

Bij het tuig dat we tweedehands gekocht hebben zat een liverpoolstang. Deze hebben we een tijdje gebruikt om onze jonge tinker (3jaar, en al onder het zadel bereden) op te leren (we oefenen nu aan de lange teugel). Maar onze tinker legde nogal snel haar tong over het bit en ook het bit een gaatje hoger hangen wilde daar niet tegen helpen.
Toen hebben we op aanraden van de meninstructeur een nieuwe stang gekocht, maar dit keer met een gebogen mondstuk (dus meer tongvrijheid). Het probleem lijkt opgelost, want de tinker legt zijn tong niet meer over het bit. Maar toch blijkt zij het niet fijn te vinden. Haar nieuwe 'trukje' om er onderuit te komen, zeg maar, is geen contact meer aanvaarden in de rechterkant van haar mond. Dit doet ze door een stelling naar rechts te nemen en terwijl naar links te porberen uitwijken.
Om het wat beter in de gaten te kunnen houden ben ik onlangs op een weggetje gaan oefenen in plaats van op het grasveld waar ik gewoonlijk oefen. En inderdaad, als je haar zou laten doen, zou ze zo van het weggetje af lopen.
Ik corrigeer het gedrag niet door haar hoofd weer recht te 'trekken' (want dan zou ik nog meer contact moeten nemen op haar zware kant en nog minder op haar "geprikkelde" kant), maar wel door met de zweet een tikje langs haar linker flank te geven. Dat wil wel helpen, maar ze probeert het toch telkens weer opnieuw. Na een tijdje oefenen lukt het aardig om weer een gelijke contact aan beide zijden te krijgen en mooi rechtdoor te lopen.
Maar ik blijf me toch vragen stellen over dat bit. Is het werkelijk nodig met een liverpoolstang te rijden (in een eerder topic heb ik dat al gevraagd, en daar was iedereen het er over eens van wel), ook als het paardje echt echt niet leuk vindt? Moet ik blijven doorvragen en zal ze dan uiteindelijk dit bit wel verdragen? Of kan ik beter toch met haar vertrouwde trens (van onder het zadel) rijden? of hebben jullie nog een andere oplossing?
Merk ook even op dat het om een hele lieve, werkwillige tinker gaat, die nooit een stap verkeerd zet. Linksom is inderdaad haar moeilijke hand, ook onder het zadel. We hebben de oefeningen heel traag opgebouwd (longeren, tuig aan- en uit doen, paardrijden met het menhoofdstel en uiteindelijk aan lange teugel werken).