Ik kijk ook eerst naar het geheel. Meestal eerst naar het paard, en vervolgens of het plaatje met de koets en het tuig klopt. Of alles op elkaar is afgestemd. Soms zie je wel eens een veel te grote of juist te kleine wagen, een onbenullig zwaar tuig op een kleine pony, of juist weer een ielig tuig op een groot paard. De koetsier bekijk ik daarna eigenlijk pas. Hoe hij er op zit.
En net als je dochter ben ik ook een kei in het zien van details. Dat vind ik ook echt leuk. Wat voor tuig is het, hoe hebben ze alles vast gemaakt, is er nog gebruik gemaakt van huis-tuin-en-keuken oplossingen, etc. Datzelfde geldt voor de wagen. Een speciaal langboomsysteem, de vering, en ook daar weer nieuwe "dingetjes" die je zelf nog niet had kunnen bedenken.
Een keer per jaar help ik bij de veterinaire keuring van een samengestelde menwedstrijd, en dan kun je pas echt goed alles zien, en ook van heel dichtbij. Praatje maken met de koetsier/grooms, leer je echt veel van! En inderdaad:"je bent nooit te oud om te leren!"