

Nu is het een kwestie van hopen dat het niet zo extreem wordt als vorig jaar. Dan wordt ze letterlijk levensgevaarlijk en mept ze je de stal uit. Dierenarts is er toen zelfs bij geweest omdat ik het niet vertrouwde.
Met rijden waren we echt richting B waardig aan het werken, maar door de enorme terugval met protest onder het zadel en hengstigheid ben ik bang dat we weer van voor af aan kunnen beginnen. Zit er op zo'n moment best wel doorheen, want ik doe ontzettend mijn best met deze pony en nu een jaar later kunnen we eigenlijk nog niks. Het blijft altijd een soort Russisch roulette en dat is zo jammer. Als we niet snel weer de positieve vibe te pakken krijgen, dan ga ik het plezier in het rijden kwijt raken ben ik bang.