MonteKarlo schreef:Nou hier gaat het even helemaal nergens meer over.
Ik had jullie verteld dat we mijn jonkie even hadden weggebracht omdat ik er zelf niet zo goed uit kwam. Het leek daar heel goed te gaan... tot op een gegeven moment hij helemaal was doorgeslagen. Alleen nog maar steigeren en op een gegeven moment is hij vol door de omheining heen gevlogen...
Toen ik dat hoorde besloot ik hem gelijk op te gaan halen, zo ken ik hem niet en ik wilde voorkomen dat er straks echte ongelukken zouden gebeuren.
Dus nu heb ik een paard op stal welke ik niet kan rijden, niet kan longeren...
Heb hem nu compleet van de brok af gezet, alleen nog maar hooi en als hij wil kan hij van het stro eten dat in zijn stal ligt. Hij komt los als ik er ben (durf er niemand anders mee weg te sturen, vergeef het mezelf nooit als er iets gebeurd met die perso(o)n(en).
Gisteren zijn we begonnen met grondwerk, gewoon los in de cirkel zonder bijzet, zonder iets, gewoon los, en kijken hoe hij reageert en doet. Ik had trouwens les hierin.
Na een klein half uurtje reageerde hij goed op mijn lichaamstaal door voorwaarts te gaan en te remmen, en zelfs te komen en te volgen.
Van hieruit wil ik het weer op gaan bouwen, hij is compleet zijn vertrouwen kwijt en hoe het kan... no-one knows. Ik wil verder ook niemand iets verwijten, het is zoals het is en hier moet ik het mee doen en dit moet opgelost worden...
Wedstrijd plannen aan de kant geschoven dus. Wordt vervolgt..
Dit klinkt heel herkenbaar! Zo ben ik vorig jaar ook begonnen met mijn pony. Die liet zich uit het niets ineens achterover vallen als je wilde opstijgen. Direct besloten dat ik terug ging naar de basis, want ook hier was al het vertrouwen weg. Dus inderdaad grondwerk, longeren, wandelen. Pas toen het op de grond allemaal goed ging, zijn we opnieuw begonnen met rijden. Dus eerst longeren met zadel, later oefenen met krukje ernaast en stilstaan, daarna een keer hangen. Een tijdje later hangen en paar stapjes zetten. Weer een tijd later hangen en een volte stappen. Pas na een ruime tijd zijn we van hangen overgegaan op zitten. Vanuit het zitten zijn we gaan opbouwen naar stapjes zetten, uiteindelijk voltes (aan de longeerlijn) en later de hele bak zonder longeerlijn. Daarna zijn we pas begonnen aan het draven, eerst weer aan de longeerlijn hooguit enkele passen. Later steeds meer uitbreiden.
Inmiddels is het ruim een jaar later en kunnen we redelijk door de baan komen. Opstappen blijft een moment van spanning voor haar en de galop zijn we nog steeds niet aan toe gekomen. In de tussentijd is ze meerdere keren gecheckt door osteopaat, tandarts, dierenarts etc. Nu hebben we dus een nieuw zadel en kunnen we echt beginnen met rijden. Ik ben ook vaak enorm gefrustreerd geweest omdat ik het niet meer wist, maar toch heb ik nooit opgegeven 
Succes met jouw paard, het komt vast wel goed uiteindelijk!