vanuit het ‘wij’, ontstaan de goede dingen.
Dat heeft de geschiedenis ons geleerd.
Dat moeten wij blijven herdenken.
Dat moeten wij blijven afspreken.
Met onszelf. En met elkaar.
Dit zijn de woorden van een vader die zijn zoon verloor, zie hoeveel samen herdenken en voorkomen voor hem betekend, ik was diep onder de indruk. En weer nu ik het lees, misschien dat zijn woorden door kunnen dringen tot de mensen die denken aan anderen niet kennen, kunnen of willen.