

Udinde is nu sinds maart beleert voor de wagen en eigelijk doet ze het super goed. Omdat vriendjelief in buitenland zit, vadertjelief het erg druk heeft, kan ik haar niet zo vaak inspannen als ik eigelijk zou willen.
Dus vanavond mijn zus gecharterd, en Udinde na een maand weer voor de wagen gezet.
Ik had gedacht haar eerst te longeren, maar ze wilde niet lopen

Nou, dacht ik, dan kan er nooit veel vuur in zitten, dus huppetee maar dan.
Tuig erop, inspannen, keurig! Ging prima, beter als de laatste paar keer, ze was heel ontspannen.
De poort uit. Udinde dacht dat ze liever niet wilde trekken, maar ging toen na wat morrelen toch maar voorwaarts.
Zij het wip-wappend en wat huppelig, maar we gingen netjes door het dorp. Even stappen en daarna maar even een mooi drafje, even het frisse eruit draven.
Ehmm.... totdat we dus in een mooi handgalopje op de grote weg afgingen


Maar een flinke felle ophouding deed wonderen en we hebben keurig een rondje om de verkeersheuvel gemaakt.
Ondertussen had ze ogen op steeltjes, zag werkelijk álles en probeerde meermaals de rem erop te gooien.
Zo ook bij een aanhanger langs de kant van de weg. Zij wilde stoppen, ik zei voorwaarts en zij zat op haar kont. Met de billen op de grond

Vervolgens gleed ze van voren ook nog eens uit, kwam overeind en ging eens even flink in protest.

Bol ruggetje, vier voetjes van de vloer en springen maar. Het hekje kwam heel dicht bij, een meneer kwam al vol goede moed op ons toe rennen, maar na een paar korte felle rukken in haar mond kwam ze weer terug bij haar volle verstand.
Daarna had ik de buik vol en zijn we maar een kort rondje geweest, snel weer naar huis.

Eigelijk heb ik een superpaard... maar van dit soort acties wordt ik toch wel wat onzeker

Zaterdag of zondag maar weer, dan mag Naz mij vergezellen
