Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-05-16 20:22

Help, ik ben een zenuwpees

Geplaatst door de TopicStarter : 03-05-16 20:22

Je kent 'm wel, die van Parelli: "horses are born cowards, claustrophobics and panickaholics"... Well, that's me :')

Ik ben nu 34 jaar en rij paard sinds mijn 7e, en ik heb het altijd gehad. Als kind had ik elke week buikpijn voor ik naar de les ging, maar ik moest en ik zou rijden. Ik heb van alles gedaan: op grote dressuurstal gewerkt, jonge paarden gereden, paardencoach-opleiding in Amerika gevolgd - maar ik ben als het op rijden aankomt eigenlijk stiekem gewoon altijd een angsthaas gebleven die niet zo goed is in nieuwe dingen/situaties. Vooral voordat ik erop stap ben ik gewoon bloednerveus. Als ik dan eenmaal rij is er niet zoveel aan de hand en ik kan ook best wel een beetje rijden, maar ik word zo ongelukkig van die zenuwen!

Ik heb sinds kort een eigen paard, voor het eerst. Het is een QH merrie van 14 jaar en ze is in feite superbraaf. Altijd western/NH gereden, jarenlang hebben beginners op haar leren rijden. Ik ben deels gevallen voor haar bomproef karakter., want I know me

En ik merk nu dat zij door mijn eigen stress rondom het rijden veel onrustiger en schrikkeriger wordt dan ze van nature is. Ik ben de stresskip, niet zij. Ze staat momenteel 24/7 op de wei in het dorp, en om naar de 'thuisbasis' te komen moet ik een minuut of 5 wandelen. Ook dat is iets wat me erg veel spanning bezorgt, waardoor zij (vooral op de heenweg) ook angstiger reageert dan volgens mij in haar aard ligt. Ik kan haar best wel hanteren, en het lukt allemaal uiteindelijk wel en zodra het dan een beetje gaat ontspannen we allebei. Maar voor het zover is ben ik zo gespannen en gestresst dat ik er gewoon niet van kan genieten met mijn paard bezig te zijn.

Ik ben me ervan bewust dat het schrikkerige in dit geval ook een leiderschaps/dominantiedingetje kan zijn, ik doe dan ook grondwerk met haar (Parelli). Ik heb haar ook nog maar pas, dus we moeten nog wennen aan elkaar en zij aan haar nieuwe omgeving (en wat dat betreft is ze goed beschouwd ook gewoon heel braaf, eigenlijk). Het lijkt gewoon bijna een geconditioneerde respons in mezelf: ik denk aan rijden en *poef* mijn zenuwen gaan op hol. Ik ken de trucs: zingen, in je buik ademen - en dat helpt wel wat op het moment zelf maar niet tegen de zenuwen vooraf.

Wat te doen met een stresskonijn zoals ik?

Oh ja, fijne instructie heb ik (maar again, we zijn pas begonnen samen). Ik hoop gewoon op wat ervaringen van medestresskonijnen of zo.

P.S. Ik kon niet goed kiezen op welk forum dit thuis zou horen. Ik heb voor VNA gekozen omdat we ons nogal in de natural-hoek bewegen en ik ook graag ervaringen en tips uit die hoek zou horen. Maar mocht een mod vinden dat het ergens anders beter staat - be my guest.

Edit: en oh ja, voor het geval er iemand aan twijfelt: ik vind het echt wel leuk, die paarden

Voor het geval er iemand denkt 'waarom stop je er niet gewoon mee'- been there, done that, werd ik niet blij van.

**Geplaatst**: 03-05-16 20:40

Geplaatst: 03-05-16 20:40

Je hebt verdikke opgetreden als singer-songwriter

Heb je dan ook plankenkoorts? Zo ja, hoe ga je daar dan mee om?

Ik denk dat voor jou de truc gaat zijn om er positieve spanning van te maken. Niet, 'help we moeten weer', maar 'yes, we gaan weer wat leuks doen!' Daar is vast wel iets over te vinden, hoe je jezelf positief in de zenuwen werkt. Vakantiegevoel oproepen, de-avond-voor-je-verjaardag-als-kind-gevoel oproepen, optredengevoel oproepen (als dat tenminste wél positieve zenuwen waren), iig iets oproepen dat je positief nerveus maakt.

Laatst bijgewerkt door Ibbel op 03-05-16 20:42, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 03-05-16 20:41

Geplaatst: 03-05-16 20:41

Enig idee waar het door kan zijn ontstaan? klinkt als een klein trauma toen je begon met paardrijden.......

**Geplaatst**: 03-05-16 20:49

Re: Help, ik ben een zenuwpees

Geplaatst: 03-05-16 20:49

Ik ben ook wel een beetje zo,
mijn pony heeft mij bang gekregen en ik ben sowieso een doemdenker.
Bij mij helpt aromatherapie en yoga oefeningen ( ademhalen) heel goed.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-05-16 20:51

Geplaatst door de TopicStarter : 03-05-16 20:51

Ibbel schreef:
Je hebt verdikke opgetreden als singer-songwriter Heb je dan ook plankenkoorts? Zo ja, hoe ga je daar dan mee om?

Ik denk dat voor jou de truc gaat zijn om er positieve spanning van te maken. Niet, 'help we moeten weer', maar 'yes, we gaan weer wat leuks doen!' Daar is vast wel iets over te vinden, hoe je jezelf positief in de zenuwen werkt. Vakantiegevoel oproepen, de-avond-voor-je-verjaardag-als-kind-gevoel oproepen, optredengevoel oproepen (als dat tenminste wél positieve zenuwen waren), iig iets oproepen dat je positief nerveus maakt.

Ik heb eigenlijk nooit plankenkoorts

Leuke zenuwen wel (zoals je beschrijft). Op een podium als singer/songwriter ben je in je eentje, geen rare onvoorspelbare beesten en zo

Er zit iets in wat je zegt, er moet een associatie veranderen of zo. Maar hoe dan hè... Ik heb zelfs gedacht aan een EMDR-sessie of zo.

lindalacht schreef:
Enig idee waar het door kan zijn ontstaan? klinkt als een klein trauma toen je begon met paardrijden.......

Ik weet het eigenlijk niet.... Nu ik eraan terugdenk, toen ik 7 was begon ik met rijden en volgens mij heb ik tijdens die eerste paar lessen wel wat spannende dingen meegemaakt - ik kan me een steigerende pony herinneren (en de meeste waren niet zo braaf daar). Kan best zijn dat ik dat als traumatisch ervaren heb. Ik weet dat mijn ouders na een les of 7 gezegd hebben dat ik er dan maar mee moest stoppen als ik zo bang was, maar dat heb ik niet lang volgehouden, ik wilde gewoon niets liever.

**Geplaatst**: 03-05-16 20:53

Re: Help, ik ben een zenuwpees

Geplaatst: 03-05-16 20:53

je bent duidelijk een doorzetter...... Ik dacht eigenlijk ook gelijk aan EMDR..... als het ontstaan enigszins te herleiden is, daar lijkt het wel op.......

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-05-16 21:03

Re: Help, ik ben een zenuwpees

Geplaatst door de TopicStarter : 03-05-16 21:03

Ja, ik heb eigenlijk nooit zo op die manier aan de oorsprong gedacht, maar zo'n gek idee is het niet eens :)*

Pelryo, ik ben ook wel iemand die van nature snel gevaar ziet en zo idd. Maar in het dagelijks leven kan ik dat intussen redelijk reguleren (een kind krijgen hielp daarbij - loslaten is niet facultatief

). Yoga heb ik een tijd veel gedaan maar is er een beetje uitgeslopen. Ik zit ook niet zo heel ruim in de tijd dus yoga én paardrijden wordt lastig. Maar je hebt gelijk dat het zou kunnen helpen ontspannen!

**Geplaatst**: 03-05-16 21:04

Geplaatst: 03-05-16 21:04

Voor mij werkt het volgende goed. Alle spannende activiteiten opdelen in kleine overzichtelijke stappen. En dan elke stap uitvoeren totdat ik mij er ontspannen bij voel. Dan pas de volgende stap nemen. Ik neem daar net zoveel tijd voor als ik nodig heb. Zo bouw ik zo weinig mogelijk spanning op.

Als die vijf minuten jou zo veel spanning oplevert, ben je te ver gegaan. Ga eerst één minuut de wei af, dan weer terug. Dit kan betekenen dat je niet direct je uiteindelijke doel bereikt ('de thuisbasis'), maar je bent als een verstandige leider voor jezelf.

Nog een tip om rustig van binnen te blijven. Zodra je het voelt kriebelen, sta je stil. Focus je met je ogen op een willekeurige punt in je omgeving, bijvoorbeeld een paal in de berm. Blijf naar die paal kijken (rustig ademhalen) totdat je merkt dat de kriebels verdwijnen. Ga dan pas verder.

**Geplaatst**: 03-05-16 21:17

Re: Help, ik ben een zenuwpees

Geplaatst: 03-05-16 21:17

Ooohhhh altijd gereden op andermans paarden dus. Komt goed met jullie! Over een jaar ken je haar gewoontes, dingetjes, heb je vertrouwen opgebouwd (zo ervaren ben je wel)
Doe rustig aan, dwing jezelf niet tot dingen waar je je (nog) niet prettig bij voelt, en ga stapje voor stapje opbouwen.
Ik had mijn eerste paard toen ik 48 was, en vond het in het begin ook rete spannend. Inmiddels lezen we samen paardenboeken en overleggen we wat we leuk vinden

**Geplaatst**: 03-05-16 21:34

Geplaatst: 03-05-16 21:34

Ik heb dit ook. Als kind trouwens nooit gehad. Is iets van de laatste 4 jaar (nu 26) Zeker nu ik veel verschillende paarden rij. (blijven meestal maar kort) en ik dus steeds op iets nieuws moet
Nu rij ik een jonkie van bijna 4. Super braaf, Tot iemand zegt dat ie vanmorgen in de wei zo tekeer ging, dan stap ik weer gespannen op.
Durf er ook nog niet op te stappen als ik helemaal alleen ben. Beperk me zelf er dus in want er is niet altijd iemand op stal. Dus dan rij ik niet of longeer ik.
Best vervelend.

Ik heb dus ook geen tips. Enige wat bij mij helpt is als er iemand aan de kant staat die zegt dat ik moet ontspannen en echt moet gaan rijden en niet alleen zitten en afwachten :')

**Geplaatst**: 03-05-16 21:38

Re: Help, ik ben een zenuwpees

Geplaatst: 03-05-16 21:38

Heel herkenbaar! Ik heb 4 jaar geleden een ongeluk gehad met een paard en daarna altijd het rijden heel spannend blijven vinden. Bij mij werd het zo erg dat ik er op gegeven moment met tegenzin heen ging.

Opzich heel gek want ik ben ook fanatiek menner en dan was er niks aan de hand, dat blijf ik heerlijk vinden.

Ik vond het op gegeven moment wel heel hinderlijk en ben emdr gaan volgen voor dit (& wat andere dingen). Doordat de spanning afneemt kan ik nu met gezonde zenuwen wegrijden en heb echt weer er plezier in!

**Geplaatst**: 03-05-16 21:44

Geplaatst: 03-05-16 21:44

Hier ook een angsthaas... Al ben ik op 40-jarige leeftijd voor het eerst begonnen met paardrijden...
Ik had het tot voor kort ook altijd, maar ook altijd de bibbers voor ik ging rijden. De klik is er bij mij onlangs gekomen doordat mijn paard opgenomen geweest is in de dierenkliniek met een colon verplaatsing. Ik moest sterk en rustig zijn voor ons beide, tijdens de onderzoeken, en dat lukte. De dagen tijdens zijn herstel hebben we vanalles en nog wat gedaan wat ik "thuis" amper zou durven met hem, rondwandelen in drukke gangen met rammelende karretjes, draaiende motoren, koeien, noem maar op, buiten op de parking met auto's overal... ik zag hoe rustig hij onder alles bleef en ik werd vanzelf ook rustig.
De eerste keer rijden na zijn herstel had ik terug de bibbers maar die kordaatheid en zelfzekerheid kwam snel terug in het zadel.... en ik rij nu zowel met hem als met een lespaard als nooit voorheen, de angst blijft weg, ik heb het gevoel volledig in controle te zijn nu en kan pas nu toepassen wat ik de laatste twee jaar heb geleerd.
Moraal van het verhaal : het zit tussen de oren, die klik, dat zelfvertrouwen moet er zijn, bij mij was er een extreme situatie nodig om dat te verkrijgen, ik hoop dat je dat voor jezelf ook vindt.

**Geplaatst**: 03-05-16 21:52

Geplaatst: 03-05-16 21:52

Ik heb het ook, altijd in het begin en ik rijd al sinds mijn 9e (nu 23), bij mij ontbreekt het vooral aan regelmaat, dus ik denk dat dat ook meespeelt, dat ik niet regelmatig kan rijden. 's Winters slechte bak, dan weer een periode waar ik ziek/vermoeid ben of gewoon druk met andere dingen.
Maar ik ben ook gewoon een zenuwpees, zijn veel dingen waar ik angstig voor ben, zou ook willen dat ik ontspannen op mijn paard kon stappen, dat is mij nog nooit gelukt. Mijn vader durft alles, mijn moeder juist niet en laat ik dat nou net van mijn moeder hebben geërfd :')

**Geplaatst**: 03-05-16 22:07

Geplaatst: 03-05-16 22:07

wat vervelend dat het zoveel spanning voor je opleverd ondanks dat je er van geniet. Om de 500 m een brokje geven, dan heb je de aandacht igv bij jou. Gekheid!, wat voor mij heel erg helpt is niet te hoge doelen stellen maar vooral samen plezier maken. Bijv. Spelen, tutten, aan de hand of longeren in het land.

Zelf heb ik veel aan les en een bijrijdster gehad. Bij een vrolijk paard doe ik er wel eens een wat langere lijn bijv. Longeerlijn aan. Uiteraard wanneer je je paard wat beter leert kennen, herken je de reacties makkelijker.

Succes!

**Geplaatst**: 03-05-16 22:09

Geplaatst: 03-05-16 22:09

Het klinkt alsof het overgaat als jullie elkaar beter kennen. Zo heb ik dat in ieder geval wel ervaren met mijn paard. Super braaf dier maar geen dooie. Ik was in het begin telkens wat gespannen voor het rijden. Nu, 8 - 9 maanden verder is dat helemaal weg. Ik ken mijn pony en weet wat ik aan hem heb, daardoor vind ik het allemaal helemaal niet spannend meer. Mijn tip: accepteer dat het zo is, verwacht niet te veel en heb vertrouwen, komt goed!

**Geplaatst**: 04-05-16 06:19

Re: Help, ik ben een zenuwpees

Geplaatst: 04-05-16 06:19

In het oude level 2 pakket van Parelli zat het boekje "move closer, stay longer" van Stephanie Burns. Is een fijn boekje, om je meer inzicht te geven in je eigen gedrag. Weet wat je bij lange na niet de enige bent, zoveel mensen zijn onzeker of bang op of rond paarden. Angst houdt je veilig, het is instinct. Tegenover angst zet je inzicht in gedrag van het paard (wegnemen van het onvoorspelbare) en inzicht in je eigen gedrag.

Ik ben zelf heel bang geweest voor m'n RBEX, te bang om te rijden zelfs. Meer als een jaar grondwerk gedaan, uiteindelijk toch weer opgestapt en met tijd werd ze (werden we) beter.

Wees niet te streng voor jezelf, neem je paard veel mee op clinics en vindt een goede juf die je angst kent en je ermee kan helpen met respect voor je grenzen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-05-16 20:01

Geplaatst door de TopicStarter : 04-05-16 20:01

Fijn om alle ervaringen te lezen, dankjulliewel voor het delen. Ik heb haar vanmiddag alleen uitgebreid gepoetst, in de 'sluis' aan de wei. Op die manier was ik zelf relaxed en konden we eens gewoon samen zijn zonder dat ik liep te stressen. We stonden wel dicht aan de straat met aardig wat landbouwverkeer, dus goede schriktraining voor mij

Het was fijn. Niet te hoge eisen stellen aan mezelf is een werkpuntje

Donna89 schreef:
Ik heb dus ook geen tips. Enige wat bij mij helpt is als er iemand aan de kant staat die zegt dat ik moet ontspannen en echt moet gaan rijden en niet alleen zitten en afwachten

Dat is bij mij ook erg herkenbaar idd

Regelmaat speelt ook wel mee bij mij, ik heb een tijd (ooooit) twee of drie paarden per dag gereden en dat waren echt geen lieverdjes, maar ik kende ze goed en had routine, dat ging toen eigenlijk best goed. De periode dat ik het meest reed had ik het minst stress eromheen.

Blomme, ook wel herkenbaar, dat het ineens gaat als het moet en dat je daar dan een stoot zelfvertrouwen van krijgt.

Liespower, wat fijn dat EMDR hielp/helpt bij jou!

Ik heb Move Closer, Stay Longer gekocht (ebook), ben benieuwd!

**Geplaatst**: 11-05-16 11:25

Geplaatst: 11-05-16 11:25

Ik moest ook meteen denken aan Stephany Burns, vanuit de oude level 2 pakketten. Het boekje heb ik nooit gelezen, maar zoals ik het me herinner komt het een zo'n beetje neer op wat Stepany Kiss hierboven beschrijft.

Zelf heb ik er er ook ervaring mee gehad. Ik was echt nooit bang, totdat nota bene mijn eigen paard me een tand uit de mond trapte, ruim 10 jaar geleden.
Toen heb ik in essentie hetzelfde gedaan als wat stephany burns aangaf: bekijken wat mijn comfort zone was en deze steeds een beetje verder oprekken. En als het spannend werd, weer terug naar mijn comfort zone.
Met mij is het echt helemaal goed gekomen en het heeft niet eens zo lang geduurd.

Heel veel succes!

**Geplaatst**: 11-05-16 11:31

Geplaatst: 11-05-16 11:31

Heel herkenbaar. Er worden ook al waardevolle tips gegeven.

Wat ik daar aan toe wil voegen: vraag je af waar je precies bang voor bent.

Bang om te vallen?
Bang om gewond te raken?
Bang om controle te verliezen?

Vanuit daar kun je gerichter de basis van je angst en dus stress aan gaan pakken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-05-16 21:49

Re: Help, ik ben een zenuwpees

Geplaatst door de TopicStarter : 12-05-16 21:49

Ik heb Stephanie Burns gelezen. Herkenbaar en bruikbaar (en hilarisch af en toe :))

). Herkenbaar dat je steeds redenen verzint om iets niet aan te hoeven pakken of er te vroeg mee te stoppen, en ook heel herkenbaar dat het vooral het lijden is dat men vreest waardoor men het meest lijdt

Ik merk wel bij mezelf dat de routine er langzaam in komt. Ik krijg meer verbinding met mijn paard en daardoor meer zelfvertrouwen, waardoor zij weer meer vertrouwen krijgt in mij. Ik ben er nog niet, maar ik ben ook niet meer de hele tijd ellendig van de zenuwen. Ik sta het mezelf nu ook toe om veel van die dingen te doen waar ik wel vertrouwen in heb en vanuit daar juist stappen verder te zetten, in plaats van maar de hele tijd te denken dat ik een mietje ben die een schop onder haar kont nodig heeft. We komen er wel

Een held word ik misschien nooit maar eigenlijk hoeft dat ook niet, als we het maar leuk hebben samen.

**Geplaatst**: 12-05-16 22:26

Re: Help, ik ben een zenuwpees

Geplaatst: 12-05-16 22:26

Hier nog een stresskip; op latere leeftijd pas gaan rijden en (te snel) een eigen paard. Heel wat tegenslag gehad (koliek en nog veel meer) waardoor ik van alles moest (en moet) met mijn paard. Maar wat mij echt geholpen heeft is kennis over paarden-gedrag (Boek Paarden beter leren begrijpen van Neugenbouer) ik begrijp nu veel meer van haar gedrag en dat geeft mij vertrouwen, fijne instructie en van volpension naar half pension waardoor ik nu dagelijks met mijn paard bezig ben. Ik voer haar ook 's middags en dat maakt ook dat ze meer op mij gericht is (liefde van een paard gaat ook wel een beetje door de maag ha ha). Ik ben nu 2 jaar verder en ervaar nu (pas?) de band waar veel mensen het over hebben. Let wel: vanaf de eerste dag was ik dol op haar, het is een wereldpaard. Maar dat wederzijds vertrouwen dat is er nu pas, het is niet anders. En ja, stel niet te hoge eisen maar gun jezelf en je paard de tijd en de gelegenheid om elkaar te leren kennen, begrijpen en vertrouwen. Op basis van wat je schrijft weet ik zeker dat dit helemaal, helemaal goed gaat! En geniet van alle momenten dat je je lekker voelt bij je paard.

**Geplaatst**: 13-05-16 06:40

Re: Help, ik ben een zenuwpees

Geplaatst: 13-05-16 06:40

Wat fijn om te lezen Justy. Goed gedaan!

**Geplaatst**: 13-05-16 06:44

Re: Help, ik ben een zenuwpees

Geplaatst: 13-05-16 06:44

Oke wat ik nu ga zeggen klinkt stom..
Neem een bal, gooi hem tegen de muur klap voor je achter je en vang de bal.

Zorg dat je onderhands gooit. Dus niet op basketbal worp manier als je snapt.
Herhaal dit 20 keer of mag meer, dit zorgt dat bij nieren minder stof ontwikkelen dat je niet op de "overlevings mode " komt

Ik heb dit gister ook gedaan voor mijn rij examen. Was mn tweede keer ik ben geslaagd!
Heel veel succes ts hoop dat je er wat aan hebt.

**Geplaatst**: 15-01-17 18:43

Geplaatst: 15-01-17 18:43

ik ben nature heel actief in me hoofd. ik heb behoefte aan een rustig paard waarop ik moet rijden. mischien dat dat het handig is als jij af en toe ook op zo'n paard rijd

**Geplaatst**: 24-02-17 18:01

Geplaatst: 24-02-17 18:01

Ik ben ook altijd een beetje zinuwachtig vooral als ik bij een nieuw paard kom je kent het nog niet maar dat gaat na een tijdje weer over. goede tips die hier gegeben worden.