Geplaatst: 01-02-05 23:28 
Grappig is dat je bij hengst van 2,5 jaar al snel aan een opdringerig, springerig beest denkt dat nergens ontzag voor heeft. En dat viel dus even tegen.
Jauke was ontzettend kalm en rustig, alleen wat kijkerig en afstandelijk (hij wilde eerst geen voedselbeloningen). Voor we aan het werk gingen zette Danielle hem even in de wei om de beentjes te strekken (wat hij ook enthousiast deed ), maar dat bleef toch vooral middenin de wei stilstaan en in de verte turen. Dat vond ik nog wel de leukste verandering: toen we na twee uur met trainen stopten, bleef hij ons continu in de gaten houden en was in de wei niet van de plek weg te slaan waar wij langs het hek liepen. Alsof er echt even een knop in zijn hersenen was omgezet. En hersenen, die heeft hij wel. Jauke was qua vrijheidsdressuur nog volkomen groen (slechts 10 uur geleden
), dus waren de oefeningen die vandaag op het programma stonden basisoefeningen die Danielle konden helpen om Jauke in het vervolg veilig en goed zelf verder te trainen. We hebben het steigeren dus nog even laten zitten. En omdat het Beest in kwestie nog geen ervaring had met werken voor geld, zijn we eerst begonnen met het leren van de betekenis van het beloningssignaal aan zijn kant, en het goochelen met voer en clicker (we hadden besloten om bij hem het beloningssignaal een click te maken ivm duidelijkheid) aan Danielles kant. Vervolgens zijn we begonnen met het targetten van een pion, iets wat het Beest heel snel doorhad. Na een pauze voor hem (en opwarmen met warme chocolademelk met slagroom voor ons 
)!" title="Koffie (of thee 
)!" /> ) hebben we dit herhaald en zijn we ook begonnen met het op commando zetten. Vervolgens zijn we na een pauze gras plukken (we hadden geen wortels bij ons) verder gegaan met het niet-eten op commando en het leren van hardop tellen als tijdsmeting voor trainen van duration. Iets wat Jauke heel snel doorhad en ook erg leuk vond. Als afsluiting zijn we nog even bezig geweest met het targetten van een doek met een heel minuscuul beginnetje van het apporteren (op een gegeven moment zaten er echt al voorzichtig tandjes in, Danielle!) omdat dat iets was waar Danielle mee verder wilde gaan. 
Kenmerkend portet van beide deelnemers, heheheh... Maar check Jauke's hals!
Moeilijk te zien, maar Danielle's linkerhand zit vol gras en in plaats van dat gedachteloos weg te grissen rust Jauke's neus netjes daarnaast tot hij de click krijgt te horen
Ochtendgymnastiek. Pion aanraken is leuk, maar als het eenmaal een beetje loopt, dan mag het natuurlijk wel wat moeilijker gemaakt worden!
Precies tegelijk met de click gefotografeerd
En toen was het wel tijd om te stoppen.
Het ging heel erg goed en Jauke werkte na zijn aanvangsreserves ontzettend enthousiast mee, maar het meest verbaasd was ik toen ik in de trein op weg naar huis zat en eens naging wat we allemaal gedaan hadden. We begonnen met een volkomen groen paard, en stopten met een paard dat een beloningssignaal geleerd heeft, verschillende voorwerpen kan targetten (staat zelfs al bijna op een stemhulp), de delta 'nee' heeft geleerd, het niet-eten onder de knie heeft, snapt dat hardop tellen de tijdsduur van een oefening weergeeft en heeft aangegeven dat hij ook wel openstond voor het apporteren. Dus Danielle, je vraag of ik vond of hij snel leerde of intelligent was, hoef ik denk ik niet meer te beantwoorden. 
