.Nu ik meer wedstrijden rij heb ik dat niet meer, ik denk dat mensen er aan gewend beginnen te raken, dat dat rare mens op dat rooie paard je zomaar succes wenst.
Of zou het toch komen omdat steeds meer mensen weten dat ik ook jureer?
Als ik ergens een hekel aan heb is het wel aan mensen die ineens heel aardig tegen je doen als ze merken dat je jury bent. Gelukkig heb ik dat meestal heel snel door, en ben ik ongevoelig voor slijmerij.Wat ik ook wel mee maak is dat men met losrijden heel dicht langs mij rijdt, vooral als ik op de hoefslag zit. Jesper is dan echt doodsbang en draait zich om en gaat er vandoor als ze van voren komen, of gaat zitten en vervolgens met een grote sprong weer vooruit als ze van achteren komen. Als je die reactie 1 of 2 keer hebt gezien bij een paard, zou je zeggen, ik ga er wat ruimer langs, maar sommigen komen alleen maar dichter langs. Ik vind het zielig voor Jesper (maar in het land kan hij ook de stoerste zijn, dus moet hij het hier ook maar leren) maar verder denk ik, ach als die mensen zo moeten winnen, mogen ze van mij. Schijnbaar lukt het ze niet op een sportieve manier, dus hebben zij grotere problemen dan ik.
. Er kon nog geen Hoi of succes vanaf........Ook de ouders leefden helemaal mee. Daaraan kon ik wel zien of ik dan een goeie proef gereden had of niet. Keken ze boos, was mijn proef schijnbaar erg goed, begonnen ze ineens weer honderduit te praten tegen mij, dan was mijn proef niet erg geweldig verlopen
Maar dat zal er ook wel aan liggen dat ik bijna nooit wat maak op een wedstrijd (niet zo'n fanatiek paardje), dus maak ik me ook niet zo druk over mijn proef

. Ik met mijn plompe haflingertje tussen de Bonfire's

Klinkt alsof ik echt zo'n prijzenruiter ben maar doe gewoon altijd mijn uiterste best en meer kan ik ook niet doen.....