Geplaatst Ik zal even beginnen bij het begin;
Iets meer dan twee jaar geleden werd Aurora geboren, haar mams een geweldige lieve, maar ook vrij zenuwachtige fjord, haar paps een zeer knappe homozygoot bonte KWPN hengst.
Ik kende mams al iets meer dan een jaar, en vanaf het allereerste begin heb ik met haar buik gepraat en gezegd dat dit gevlekte fjordenveulen mijn paardje zou worden.
ze was slechts 3 uur oud toen ik de eerste koop kreeg van de eigenaar.
tot nu toe is ze nog mijn verzorgpaardje, maar ik mag haar als eigen beschouwen.
Autje heeft de eerste 8 maand van haar leven in de wei doorgebracht met d'r mams, en is in die tijd niet in handen geweest. na die 8 maand is ze samen thuis (bij de eigenaar) op stal gezet.
Doodsbang voor mensen, zich achter mams verstoppend ben ik begonnen met haar vertrouwen te winnen.
gewoon in de stal en wei zitten, mams poetsen en haar laten wennen aan mijn aanwezigheid.
Twee maand later (toen ze ongeveer 10 maand was) is ze van mams afgespeend (mams was er ook wel flauw van, was inmiddels ook weer drachtig, dus trapte haar steeds weg)
Autje trok toen meteen heel erg naar me toe, en ik kon haar eindelijk aanraken!
poetsen was geen probleem meer, en een tijdje later kon ik ook haar halster omdoen zonder dat het haar ook maar iets boeide.
Door mijn twee week vakantie (2014) en die van de eigenaar heeft ze twee week stil op stal gestaan. (zonder uitgemest te worden, lang verhaal) met als resultaat: rotstraal.
helaas was ik nog niet toegekomen aan het leren voetje geven, en door haar angst en pijn werd dit een dagelijkse worsteling.
Na 4 maand vechten , egyptische zalf en lieve woordjes was ze eindelijk genezen!
door deze ervaring hebben we beide veel geleerd, sindsdien laat ze heel veel meer toe en is ze een stuk aanhankelijker.
Maar nu mijn probleem: Aurora is een zenuwpees tot en met.
nou wil ik verschrikkelijk graag met haar beginnen wandelingetjes te maken langs de weg.
ik heb haar nu een paar keer een rondje op het erf laten lopen, (met voorafgaand 5 minuten laten uitrennen in de bak, en een paar minuten loswerken met touwhalster en leadrope zodat ze goed tot rust komt in haar hoofdje) maar zodra ze een stap uit de wei doet verstijft ze, wil ze wegrennen, begint ze te snuiven en te dribbelen.
Ik ben me er van bewust dat dit deels komt doordat ik zelf enigszins zenuwachtig word, en zij echt heel erg gevoelig is wat dat betreft.
Hierdoor hebben we nog niet één goede ervaring gehad op het erf.
in de wei is ze inmiddels de rust zelve, ze loopt mee met én zonder halster, staat geduldig stil zonder halster als ik haar hoeven krab of haar aan het poetsen ben, blijft gewoon dooreten als ik achter haar op de grond ga zitten om haar staart uit te pluizen, maar op een of andere manier gaat er buiten de weide een knop om.
Nu moet ik er wel bij zeggen dat ik de enige ben die iets met dit paard doet.
De eigenaar is een type man dat paarden heeft om ze te hebben, maar hij weet er eigenlijk vrij weinig van.
hij houd zich verder niet heel erg veel bezig met de verzorging en opvoeding van de paarden.
Wie helpt me verder met dit mooie meisje?
Tips: heel graag!
Krietiek: ook heel graag, zolang het ondersteund en opbouwend is
en graag allemaal zo natuurlijk mogelijk.
Ik wil haar als ze ongeveer vijf, vijfenhalf is bitloos en boomloos inrijden, en mijn doel is uiteindelijk om haar te rijden en trainen puur op stem en lichaamstaal.
ik heb natuurlijk nog tijd zat, maar ik wil haar vroeg verkeersmak maken, zodat ze tegen de tijd dat ik haar inrijd bomproof is wat dat betreft.
alvast heel erg bedankt mensen (:
