listiglistje schreef:Ik vind dat er veel teveel gebashed en gekeken wordt naar de topsport als maatstaaf en voorbeeld, vanuit amateurruiters.
Topsport is maar 2% denk ik van alle actieve ruiters, internationaal op FEI niveau schat ik maar 0,2 %.
Waarom dit krampachtig veroordelen, het is voor alle amateurruiters/paardenbezitters de ver van mijn bed show.
Landelijke wedstrijdruiters daalt enorm. Volgens mij was het percentage
actieve wedstrijdpaarden (dus nog minder ruiters, dat was rond de 8000) in Nederland 15%, en dit is flink gedaald de laatste jaren naar 12%.
Het gros is toch actieve recreant ruiters. Volgens mij was dit rond de 500.000. (88%)
Ik denk dat je "niet meer genieten van paardensport" beter in de achtertuin kan opsporen gezien de percentages
Mijn vriendin is paardenfysio en heet meeste leed/blessures komt door slechte rijderij thuis en slecht management.
Veelal door onkunde/onwetendheid, is niet erg... maar om dan vingertje te gaan wijzen naar de sport
is mi niet fair en ook niet representatief voor alle actieve ruiters gezien de cijfers.
Dat bashen valt wel mee toch? Je hoeft niet perse op top-niveau te rijden om te zien wat er fijn uitziet en wat er minder fijn uitziet. De Duitsers rijden wat mij betreft een stuk beter dan de Nederlanders, heb ik altijd al gevonden. Ook als je daar naar de jeugd kijkt, zit je dat er veel meer naar de hand toegereden wordt dan in Nederland. Ik vind ze gewoon met meer gevoel rijden dan de Nederlanders. En dat commentaar gegeven wordt vanuit de achtertuin-rijders is ook een beetje kort door de bocht: de meesten van ons rijden gewoon les en gaan op concours.
Persoonlijk ging dit topic voor mij over dat ik er regelmatig bij stilsta of het normaal en goed te praten is, wat we met z'n allen vragen van onze paarden. Als je het van een afstandje bekijkt is het soms heel grappig; hoeveel druk we ons en daarmee onze paarden opleggen door ze mee te slepen op concours, hun kunstjes te laten vertonen in de ring/parcours en dat allemaal omdat we zo graag in de spotlights staan en onze prijzen willen rijden. En is dat erg? Nee waarschijnlijk niet, maar ik nam het vroeger als vanzelfsprekend aan, en nu denk ik vaak: het is zo belangrijk niet... de wereld vergaat niet als we een minder goede proef rijden of er 3 balken afknallen. Het zij zo, er zijn ergere dingen. En als ik het van nog grotere afstand bekijk vind ik het soms helemaal lachwekkend hoe belangrijk sommige ruiters zichzelf vinden... Ik heb een haat-liefde verhouding met de sport en het rijden an sich. Ben te verslaafd om het op te geven, maar dat botst dus weleens in mijn hoofd.
En ik geniet best van een fijne rit van een fijne ruiter: Steve Guerdat vind ik bijna altijd prettig om te zien rijden! En ook een Christopher Burton in de Eventing, zie ik graag zijn rondje sturen. Wat mij betreft zijn dat ruiters met enorm veel gevoel. Zou willen dat ik een kwart van dat talent had!