Geplaatst: 08-02-05 21:46 
En als ik op de les terugkijk, dan was het dat ook zeker. Lian was zelf al begonnen met de basis van vrijheidsdressuur, dus toen ik in de picture kwam, kende hij de clicker al, stonden zowel ho, terug en opzij uitstekend op alleen stemhulpen en kon Jimmy op verschillende commando's een pion en een bal targetten. Het doel van vandaag was om die basis nu om te zetten in het grotere vrijheidsdressuurwerk, en achteraf gezien ook in nuttige oefeningen die het omgaan met zo'n actief beest vergemakkelijken.
Omdat het doel was om met een geconcentreerde Jimmy te werken, besloten we om vanachter het hek van de bak te werken. Op die manier liep het beest vrij rond en kon doen en laten wat hij wou, en er dus echt voor kiezen om met ons te werken. Ook werd hij dan niet afgeleid door halsters, touwen en mensen in zijn buurt. Om maar meteen te beginnen met een nuttige oefening die in de lijn lag van wat hij al kende, begonnen we met het aanraken van een hand op een vingerknip. Dat had hij na vijf minuten ruimschoots door, en aan het einde van de les kwam hij ook van de andere kan van de bak keurig aanlopen om Karoliena's hand aan te raken als ze daar om vroeg. Vervolgens de belangrijkste oefening voor het veilig beloningstrainen: het niet eten. Hoewel Jimmy al geclickerd was en wist dat na de click het voer kwam, werd hij wel ietwat hektisch als die click geweest was en het voer moest komen. Ook concentreerde hij zich iets meer op voer dan op opdrachten, en dat kon dus iets veiliger. Het niet eten op commando ging ook ontzettend snel en vervolgens hebben we het niet-eten en het hand aanraken afgewisseld, tot we na een kleine 20 minuten een pauze inlasten.
Tijdens de pauze spraken we over wat Lian voor oefeningen aan hem zou willen leren, en de Spaanse pas stond redelijk hoog op het verlanglijstje.
Het probleem was echter dat Jimmy weigerde voetjes te geven en doorsloeg zodra dat wel werd gevraagd. En aangezien alle grote kunstjes samengevat kunnen worden als 'creatief met benen', was dat wel iets om aan te werken. Toen we weer verder gingen hebben we eerst duration, het hardop tellen, aan het niet-eten toegevoegd, totdat hij zes seconden met zijn neus van het aangeboden voer af bleef staan en pas begon te eten als de click klonk. Dat ging dus heel redelijk. Omdat Jimmy ons nog niet beu was, begon ik (nog steeds vanachter het hek) met het voetjes vragen. Dat reageerde hij totaal niet op. Ik tikte denk ik wel een minuut lang rustig met het handvat van de zweep over zijn voorbeen, en kreeg geen enkele reactie tot hij eventjes heel miniem zijn gewicht naar zijn achtere voorbeen schoof. Click + beloning. En toen ging het snel. Na een paar keer herhalen was dat voetje van de vloer, en toen ook het andere als dat aangetikt werd, en vervolgens ook de achterbenen. Uiteindelijk tilde hij alle vier de benen netjes op zodra het handvat van de zweep daar tegenaan werd gelegd, en hield ze af en toe ook uit zichzelf langer in de lucht. Tussendoor zijn we stiekum bezig gegaan met het desensibiliseren: Buik, borst, en achterbenen waren een no go area en mochten in geen geval aangeraakt worden. Maar aangezien na elke click niet alleen beloond werd met voer, maar ook uitgebreid gekriebel op zijn rug en manenkam (hij had erg veel jeuk na het schuren), kon de ene hand daar jeuken terwijl de andere de borst, buik en achterbenen aaide. Toen die voetjes er in zaten, was het eigenlijk een mooi moment om te stoppen. Maar Jimmy wilde door. Dus begonnen we maar aan de Spaanse pas.
Eigenlijk is het niet erg verstandig om in een sessie zowel voetje als Spaanse pas te leren, omdat een paard dan gemakkelijk de beide hulpen door elkaar gaat halen en steeds gaat passen. Maar nu was ik erbij
, en we hadden duidelijk verschillende hulpen: het voetje geven stond op het handvat van de zweep die de achterkant van het voorbeen aantikte, de Spaanse pas op het aantikken van de borst met het puntje van de zweep. En Jimmy snapte het gewoon. Hij had precies door wat voetje was, en wat Spaanse pas, en als hij even in de war was en zijn been uitsloeg terwijl we voetje bedoelden, dan werd dat heel gemakkelijk opgelost door even een achterbeen te vragen zodat de knop omging en hij zich weer realiseerde, dan dit voetje moest betekenen. Aan het einde van de training haalde hij ze niet meer door elkaar. Wat ik echter het mooiste vond, was dat hij een stukje rustiger was geworden, niet meer zo gefocust op voer, en dat hij door het hand aanraken te vragen stopte met vechten tijdens het dek opdoen. Zo'n eenvoudige oefening scheelt gewoon zoveel stress, die hij wel had als hij met het halstertouw op de plaats gehouden moest worden. Toen ik in de trein zat terug naar huis, moest ik de hele tijd lachen als ik aan het beest dacht. Niet alleen heeft hij zo ontzettend veel geleerd vandaag (hand aanraken, niet eten, duration, desensibiliseren, voetje geven en Spaanse pas), maar ook omdat hij gewoon oefeningen snapte die ontzettend dicht bij elkaar lagen en heel makkelijk verward hadden kunnen worden. Maar het wonderbaarlijkste vond ik nog wel dat hij al die tijd dat wij vanaf de andere kant van het hek trainden, mee heeft gewerkt. In volledige vrijheid. En dat is op zich niet zo apart, want dat gebeurt gewoon als je gaat clickertrainen. Maar Jimmy nam slechts 1 keer een pauze. Daarna hebben we vanaf kwart voor twee tot half vier aan een stuk door gewerkt. Op zijn verzoek. En met een absoluut fantastisch resultaat.
Ik hoef dus niet meer te zeggen dat het erg leuk was.
