
Twee jaar terug had ik Loena nog, die heeft toen lekker voor de slee gestaan. Maar die hebben we daarna ingeruild voor een groter exemplaar (Heidi) waar de kids op konden rijden.
Met Modena heb ik nooit echt men ambities gehad, zeker een paar jaar terug niet. Ze was er op buitenrit eens vandoor gegaan en ik had er niet zoveel vertrouwen meer in. Mijn meninstructeur heeft er toen wel eens verlekkerd naar staan kijken, zoiets zou wel mooi staan voor de wagen volgens hem! Tja dacht ik, misschien als ze ooit onder het zadel netjes voor elkaar is.
Een paar weken terug kwam mijn schoonmoeder opeens met een tuig van haar oude (inmiddels overleden) paard aanzetten. Haar nieuwe jonge paard past het niet, dus ze wou het misschien verkopen. Toen heb ik de stoute schoenen aangetrokken en gevraagd of ik het op Modena mocht passen. Ze is immers de laatste tijd braaf ohz. Nou de eerste keer stak ze haar hoofd in het borsttuig alsof ze dat al honderden keren gedaan had. Die ondeugende blik in haar ogen! "Mens, mijn moeder was een trekpaard, ik weet wat ik moet doen!"
Dus dan ga je eens aan de lange lijnen aan de slag. En dan loop je eigenlijk zo weg. Oja schouderbinnenwaarts en wijken deed ze ook meteen. Normaalste zaak van de wereld. Waar ze normaal nog wel eens de kuierlatten neemt als je haar parkeert, bleef ze nu stilstaan, alsof ze wist dat een goed koetspaard onvoorwaardelijk stil hoort te staan. Dus je hangt de strengen er eens aan, lang touw eraan voor de veiligheid, en je kijkt eens wat er gebeurd als iemand druk op het borsttuig zet. Dat was even lastig, bleek namelijk dat Modena toch niet wist wat ze moest doen.

En dan ga je hopen op sneeuw.... Oh wat heb ik hard gehoopt. Ik had maar 1 wenst voor kerst. Dat half NL nu platligt is jammer maar helaas, want ik heb vanmorgen mijn lolletje gehad! Prachtig om te zien. Toen ik op stal kwam, was Modena als een gek door de paddock aan het rennen en bokken, die vind het lekker weer zegt ze. Heidi stond in haar schuilstal, ze zei "rot op" en "ik ga nergens heen vandaag".

Daar kan ik serieus gelukkig van worden, dat ze fijn hun eigen ding doen.

Oké genoeg geklept, hier het filmpje.

En wat denken jullie? Mijn schoonmoeder heeft haar paard bij Christiaan Provoost laten beleren, misschien moet ik daar toch ook eens contact mee op gaan nemen....

Tips voor het tuig zijn trouwens welkom hoor.
