Helaas is een van de meest gebruikte methodes degene die je hierboven ook beschreven ziet staan, dus dat je het been met de hand naar voren haalt, dan het commando zegt, beloont en dat 1000x herhaalt. Ik kan niets anders dan dat echt echt afraden, omdat dit een levensgevaarlijke bijwerkingen heeft:
- Je staat veel te dicht op je paard met je hoofd te dicht bij het uitslaande been - als je paard je eens verrast door het been uit te slaan terwijl jij het naar voren wilt trekken, dan loop je vooral bij grotere paarden de kans om echt een flinke klap te krijgen
- Nog gevaarlijker: Doordat jij steeds voorover moet buigen om het been te pakken, leert je paard dat hij dit voorover buigen als hulp kan gaan zien voor het uitslaan van een been. Stel je nu voor dat je een borstel die voor je paard ligt van de grond pakt, en je paard ziet dat als hulp om zijn been uit te slaan. Of anders, stel je voor dat je buurmeisje net die borstel pakt...
Doordat jij gewoon zijn been naar voren trekt, is de zelfdenkzaamheid bij het paard afgerond naar boven 0. Zoals gezegd, 1000 keer herhalen dus. Dan betekent dat je paard een gigantisch lange leerweg heeft, waardoor jij heel erg lang het risico loopt om ongewenste Spaanse passen te krijgen. Pas als hij de oefening echt kent, weet hij namelijk pas hoe en wanneer hij het kunstje wel en wanneer hij het niet mag laten zien. Dat maakt je paard met deze methode erg gevaarlijk. Bovendien: Beentje optillen en wegtrekken gebruik je bij geen enkele andere methode, waarom dan bij deze wel? Natuurlijk kun je om het compliment vragen, het knielen op 1 knie door het voorbeen met de hand te ondersteunen, maar dan nog doe je alleen dat - je ondersteunt, je trekt het been niet naar achteren! Doordat jij alleen ondersteunt, moet je paard zelf het denkwerk doen, komen alle bewegingen uit hemzelf en is het leerproces veel korter.
Maar goed. Bij het leren van de Spaanse pas is er sprake van een bepaalde logica. Je tikt een voor- of achterbeen net zolang aan totdat het opgetild wordt. Daardoor leert je paard al dat een zweephulp tegen een been betekent dat er iets moet veranderen in de stand van dat been. Datzelfde principe gebruik je om vanuit een opgetild voorbeen het naar voren slaan te leren. Je tikt een op de grond staand been met je zweep aan totdat het opgetild wordt, en beloont. Dat herhaal je een paar keer, zodat je paard weet dat het voetje in elk geval van de vloer moet. Vervolgens vraag je weer om dit voetje, maar nu blijf je ook als het been in de lucht is het aantikken met je zweep. Je paard zal zich dan realiseren dat de opdracht nog niet klaar is. Waarschijnlijk zal hij het been iets optrekken en dan weer neerstampen. Door voor precies dat hoogste moment optrekken te belonen, leert hij dat hij zijn been in elk geval hoger moet optillen. Vervolgens blijf je dit herhalen, waarbij je voor een steeds hoger opgetild been beloont. Een been dat steeds hoger opgetild wordt, komt met de knie steeds verder naar voren, en van daaruit wordt het besef dat het been naar voren moet slaan steeds gemakkelijker.
Het geven van beloningen met een goede timing kun je natuulijk door gewoon te voeren doen, maar het gaat gemakkelijker als je gebruik maakt van de clicker en hiermee het juiste stuk uit de beweging markeert en het voer aankondigt. Ook het aantikken met de zweep is niet gewoon steeds in hetzelfde ritme op hetzelfde stukje been hameren. Als het been in de lucht is, ga je met hele lichte tikjes het hele been - voorkant, achterkant, schouderpartij, borst, hals - af om te zien waar je een hogere reactie krijgt. Het idee is namelijk dat je tikjes zo licht aanvoelen dat ze voelen zoals een landende vlieg. Een paard schudt die op de voorhand af door met het been te stampen - dat is de reactie die je nodig hebt en van daaruit kun je de Spaanse pas gaan leren.
Als je paard echt niet op het aantikken reageert, bestaat er ook een andere goede methode om hem het uitslaan te leren: het targetten. Hierbij leer je je paard om met zijn knie je zweep aan te raken. Dat leer je hem door de zweep voor zijn knie te laten hangen als hij hem optilt, en te belonen zodra hij met zijn knie de zweep door het optillen van het been aanraakt. Dat ga je herhalen en blijf je belonen, waarna je als je het idee hebt dat je paard je snapt de zweep steeds een centimeter verder naar voren gaat hangen. Je zult dan zien dat het been vanzelf mee beweegt, omdat je paard nu geleerd heeft dat hij met zijn knie de zweep aan moet raken. En hoe hoger de zweep, hoe hoger het been.