En dan.... na een jaar lang focussen op Asfaloth zijn gezondheid waarbij ik de hoop op had gegeven ooit weer te trainen met hem was Asfaloth gisteren zo ongeduldig dat het goed voelde om te kijken wat die wilde en ja hoor.
De 1ste echte sessie werken in vrijheid was een feit. Niet meer aangedacht om te filmen. Gebeurde zo spontaan, maar vanmorgen was die weer net zoals gisteren dus hup camera aan gezet en ohhh wat is dit genieten.
Terug doen wat we het liefste doen. Samen werken. Die connectie en verbinding opzoeken. Gewoon wij twee...
Asfaloth heeft nog wel eens de neiging om in galop aan te springen wanneer ik om draf vraag en soms wilt die dat ook wel eens uitzichzelf doen (paar keer te zien), maar voor nu werk ik er aan om de focus bij stap en draf te houden.
De galop komt wel weer.

Voor wie Asfaloth nog niet kent. Asfaloth is mijn 10 jarige Shetlander ruin die vorig jaar begin september helaas bevangen werd.
Bij de controle op 8 september vorig jaar hebben we toen foto's gemaakt en helaas bleek hij een gekanteld hoefbeen in beide voorhoeven te hebben. Dat was even slikken.
Pijnvrij krijgen was mijn doel. Al de rest zoals vandaag is een cadeautje.
Ondanks dat gaat het nu zo goed dat die zelfs weer op het gras mag. Dit houden we strak in de gaten en gelukkig sta ik op een fijne plek waar ik zijn management direct aan kan passen waar nodig.
Toen vorige week mijn jaarling op de kliniek werd gecastreerd ging Asfaloth ook weer op de foto. Alles stabiel. DA was zeer tevreden over hem en groen licht gekregen voor het trainen. Gewoon kijken wat die aan kan.
Dat hoef je Asfaloth dan geen twee keer te zeggen!

Geniet mee . Vast genoeg verbeter punten, maar... we hebben er lang uitgelegen en sinds gisteren echt begonnen. Gewoon zo blij dat het weer kan! Niks moet. Het mag.
(De sta in de weg is mijn jaarling Gimli. Die mag het voor nu vooral afkijken. Toekomst droom? Met beide jongens in vrijheid werken ).