Geplaatst: 20-11-24 13:25 Weekvraag:
Mijn ouders hebben altijd akita’s gehad en hebben mij toen ik 9 werd een shiba gekocht ‘ want dat past meer bij een jong kind.’
Gevolg was dat ik met de akita’s liep omdat ik weigerde met de shiba te lopen. Karakter botste enorm.
Dus toen ik 16 werd en een eigen hond mocht uitkiezen werd dat uiteraard een akita. Een brindle, want die vind ik het mooiste.
Toen Olivia een jaar oud was heb ik me op de lijst laten zetten voor twee nieuwe akita’s. Rinoka kwam er na 5 jaar bij en de andere akita die vorige zomer bij me is gekomen was helaas ziek… dus nieuwe fokker gezocht om over x jaar een opvolger voor Olivia te hebben.
Na weken contact over wat ik een pup kon bieden en wat ik zocht kreeg ik om middernacht een hele hele gave puppy aangeboden en die ook meteen vanaf foto gekocht. Ik kwam aan de ontbijttafel met de mededeling dat we over 3 weken mijn nieuwe hond konden ophalen.
Dat is mijn toppertje nu. 
exact dezelfde blik als mijn vorige hondje Donja. Kennis gaan maken (met een groep mensen en alle hondjes van de stichting tegelijk) en gelijk een klik. De meeste andere hondjes waren wat voorzichtig en zij dacht OMG MENSEN WOOHOO, met mag10 op schoot. Deed nog een bommetje op d'r vriendjes die bij een struik stonden te snuffelen. 
dus Bailey mocht met mij mee. 
Nooit een seconde spijt van gehad, ze kwam ook op m'n pad in een pittige periode in m'n leven en ik heb zoveel steun aan haar gehad. Ze voelt precies aan bij mensen of er iets is en komt je dan echt troosten. Dit jaar was weer heftig door privé gebeurtenissen waardoor ik paniekaanvallen had en ook daar komt ze dan helpen. Ze gaat sinds kort mee naar m'n nieuwe baan en daar is ze inmiddels bekend als de emotional support hond. 
Gelukkig komt dat eigenlijk nooit in huis voor en heb ik er vooral mee te dealen op werk of tijdens training.
Dus eigenlijk geen idee, we hopen dat Vesper gewoon heel heel oud mag worden bij ons 
papier in de kast had... haha 
)
