Pauline schreef:Tja, daar vraag ik me af, wat versta je onder de join-up?
als ik een jong paard in te rijden krijg oid, of een paard minder angstig wil maken, wil ik eerst laten weten dat ik te vertrouwen ben, en dat het paard bij mij veilig is. het is belangrijk dat je de leider bent, omdat een paard dan in een angstige situatie naar jou kijkt ipv. als een idioot maakt dat hij wegkomt oid. als ik de join up gebruik heb ik het paard helemaal los in de bak of round penn, bij voorkeur ook zonder halster. wanneer het paard naar me toekomt, laat ik weten dat het zijn plaats in de 'kudde' moet verdienen, en dus niet zonder meer geaccepteerd wordt. in de natuur komen hier meestal ook klappen aan te pas, maar dat is niet noodzakelijk natuurlijk. ik drijf het paard met dominante lichaamshouding weg, tot het tekenen van onderdanigheid vertoont (bijv. zich klein maken, het hoofd laag, kauwbewegingen). ik pas dan onmiddelijk mijn lichaamshouding aan, ik buig mijn hoofd, maak me klein en 'bied mijn schouder aan'. (als een paard met het hoofd aan je schouder loopt met het hoofd laag ziet hij je zeker als leider.) als het paard dan komt, blijf ik staan en maak ik kennis zeg maar, bijvoorbeeld door lichte aanraking van de snuit, krabbelen in de manenkam oid. vervolgens ga ik rustig lopen, nog steeds met die ontspannen houding van: 'je bent geaccepteerd'. het paard zal dan meelopen, en heeft je dan als leider (en dus vertrouweling) aanvaard. aangezien dit een zeer natuurlijk proces is, dat bij paarden in het instinct thuishoort, richt het zeker geen geestelijke schade aan, en krijg je een fijne vertrouwensband met het paard.
bij een goede join up zie je bij het paard geen tekenen van angst, je ziet wel dat ze liever bij je willen zijn dan weggestuurd worden. de join up werkt ook goed bij paarden met een dominantieprobleem. geweldloos, natuurlijk, voor het paard makkelijk te begrijpen (het is immers iets 'paard-eigens') en effectief!