Waarschuwing; lang verhaal, maar met veel liefde geschreven! 
Hilary schreef:Eerst ernaast. Dus niet gelijk in het lamoen parkeren, maar eerst naast het lamoen.
Mijn pony vond het ook doodeng; zij stond keurig rustig ontspannen ingeparkeerd en had ook al met de kar gelopen (ze zat niet vast aan de kar; ik had pony vast, vriendin de kar), vervolgens had ze jeuk, draait haar hoofd om en stoot haar neus tegen de punt van het lamoen, schrikt zich rot, begint te draaien, tikt het lamoen aan, schrok daar weer van en schoot toen vooruit.
Toen konden we opnieuw beginnen. We hebben haar naast het lamoen gezet en zijn toen eerst gaan aanraken met eigen handen, toen met een stick, toen met het lamoen. Uiteraard in hele kleine stapjes, wachten op ontspanning en dan de druk eraf.
De volgende stap was naast de kar meelopen, dus naast het lamoen. Dan lopend aanraken met hand, stick, lamoen. Toen dat eenmaal goed ging, opnieuw ingeparkeerd, wachten op ontspanning, dan lamoen weer weg. Opnieuw lamoen erom, aanraken met handen, stick, lamoen. Als dat ook goed ging, hetzelfde lopend herhalen.
Wij deden dit altijd met z'n tweeën, soms met z'n drieën, en gebruikten een sulky (die is licht, dus makkelijk te trekken, en goed wendbaar).
Edit: we zijn in totaal, met tussenpozen en tussendoor ook veel andere dingen doen (oefenen met tuig, dubbele lange lijnen, als handpony mee etc) een jaar (!!) mee bezig geweest. Gisteren heeft ze voor het eerst een stukje in het bos voor de kar gelopen. Pony is 20, dus zeker niet meer de jongste. Het had ongetwijfeld sneller gekund, maar ik had geen haast.
Edit; Ik heb samen met Hilary deze pony voor de kar beleerd. Zoals ik jou verhaal lees, heb jij nu een vraag over het onderstreepte gedeelte; dit is hoe wij het opgelost hebben bij een pony met een soortgelijk probleem.
We zijn echt helemaal bij 0 begonnen met een pony die de kar echt eng vond. Eerst gewoon maar eens ruiken, en snuffelen aan de kar. Vervolgens proberen of je de pony op ieder moment gewoon rustig naast de kar kan neerzetten. De kar moet een alledaags voorwerp worden. Desnoods poets je 'm naast de kar. Als dat allemaal goed gaat, dan zou ik proberen of een tweede persoon ook de kar kan bewegen.
Een andere oefening is de pony naast het lamoen parkeren en het lamoen optillen (door een tweede persoon, jij concentreert je op de pony). Herhaal dit net zo vaak tot de pony niet meer reageert op het optillen van het lamoen. Vervolgens parkeer je de pony naast het lamoen, til je het lamoen op en raak je doelbewust de pony aan. Als je basis qua grondwerk goed is, dan kan je met een zweep of een stick de pony op ieder moment en op iedere plek van het lichaam aanraken. Je gaat nu de aanraking doen met het lamoen. Dus je neemt bijvoorbeeld het rechterlamoen die de pony gaat aanraken aan de linkerkant van de pony (dan staat de pony in 'rij-richting'. Raak echt de hele linkerkant van de pony aan met het lamoen. Herhaal dit natuurlijk ook aan de andere kant van de pony.
Wij hebben deze oefening gedaan omdat je het dier maar aan 1 kant aanraakt. De reactie die onze pony gaf, was om te wijken voor druk. Als de pony tussen het lamoen had gestaan, dan was de enige manier om van de druk af te komen, vooruit gaan. Zoals wij het gedaan hebben, was de optie, naar rechts wegstappen van de druk voor de pony eenvoudiger te realiseren (want aan de voorkant stond de 'vasthouder' van de pony. Met veel rust en geduld hebben we de pony toen geleerd dat het niet nodig is om te wijken voor de aanraking van het lamoen. Een variatie op deze oefening is om de pony te laten wijken voor druk naar de kar toe. Dus je staat aan de linkerkant van de pony, geeft druk met een stick of zweepje en de pony moet dus naar rechts wijken. Aan de rechterkant staat de kar. De pony hoeft niet gelijk strak tegen de kar te komen staan, integendeel. Maar uiteindelijk is dit wel een doel; om de pony te laten wijken voor druk totdat ze tegen de kar (of het opgetilde lamoen) staat.
Als dit allemaal goed gaat, dan heb je dus een pony die zich rustig laat aanraken door het lamoen aan 1 kant (wisselend per keer welke kant je kiest). Wij vonden dit een geschikt moment om verder te gaan.
We hebben onze pony geleerd (naja, ze kon het al redelijk goed), om achteruit tussen de bomen te lopen. De bomen van de kar lagen op de grond (ze zaten wel vast aan de kar). Ons doel was niet om haar in 1 keer vloeiend achteruit tussen de bomen te krijgen. Integendeel. Als ze scheef ging, en daardoor met 1 achtervoet over de boom heenstapte, dan deden we daar vrij weinig aan. De pony leerde dus, dat tijdens het achteruit lopen, je soms een lamoen tegen de kootholtes krijgt. Als je pony dit alles nog wel spannend vindt, oefenen dan met achteruit over balkjes.
Toen de pony ook hier niet meer moeilijk over deed, was het tijd om weer een stapje terug en ook verder te gaan. We hebben haar achteruit naast het lamoen geparkeerd. En vervolgens weer het aanraken met het lamoen (aan 1 kant herhaald). Toen bleek dat ook dit geen probleem was, hebben we haar achteruit tussen het lamoen geparkeerd om vervolgens het lamoen weer op te tillen. Dit was dus de eerste keer dat het lamoen haar aan twee kanten zou aanraken. Het lamoen kwam, zoals continue met oefenen, van beneden. We hebben er bewust voor gekozen om het lamoen niet over de pony heen te laten zakken. Maar gewoon vanaf beneden. Eerst een cm of 10 van de grond en steeds iets verder omhoog (in meerdere trainingssessies). Uiteindelijk konden we het zo gek niet verzinnen wat we met het lamoen deden, maar de pony bleef er relaxt tussen staan (vaak nog met 1 been op rust).
Als ik jou verhaal goed lees, dan is dit het moment waarop je haar naar iemand toe wilt brengen om te beleren. Dus verdere uitleg over ons traject lijkt me daarom niet nodig. Maar als je het toch wilt weten, dan maak ik met liefde nog zo'n 'verslag' over hoe wij verder zijn gegaan.
De basis voor ons traject was rust en vertrouwen tussen pony en begeleiders. We hebben bijna alle stappen van dit traject gezamenlijk doorlopen met de pony. Steeds hebben we een stukje verder uitgedokterd welk kleine stapje een mogelijk vervolg zou zijn. Uiteindelijk heeft de pony vrijdag voor het eerst in het bos voor de kar gelopen. Als je d'r vrijdag had zien lopen, dan had niemand gedacht welk lange traject hieraan vooraf is gegaan. Ze trok trots en dapper de kar, en we konden haar rustig in het bos inspannen.
Ik ben van mening dat je zelf meestal wel weet tot hoever je kan gaan in het opleiden van je pony,en wanneer je externe hulp kan inschakelen. Ik denk dat jij de pony best aan het lamoen kan laten wennen. Precies zoals je zegt, net zoals aan ieder ander vreemd voorwerp. Alleen heeft het lamoen (en de kar) een aantal beperkingen qua hanteerbaarheid voor de begeleider. Een enge spuitfles is makkelijker hanteerbaar als begeleider dan een lamoen.
En ja, ik heb al meerder paarden en pony's voor de kar beleerd. Allemaal hebben ze een eigen traject doorlopen. Het ene paard kon snellere en grotere stappen maken dan het andere. Maar juist bij deze pony die het lamoen zo eng vond, was de voldoening om haar vrijdag zo trots voor het karretje te zien lopen zo groot! Daar doe je het als trainer voor! Ik denk dat ik het meest trots ben op het traject wat we met deze pony hebben doorlopen, want het was niet altijd makkelijk of eenvoudig. Dus blijf er vooral in geloven!
Geplaatst 
) te zwaar ben voor hem, heb ik besloten dat ik graag met hem wil gaan mennen. Ik ben zelf begonnen met langzaam alles op te pakken en de spullen te kopen. Dit ging en gaat allemaal heel goed. Hij is behoorlijk braaf, goed bestuurbaar en heeft een perfecte rem. Buiten wil hij nog weleens schrikken en een stap opzij zetten, maar hij zal er nooit in blinde paniek vandoor gaan. 
Ik ben al bijna een jaar bezig met dubbele longe en lange lijnen. We hebben hem uitgebreid laten slepen en dat ging perfect! Ook in draf deed hij dat geheel ontspannen en liep braaf voltes en tempowisselingen en overgangen. 
), maar onze stalhouder (honderden paarden beleerd voor anderen) heeft het liefst groene paarden.... die lopen in een paar weken braaf weg, terwijl het vaak een klus is om een paard wiens vertrouwen geschaad is weer braaf voor de wagen te krijgen. 