MarMarieke schreef:Wat een wijze vriend van ons altijd zegt over de paarden en schreef naar mij, zijn Nederlands is niet meer zo op en top, hij woont al jaren in Frankrijk:
Losgelatenheid.
Graag wil ik iets uitleggen over het veelzijdig belang van losgelatenheid bij paard en ruiter!!!!!
Zonder losgelatenheid gaat niets!!!!!!
Het begint reeds bij de geboorte, nagenoeg direct moet er regelmatig ongedwongen contact met het veulen zijn, aanraking van het hoofd dient vooralsnog vermeden te worden, laten ruiken, eventueel in ons gezicht bevordert het vertrouwen, voorzichtig over de achterhand en rug strelen, licht masseren tijdens het zogen ontwikkeld een aangenaam gevoel, dit versterkt de band tussen verzorger en veulen, daarmee verminder/voorkom je spanning, allerlei veilige voorwerpen in de wei, plastic folie, gefixeerd of een bal die rolt, op een afstand lawaai van tractoren, maaiers, af en toe de autoradio luid nabij laten horen, beetje bij beetje, steeds voorzichtig, het helpt later bij het aanrijden, op straat en concoursen.
Als ruiter en paard niet los zijn in lichaam en geest kun je nooit een eenheid worden, je blijft elkaar in de weg zitten en het wordt nooit echt comfortabel, onaangenaam voor paard en ruiter.
Voor het paard is stappen, draven, galopperen alsook overgangen aan de lange teugel een must, vooral voor jonge paarden en later bij het losrijden en uitstappen. Cavaletti en licht springwerk bevorderen e.e.a. aanzienlijk. Tijdens de training nooit langer dan enkele minuten oefenen, daarna stappauze van enkele minuten, uiteraard aan de lange teugel. De eerste en laatste 10 minuten steeds stappen aan de lange teugel. Kun je op concours niet lang genoeg losrijden, niet starten, maak er een training van en ga daarna naar huis, vermijd spanning.
Voor de ruiter is bovenstaande ook zeer belangrijk, het bevordert de diepe zit en het evenwicht. Ademen is zeer belangrijk, yoga of i.d. zou vanzelfsprekend moeten zijn, ieder week lichte conditietraining is ook van essentieel belang, daarin is variatie noodzakelijk, fietsen, zwemmen, hardlopen en gymnastiek zijn uitstekend, 3 tot 4 x per week, ongeveer 20 tot 30 minuten zijn daarvoor voldoende. Door een slechte algehele conditie ben je snel vermoeid en zijn de hulpen minder nauwkeurig waardoor je spanningen veroorzaakt.
Als bovenstaande goed gedaan wordt bespaar je veel tijd en geld, minder fysiotherapeut en dierenarts, je paard is je dankbaar en jullie hebben samen meer voldoening en op de wedstrijden gaat het duidelijk beter.
Als men bovenstaande niet respecteert ontstaan spanningen waardoor de rug langzaam maar zeker vast komt te zitten met alle gevolgen van dien, onregelmatigheid in stap en/of draf, kreupel, weerstand, bijvoorbeeld bokken en steigeren zijn vaak de gevolgen. Zwiepende staarten, platte oren zijn duidelijke signalen dat er iets mis is.
Niet te onderschatten zijn problemen met de maag, zeer onaangenaam voor het paard en het kan dodelijk zijn, een maagzweer kan n.m. leiden tot een perforatie waarna het paard met veel pijn sterft. Maagproblemen komen zeer vaak voor, bijna altijd ligt de oorzaak bij teveel spanningen/gebrek aan losgelatenheid!
Print dit uit en hang het overvol waar velen het kunnen lezen, in de stal, op de manege en boven je bed. Dit moet als het ware in je hoofd zitten.
Die Scala der Ausbildung moet je uit het hoofd kunnen dromen:
Takt-losgelatenheid- aanleuning-schwung-rechtrichten-verzameling.
Voor de eerste drie heb je 2 tot 3 jaar nodig, dit afhankelijk van kennis, ervaring, inzet, karakter en talent van het paard.
Bedenk steeds: waar geweld begint is kunst niet aanwezig.
Er is een groot verschil tussen paardenliefhebber en paardensporter.
Op een paard zitten kan iedereen, een paard goed berijden is een heel ander verhaal, dat is kunst.
Wat wil je zijn? sporter of kunstenaar?
Vooral dat eerste stukje is nu voor jou van toepassing. Ik hoop dat jullie een goed team gaan worden!
Bedankt voor je reactie!
ik denk dat ik dit stukje nog vaak zal lezen!
Geplaatst 
)
