Ik moest om 10.14 dressuur, bij het inrijden voelde ze niet echt heel goed, ze ging steeds met haar hoofd omlaag en weer omhoog enzo
In de proef was ze heel etterig, dus had 156 punten. Opzich vond ik het wel netjes gaan enzo maar goed.Toen moest ik om half 12 springen, het parcour was heel makkelijk en was ook foutloos

Toen zijn we richting de cross gelopen en heeft de DA haar gekeurd alles was goed
Daarna even ingesprongen, even gestapt en toen moest ik. Ik had zaterdag de cross al verkent maar toen stond het nog op L maat dus ik dacht zo dat is hoog voor B pony's
Domme ik
Maar toch stond het nog aardig pittig! Ik had 1 weigering op nummer 7 d8 ik
En 3 op de waterbak. Was wel jammer maar goed ben blij dat ze er uiteindelijk wel doorheen gegaan is
Ze voelde fijn aan dus...Ben naar huis gegaan zonder bokkers gezien te hebben
Misschien dat iemand mij wel heeft gezien maar dat weet ik niet.
Ben benieuwd hoe de rest het gedaan heeft.
Na twee keer de cross te hebben verkend (technisch met een paar flinke sprongen erin) was het al zomaar half twee en kon ik gaan opzadelen voor het springen. Inmiddels had ik al een hele fanclub verzameld (mijn moeder, mijn man, een vriendin met haar nichtje, Pablo's fokkers en last but not least Karin die dus ook kwam kijken) en ik denk dat Pablo wat plankenkoorts had gekregen, want het parcours leek nergens op maar de schade bleef beperkt tot 2 balken
Vervolgens op naar de keuring (doodeng die DA aldus Pablo) en nog wat cross sprongetjes. Dat was super geregeld, er stonden 4 sprongen waarvan een een stapel boomstammen met een haagje erachter. Dat vond Pablo dus maar niets, hij probeerde eerst OVER de kerstboompjes te springen (1.60 hoog) en toen ik de keer erna met veel te weinig impuls aanreed, deed hij een boomklimmer na. Hij klauterde er echt overheen, en wist mij op die manier uit het zadel te lanceren, zodat ik voor hem landde en hij vrolijk over me heen galoppeerde richting de trailer. Ik was dus erg blij met mijn bodyprotector, de schade bleef nu beperkt tot een gigantische bult op mijn dijbeen. Mijn fanclub was erg geschrokken, het zag er ook heel akelig uit. Maar goed, dat wilde ik allemaal niet weten, gewoon weer erop (bikkel
) en een paar sprongetjes tegen de schrik. Dat ging wel, en zo konden we toch gewoon van start.