Geplaatst Na even twijfelen plaats ik het toch, iets waarvan je hoopt dat het nooit gebeurt maar wat gewoon echt kan, en het belang van die stomme cap.
Er is niemand wat te verwijten, en wie er wel een cowboyverhaal van wil maken met verwijten naar mij: laat maar zitten, die zijn er niet..
Dit is puur om te attenderen dat het zomaar zonder dat het aan het paard of de menner ligt toch banketstaaf fout kan gaan.
Twee weken geleden op zondag ging ik met mijn doorgewinterde ervaren pony een rondje mennen buiten.
Lekker weer, weinig wind en een zeer relaxte pony voor de wagen.
We rijden in de polder op een asfaltweg in een rustig drafje, waarbij uit het niets mijn pony een misstap zet en volledig onderuit gaat.
Zelfs nog met een been volledig naar achteren gestrekt, de schaafplek zat op zijn achterbeen bij zijn knie.
Ondanks dat je denkt hoe hard gaat met 13 km/h kan ik zeggen dat dat dus hard gaat, te hard om te blijven zitten.
De broek heeft de wagen geremd, en ik ben van de wagen gelanceerd en op mijn voeten, voorover gebogen terecht gekomen, waarna ik op mijn stuitje viel.
Ik ben opzij gegaan voor de wagen en opgestaan/opgetrokken aan mijn leidsel.
Mijn pony ging er in een drafje vandoor waardoor hij door mijn houding naar voren, niet te houden was.
Het leidsel is om de rechteras gaan draaien, en zo is het leidsel steeds verder verkort tot hij stopte in de berm 200 meter verderop.
Daar heeft iemand hem gepakt, heb ik hem uitgespannen en ben met hem naar huis gelopen, hij leek oke en ik was kreupel, maar naar omstandigheden in orde.
Mijn vader heeft de wagen opgehaald met de auto, en het leidsel losgekregen.
Zelf had ik dezelfde nacht al gigantische spierpijn en heb een week lang op 200 mg tramadol geleefd met paracetamol.
Spierpijn waar ik niet wist dat je er spierpijn kon hebben: zelfs slikken heeft een week zeer gedaan ondanks de -ik dacht- banketstaaf tik.
Mijn pony was de dag erna ook kreupel, en had ook gigantisch spierpijn.
Hij heeft 5 dagen in draf onregelmatig gelopen en heeft pijnstillers gekregen en is meerdere keren met APS behandeld en vloeibaar magnesium op zijn lichaam.
Precies een week na zijn val liep hij weer rustig aan de longe, en nu dit weekend twee weken later is hij gelukkig alweer 100% op de rit.
Voor het mennen is dit eigelijk gewoon een banketstaaf ongelukje met stomme pech, maar nog hebben we het beiden verdomd goed gevoeld.
Als je pony die een kei is in kopstoten geven met zijn koppie in je armen kruipt zo van: 'Baas ik heb zoveel pijn.' breekt je hart echt even.
Hij heeft die dag Metacam gekregen, maar hier ging hij de dag er na nogal rare dingen van doen.
Moves waarvan ik dacht laat die nog maar even zitten, dus heeft hij iets minder sterks gekregen.
Hij is gelukkig daarna geen moment bang geweest met optuigen en inspannen en hij loopt rond voor de wagen of het nooit gebeurt is.
Zelf heb ik ook geen last van angst, alleen de eerste keer optuigen voor het langelijnen gaf even shakende handjes.
Dat is vertrouwen, vertrouwen in elkaar waar we hard voor gewerkt hebben.
Ik heb voor hij hier voor de wagen kwam veel Parelli gedaan, die leadrope om hem finaal in de knoop gelegd, met lijnen aan/om zijn beentjes gehangen, van alles.
Alles om te voorkomen dat als er ooit wat zou gebeuren, hij daar hopelijk niet om in paniek zou raken.
Ik heb ook aan de hand met strengen tussen zijn achterbenen geoefend, om hem te leren omgaan met dat gevoel.
Het resultaat mag er best zijn, hij is niet in paniek geraakt toen het leidsel om de as ging, maar is braaf gestopt. Mijn dappere pony.
Nu was ik al van altijd een cap op, maar als ik head first geland was had ik er een stuk beroerder vanaf gekomen, met of zonder cap.
Het kan zo makkelijk fout gaan, zonder dat jij, je pony/paard of een ander hier schuldig aan is, zet dat ding dus gewoon op!
Mijn pony en ik zijn heel, mijn wagen en tuig ook op een gedraaid lamoen na.
Deze is bij de verstelbout gaan draaien door de kracht van zijn val, dat valt erg mee.
Het doel van dit topic is wel duidelijk denk ik: zet een cap op je hoofd, ook erachter!
Niets en niemand kon hier iets aan doen, een typisch gevalletje stomme pech.
Al is er maar een persoon die na dit topic zijn cap opzet was het het al waard.
wat onwijs braaf dat je pony na 200 meter alweer stil stond en niet in paniek raakte. Dat heb je denk ik aan jezelf te danken, door onder andere het oefenen met de lijnen tussen zijn benen 
ik ben daarom dus ook grote voorstander van een cap en draag hem altijd. 
