
Ik schrok me rot natuurlijk, zoiets had ik met Moon nog niet meegemaakt. Met heel rustig remmen en ho zeggen kreeg ik 'm uiteindelijk wel weer terug, maar hij werd niet meer rustig. Hij bleef dribbelen, linksom gebogen, met zijn linkeroor naar achteren gedraaid, en schoot nog om de paar passen weg. Het leek alsof hij reageerde op een geluid wat de kar maakte.
Ik ben gaan stappen, tenminste, poging wagen tot. Ik stikte zelf de moord van de schrik, durfde eigenlijk al niet meer te draven en als zeker niet alleen over de weg naar huis. Toen Moon na 6 rondjes bos nog steeds niet rustiger was, heb ik mijn groom gebeld of hij kon komen helpen. Hij is met de auto naar de bossen gereden en is achterop komen staan. Toen ging het iets beter, en had ik na nog twee rondjes bos genoeg vertrouwen om naar huis te rijden. Had ook niet veel andere keus...
Richting huis ging het redelijk, Moon bleeg iig stappen. Ik ben nog nooit zo blij geweest om terug op stal te zijn! Moon uitgespannen, alles gedaan wat ik normaal ook doe na het rijden en toen thuis de boel gaan verwerken.
Eergister heb ik Moon samen met groom weer ingespannen. Ik zat te trillen als een rietje op de kar...
Moon liep nog steeds heel de tijd met dat linkeroor naar achteren, en ondanks dat hij verder niet is weggerend vond ik een rondje van tien minuten wel lang genoeg. Weer erg blij om van de kar af te kunnen...

Toen ik thuis was realiseerde ik me dat Moon toch echt heel erg geschrokken is, en dat het waarschijnlijk wel even tijd gaat kosten om hem weer het vertrouwen te geven. En mezelf ook natuurlijk..

Gisteren heb ik hem laten staan, vandaag wel weer ingespannen. Nu een iets groter rondje. Het ging eigenlijk meteen al beter, met ons allebei en ik kreeg mezelf zowaar zover om te gaan draven. Hij heeft geen kik gegeven. Af en toe draaide ie wel zn oor heel strak, maar lang niet zo als ie eergister deed. Morgen weer een groter rondje, en zo gaan we het opbouwen totdat de boel weer normaal is.... Als het zo door blijft gaan valt het achteraf nog wel mee met de tijd die we kwijt gaan zijn, desalniettemin is het wel ERG VERVELEND als het 3 maanden super gaat, zonder enig probleem, met mega sprongen voorwaarts, enz., om dat ineens even allemaal kwijt te zijn. Ik vind het nog steeds erg spannend, maar het komt binnenkort vast wel weer goed.
Wie heeft ook ooit zoiets meegemaakt en hoe hebben jullie dat toen opgelost?