
4 jaar geleden (2012) had ik mijn paard nog bij me vriend op de boerderij staan en kreeg ik van de buren een shetlander te leen. Voor als gezeldschap. Alleen er was 1 probleem: De pony was wild en we moesten uiteindelijk met 4 mensen de pony vangen. Hij was namelijk heel bang voor mensen.
Ik had meteen al een doel met die shet: voor de sulky! Eigenlijk lachte iedereen me uit. Dat gaat je nooit lukken.
Vervolgens heb ik een hele zomer in het land gezeten wachten tot hij een keertje na mij toe kwam. Dat gebeurde ook zo beetje einde van de zomer.
Je kan me lekker niet pakken


De eerste aanrakingen met elkaar


In de winter moest hij samen met me paard van het land af en snachts op stal en overdag in de paddock.
We gingen toen aan de gang met borstelen. Wat was dat voor hem dood en dood eng. De gehele winter hebben we elkaar daarmee bezig gehouden. In de zomer van 2013 elkaar beter leren kennen. En ging hij vaak mee op wandeling met me paard om alvast aan het verkeer te wennen

Geen mooie foto!!

Eind 2013 heb ik een mentuigje gekocht. En liet ik hem daar eerst maar een paar maanden aan wennen.
Er moesten her en der wat gaatjes bij maar uit eindelijk paste het wel.


In het voorjaar van 2014 ging ik oefenen met lange lijnen. En dat ging al snel best goed.

Rustig aan ben ik gaan kijken naar een sulky. Die in de zomer van 2014 ook gekocht had. Einde van de zomer ging uiteindelijk de sulky er achter. En iedereen was stom verbaasd toen ze me door het dorp zagen lopen


Mijn paard ging ik in de zomer van 2014 verhuizen en de shetlander bracht ik weer terug bij de eigenaar en gelukkig mocht ik hem gewoon blijven doen als of het me eigen paardje was.
Toen hij daar stond was het vertrouwen in mij helaas weer weg dus kon ik weer opnieuw beginnen met uit het land halen. Dat heeft maar een paar weken gelukkig geduurd. Met borstelen en mennen ging het toen gelukkig wel allemaal goed. We zijn nu nog elke week aan het genieten van elkaar en vind hij het erg leuk aan het werk te gaan. Ik heb nu een paar keer mee gereden met de shetlander menrit en dat vind hij geweldig. Zelf ga ik ook soms naar het bos en dan is er geen houden meer aan zo enthousiast dat hij is.
Sinds kort heb ik ook les genomen in rechtrichten omdat hij op de weg nooit in 1 rechte lijn liep. Door het lessen is hij nog werkwillger geworden. We kregen het probleem wat ik had niet opgelost en had ik vorige week de osteopaat laten komen en die kwam niet voor niks. En hij heeft nog nooit een kik gegeven. Arme pony. Ze had ze rug gekraakt en bij de achter benen heeft ze heel wat gedaan. We gaan nu weer verder met trainen van de achterbenen zodat ze weer goed flexibel worden.
Het kleinkind van de eigenaar is er ook helemaal gek mee. Laatst had ik me nichtje en neefje mee. Hij is zo lief met kleine kindjes




Door de jaren heen is het een grote knuffelkont geworden. Wat nu me doel is weet ik nog niet. Zolang we maar elke week weer van elkaar kunnen genieten.