Geplaatst 
Leuk dacht ik
. Mijn moeder fokte zelf vroeger Fjorden en ik ben er mee opgegroeid. Ik was op dat moment zwanger en het leek me leuk die traditie voort te zetten. Uiteindelijk heb ik 1 van de 2 verkocht en bleef alleen Pypsa.Dit ben ik vroeger:
Toen ik haar kocht(de linker):
Ik heb hier soms een klein beetje spijt van gehad
. Pypsa kon niet meelopen/ poetsen/vast staan etc en was al 2. Ik heb honderden jonge dravers in mijn handen gehad en dacht dus dat ik aardig goed was in jonge paarden opvoeden. Maar een 2 jarige uit een Staatsbosbeheer gebied met een koudbloed-karakter terwijl je zwanger bent.
Dat was waarschijnlijk niet de beste keuze uit mijn leven
.In 2021( als 2 jarige) ben ik alleen maar bezig geweest met grondwerken, ABC van het vast staan, voetje geven, meelopen, poetsen, trailer laden etc etc. Ze was heel sensibel dus ze heeft in dit jaar ongeveer per week met 3 verschillende stagiaires onder mijn begeleiding gewerkt. Als ze met mij iets kon( bijvoorbeeld vast staan, of op een opstapkruk ernaast staan) kon ze het met een ander niet, of op een andere locatie niet. Dus alles wat ik leerde, heb ik daarna nog 50 keer herhaald met verschillende mensen en op een andere plek.
In 2022( als 3 jarige) hebben we er in het voorjaar 2 keer opgezeten en geleerd tussen de dubbele lange lijnen te lopen. Ook het tuigje had ze een paar keer op gehad:
Daarna hebben we haar naar de hengst gebracht. Daar is ze voor de vierwieler beleerd en gedekt. Toen ze terug kwam heb ik weer wat strijd met haar gehad
Ze was prima beleerd waar ze vandaan kwam hoor, ik denk dat ze een tweewieler anders vond dan een vierwieler en ze wilde eigenlijk voornamelijk elke keer de baan uit
In 2023 beviel ze van Ursin. Ik heb nog nooit zo'n makkelijke merrie meegemaakt met veulenen en alles regelen. Ze was een geboren moeder en had helemaal geen mensen nodig in het hele proces( ook dat heb ik echt wel anders meegemaakt met first time moms) . Ze heeft dit jaar eigenlijk weinig gedaan. Tuurlijk kwam ze in de hand en werd ze van A naar B gebracht en gepoetst, maar ze is aan het begin van 2023 vooral dik en drachtig geweest en aan het einde heeft ze de tijd gehad om weer hormonaal recht te trekken
. 
In 2024 hebben we haar opgepakt. Beleren onder het zadel ging uh... Niet zo soepel. Ze vond op en af stappen eng. Dus again: Onder begeleiding van mij( ik ben zelf echt geen held onder het zadel en 2 zwangerschappen binnen 2.5 jaar terwijl je een paard moet opleiden was ook echt top gepland) weer zoveel verschillende mensen erop gehad voor alleen het op en af stappen, links erop en rechts erop. Toen dat gegeneraliseerd was gaan inrijden met 1 ruiter, waarbij ze onwijs ging rennen de eerst keer draf. Toen dat 'Als ik het eng vind ga ik rennen' omgebouwd naar: 'Als ik het eng vind ga ik stoppen' , waarna dat ging neigen naar staken en we dat weer moesten ombouwen naar: Je mag ook gewoon lopen. ( dit is de korte versie, dat was een traject van ongeveer 6 maanden
) . Uiteindelijk sloten we 2024 af met een nette stap en draf onder het zadel met 1 vaste ruiter. Ik vond dit echt gru.we.lijk. lang duren. Een heel jaar bezig geweest met dit stuk. Ben ik van dravers niet gewend en ik heb echt wel 1 keer per maand tegen mijn moeder gezegd dat het nooit een kinderpony zou worden en dat ik haar zou verkopen 
. Zo blij ook met mijn bijrijdster die dit jaar zoveel gepuzzeld heeft met mij samen om haar goed te krijgen, echt dankbaar voor alle hulp dat jaar!Ondertussen veel van dit soort dingen doen op het erf, om haar maar bomproof te krijgen
In 2025 had ik een klant op stal die zelf heel veel ervaring had met de vierwieler en haar paard heeft helaas een bekkenbreuk. Ik zei joh: Als je het leuk vind, pak die van mij maar hoor! Ik heb nu een kleine meid van 4 en een van 2, net stal overgenomen dus weinig tijd en last van een hernia. Dus voor mij een winsituatie en voor haar ook!
Pypsa vond geluid lastig. Op een spelletjesdag onder het zadel bij mij op stal toen de muziek aanging ging ze ineens af. We dachten dat we haar best braaf hadden inmiddels, maar soms was haar spanningsopbouw lastig te zien. Dus ook voor de kar veel met geluid oefenen. Grindpaadjes opzoeken bijvoorbeeld:
Op de baan is ze voor de menwagen een keer net zo af gegaan. Bokkend zo hoog als op het filmpje waar ze voor het eerst het tuig op had stond ze voor de wagen. Ik had echt groot respect voor Karin die haar recht voor de wagen hield( en een 2e keer ook voor een Bokker die zich hier wel zal melden die ook achter op de wagen stond
) en heb toen weer tegen mijn moeder gezegd: Deze verkoop ik Onder het zadel oefenden we ook verder op geluid en op andere spannende dingen:
Voor het eerst mee op buitenrit in een groep
Of met 2
Caroussel:
Ze werd van de zomer zo braaf, dat ze Bixie kon gaan meedoen met mijn 2 dochters. Dit was mede te danken aan een mede-freestyle instructeur Hylke van Statera Equi die samen met haar dochter Pysa 'kindmak' ging maken:
Waardoor mijn 2 meiden van 4 en 2 er ook alles mee konden.
Ik nam haar zelf mee onder het zadel naar een vereniging in de buurt waar ze in een vreemde binnenbak goed te rijden was.
En ze is meegegaan met mijn bijrijder op vakantie naar Brabant. Ook heeft die 1 keer een clubles hier in het dorp op locatie gedaan.
En zelf haalde ik mijn menbewijs, want op een vierwieler achter een Fjord is toch echt anders dan achter een Draver
Ik vind zelf het mennen onverwacht leuk, ik moet heel erg wennen aan de lichtheid van het sturen in verhouding met dravers en het rijtechnische. Met mijn rug is gewoon rijden echt lastig en ik ben mijn stalgenoot zo dankbaar dat ze Pypsa zo goed voor elkaar heeft dat ik er gewoon mee kan wegrijden nu. Ik denk echt dat ik een nieuwe hobby gevonden heb
. Eigenlijk moesten we gewoon concluderen dat ze braver dan braaf was en alle kwartjes gevallen waren.
Dus we schreven haar in voor de ABOP.
Voor het eerst een wedstrijd op vreemd terrein, gevraagd of Karin Bakker haar dus wilde rijden want die heeft echt zoveel meer ervaring met vierwielers en ik hoopte op een A uitslag zodat ze als fokmerrie meer waard wordt. Ik hoopte A, maar dacht een B snap ik ook met hoever ze nu is en dan zien we het gewoon als leermoment.
Je moet je paard eerst uitspannen en inspannen om de braafheid te laten zien:
Daarna moest je een aantal onderdelen uit een dressuurproef laten zien
Daarna zou er een proef gedaan worden om de braafheid van je paard te testen. Op internet stond iets over een parasol en een grasmaaier en daar langs rijden, ik dacht: Dat kan ze wel!
We kregen echter als opdracht: kijken of ze werkwillig is en wil trekken op een heuvel. Eerst moesten we een grasveld op en daar op commando een aantal keer stil staan zo lang als de jury wilde.
Eerst met het mannelijke jurylid en Karin alleen. Toen dat goed ging mocht Pyps het met 4 man proberen, op de terugweg van de heuvel moest ze ook laten zien dat ze stil bleef staan en netjes wegstapte met het gewicht van de wagen( voet van de rem) drukkend.
Toen moest het met 5 man. Vlak voor de heuvel werd aangegeven: Doe maar in draf. Pyps had geen kalkoenen in ( geen idee of dat had geholpen hoor, ik heb geen verstand van deze proef ) en moest met 5 man ook echt trekken om erop te komen. Daar werd ze echt wel heet van. Je ziet dat Karin remt bovenop( achterwiel stopt maar slipt door in het natte gras), dus dat hoorde je ook piepen op de kar. Ik dacht: Als er 1 moment is waarop we weten of alle training van de afgelopen jaren is geslaagd is dit het... En ze stopte en was daarna prima te regelen. Karin reed netjes weer in draf terwijl ze liet zien dat ze goed te sturen was terug naar de trailer.
Ik was hierbij al zo gelukkig. Punten konden mij niet meer schelen. Ze was zo braaf met alles, het inspannen, deed de proef in de bak zo netjes en dan zo voor het eerst met een wagen die heuvel op en af. Ik was helemaal trots.
En toen kwam de beoordeling van mijn lieve aardappel van 1.37
Ik ga niet liegen, toen die 10 werd opgenoemd moest ik een traantje laten en ik zag Karin ook. haha! Ik ben zo trots! Ze heeft met haar eerste keer op vreemd terrein een wedstrijd doen gewoon een monsterscore gehaald! een AA!
Het voelt een beetje als de afsluiting van een periode waarvan ik dacht: Gaat dit hem ooit wel worden? Maar ik denk dat ik kan zeggen dat ik, met een heleboel hulp van anderen, een topbrave recreatiepony heb gekregen. Ze is nu 6 jaar dus ik denk dat we hier super veel plezier van gaan krijgen.
Toch geen spijt van mijn Fjord zullen we maar zeggen
( maar of ik het nog eens zou doen waag ik ook te betwijfelen ) 
ik volg ook je verhalen over je stal. Erg leuk! 
. 
