Allereerst heb je een primaire versterker, dit is ten alle tijde een eerste levensbehoefte. Voor een paard zijn dit:
rust;
veiligheid;
sociaal contact;
water;
voedsel;
Bij VD werken we met voedsel omdat het iets is wat makkelijk doseerbaar is en een paard vrijwel altijd meer van wilt. Water wil een paard bijv enkel als het dorst heeft.
De secundere versterker stelt een primaire versterker in het vooruitzicht. Het is zoals het belletje bij de pavlov honden, als ze die hoorden dan wisten ze na verloop van tijd dat er voedsel aan kwam.
De clicker is bij ons de secundaire versterker, die zegt dus "er komt nu een primaire versterker aan." Het dier verwacht deze dus ook.
Of je de beloning afbouwt na de click is feitelijk een eigen keuze. Ik hoor dat het in de hondentraining vaak gebeurt, in de paardentraining minder. Ik persoonlijk ben er niet voor. Ze beweren dat je dier meer zijn best gaat doen, mijn ervaring is dat het dier al gauw denkt, zoek het dan maar uit. De secundaire versterker is niet meer betrouwbaar. Je maakt namelijk een afspraak met je paard, en vervolgens hou jij je niet aan jouw gedeelte van de afspraak. Wel moet er steeds meer gedaan worden voor het paard de click verdient. Was eerst 1 kus voldoende, nu moet hij nee schudden, ja knikken, kussen en flemen en krijgt dan pas de click. Tzt kan je dus bij wijze van een uur trainen en aan het einde van dat uur clicken. Maar omdat ik het heel belangrijk vind dat mijn paard er plezier in blijft houden blijf ik toch regelmatig tussendoor clicken, dat houdt het tenslotte leuk voor hem