Hij had me geen goed gevoel gegeven, maar dat is nooit een excuus.
Ik voelde me al een paar dagen heel slecht, en had ook overwogen om af te bellen, maar omdat ik een hekel heb aan afbellers, heb ik proberen mezelf te motiveren om toch te gaan.
Met vlechten begon de ellende al. Gisteren manen geknipt (hij laat ze niet trekken) en toen schudde hij naar een vlieg, hup hele hap uit zijn manen. Oke dan alles maar zo kort en kleine vlechtjes.
Ik wilde dus vanmorgen beginnen, maar we hebben ooit eens haarlak geprobeerd te spuiten in zijn vlecht in zijn voorpluk en dat was geen succes. Hoewel ik nu niet met zijn voorpluk bezig was, besloot hij zich dat maar eens te herinneren, en liet dus bijna niet toe, dat ik de toch al veel te korte manen in een fatsoenlijke vlecht kreeg. Wel flink op hem gemopperd maar niets aan de hand. Alleen wel veel te laat weg dus.
Na de proef was mijn humeur helemaal gedaald en toen hij vervelend bleef doen, heb ik hem een klap voor zijn oren gegeven.

Dit zal niet snel meer gebeuren, ik ben er zelf heel erg van onder de indruk, maar ik heb het toch gedaan.
Jeetje wat baal ik van mezelf zeg. En dan ook nog ten overstaan van een heleboel publiek, maar dat vind ik niet eens het ergste, dat ik me niet kon beheersen dat is erg, bah, bah, bah!!!!!!