Sorry drukte te snel af
.
Het boek van Inge Teblick dus. Een van de eerste vereisten als je met voedselbeloningen gaat werken is je paarden beleefdheid bijbrengen en ze leren niet al te hard in het voedsel op te gaan en daarbij jou te vergeten. Ze moeten ook immer leren dat het voedsel niet op jouw lichaam te halen is. Daarom moet je ook altijd de beloning geven met gestrekte arm en weg van jou. Je kan beleefdheid onder andere aanleren door het paard iedere keer dat het zijn bridge gehoord heeft en weet dat het een beloning gaat krijgen een stap achterwaarts te laten gaan. Dus in de praktijk gaat het zo, je vraagt, je bridged, strekt je arm met de hand met de beloning en vraagt zo feitelijk je paard om een stap terug te doen. Pas als ze een stap terug gezet heeft beloon je. Dit zal ze minstens even snel doorhebben als de bridge zelf hoor. Maar zo leer je ze dat voedsel niet bij jou te halen is maar bij jou vandaan.
Wat als ze dan toch te gulzig naar je hand hapt, of in je zakken gaat zitten. Zit ze aan je zakken te pulken, dan draai je je om en loop je gewoon weg. Je haalt ze terug naar je toe, en begint opnieuw, dralen en schooien negeer je altijd. Jij bepaald wanneer je vraagt, niet je paard. Ook al gaat ze spontaanje hand targetten, je negeert gewoon. Enkel jij vraagt en wanneer je dit wil.
hapt ze te gretig naar de beloning op je hand, dan zeg je kort maar streng 'eh', en je sluit je hand. Je paard zal ietwat beledigd zijn. Dan wacht je tot ze van je wegkijkt. Van zodra ze ook maar even wegkijkt, bridge je opnieuw, open je je hand en beloon je.
Hoop dat je daar wat mee aan kan !
Als je nog vragen hebt, dan vuur je maar af !
Ben sinds kort ook aan het clickeren geslagen met mijn super frusto-hyper Anglotje, en moet zeggen, het is een gelijk ander paard geworden.
Groetjes,
Sabrina